Door het vuur

H5.

Eva

Helaas, chinees hadden we gister al gegeten dus dat zat er vandaag niet meer in. Het was uiteindelijk een klein restaurantje gelegen aan het Vrijthof, geworden. Wolfs was er wel eens eerder geweest en wist me te vertellen dat ze de beste lasagne van de stad hadden. Een goed alternatief, vond hij zelf. Mij maakte het me eigenlijk niet veel uit. Als Wolfs daar graag wilde eten dan vond ik het prima.

Het dossier was afgerond en na al dat gebeuren van gister, en omdat we nog geen nieuwe zaak hadden, mochten we eerder naar huis. Toen ik thuis kwam was ik nog even gaan hardlopen waarna ik uitgebreid een bad had genomen en me klaarmaakte voor de avond. Ik zag er niet heel bijzonder uit. Gewoon een zwarte spijkerbroek, laarzen en een donker blauw T-shirt. Wel hing mijn haar los. Eigenlijk niet eens opzettelijk. Het was nog nat en los zou het sneller drogen. Nu was het inmiddels al droog maar bleek ik mijn elastiekjes thuis vergeten te zijn. Stom, maar het was nu niet anders. Wolfs vond het wel mooi, zei die terwijl hij een pluk haar achter mijn oor streelde. Ik had gebloosd en verlegen weg gekeken. Hij hoefde me niet te zien blozen. Te gênant.

'Proost, opdat je hier nog zit.' Hield Wolfs zijn glas omhoog. 'Omdat jij me gered hebt.' Hield ook ik mijn glas omhoog en tikte het tegen het zijne aan. Ons eten werd gebracht en smakelijk begonnen we aan het oppeuzelen van de heerlijke maaltijd. Nog geen kwartier later werden de borden al weer leeg naar de keuken terug gebracht en hadden we beiden de dessertkaart al weer voor ons neus. 'Mmm, een heerlijke sorbet gaat er wel in.' Klopte Wolfs lachend op zijn volle buik. Ik lachte. Dat hij daar nog plaats had. Ik zit eindelijk al aardig vol. Na de kaart 3 keer langs geweest te zijn sloeg ik hem dicht en legde hem op de hoek van de tafel. Even later kwam er een ober en werden de bestellingen opgenomen. Wolfs nam een koffie en toch maar een bananensplit. Ik nam alleen warme chocolademelk. Ik zat nog prop vol van het eten. Terwijl we op ons dessert wachtte, praatte we verder over van alles en nog wat. Alle onderwerpen kwamen aan bod. Behalve de kus.
Ongeduldig roerde ik in de veels te warme beker chocolademelk en slurpte de slagroom van het lepeltje. 'Hier.' Hield Wolfs een lepel ijs, banaan met chocolade voor zich uit. Ik boog naar voren sloot mijn mond om de lepel en nam de zoette instantie in mijn mond. 'Mmm.' Humde ik goedkeurend en likte mijn lippen er bij af. 'Ik dacht dat jij vol zat.' Trok Wolfs zijn wenkbrauwen op. 'Zit ik ook, maar dit is toch wel erg lekker.' Wolfs lachte en schoof het bord naar het midden van de tafel. 'Eet maar hoor.' Dankbaar keek ik hem aan en pakte het theelepeltje uit de chocolademelk. Smakelijk smulde ik van de lekkernij. Toen ik het lepeltje neerlegde en Wolfs het laatste beetje ijs liet opeten, zat ik echt bomvol. Mijn riem zat strak en prikte vervelend in mijn volle buik. Het was haast ongemakkelijk vol. Zo veel had ik gegeten. Zo lekker was het en ook zo gezellig. Wolfs rekende af en rond achten verlieten we het restaurant. We besloten uit te wijken naar de maas waar we op een bankje naar het stroomde water voor ons keken. Het was al donker buiten. De dagen werden korter en kouder en de bomen kleurden langzaam aan geel. De herfst was in volle gang. De winter zat er aan te komen.
'Wolfs.' Begon ik voorzichtig. In mijn ooghoeken zag ik hem mijn kant op kijken. Ik bleef stug voor me uit kijken en speelde zenuwachtig met de zoom van mijn jas. 'Ik uhm.' Ging ik verder. Wolfs streek een pluk haar achter mijn oor en streelde met zijn vingers over mijn wang. Ik voelde het bloed naar mijn wangen vloeien naar de plek die hij aanraakte. Het tintelde en ik wist dat ik bloosde. Ik draaide mijn hoofd een kwartslag en keek opzij. Weg van Wolfs om mijn gedachten die kriskras door mijn hoofd leken te dansen op orde te brengen.
'Wat is er?' vroeg hij uiteindelijk toen ik nog niets gezegd had. Ik sloeg mijn armen over elkaar en drukte ze dicht tegen me aan. Ik zuchtte. Een dampwolkje van mijn adem kwam uit mijn mond en ging op in de lucht. Ik rilde en pas toen merkte ik het hoe koud ik het eigenlijk had. 'Heb je het koud?' schoof Wolfs naar me op en trok zijn jas uit. Ik schudde mijn hoofd en stond op. 'Nee het gaat wel, Ik ben alleen moe.' 'Wolfs glimlachte en stond ook op. 'Zullen we maar naar huis gaan dan?' stelde hij een voor mij overbodige vraag. Ik knikte en trok mijn rits nog wat hoger op. Te voet vonden we onze weg naar huis. Ik schrok op toen ik Wolfs zijn schouder tegen de mijne aan voelde. Uit automatisme nam ik wat meer afstand en stopte mijn handen in mijn zakken. Wat als mijn hand tegen de zijne zou stoten en dat hij hem vervolgens dan beet zou pakken. Dat zou vreemd zijn. Maar vooral ongemakkelijk en onwennig. Zoals de laatste tijd alles ongemakkelijk en onwennig tussen ons was.

Nadat we thuis aangekomen waren besloot ik gelijk naar bed te gaan. Net toen ik de badkamer uit liep kwam ik wolfs tegen op de gang. Met mijn blik recht voor me uit gericht, vooral proberend hem niet aan te kijken, liep ik langs hem heen door de smalle gang.
Ik had net mijn hand op de deurklink gelegd toen ik achter me zijn stem hoorde.'Welterusten.' Wenste hij. De zachte en vloeiende manier waarop hij het zei verwarmde mijn hart. Ik draaide me om en vond al gauw zijn ogen die me liefdevol aankeken.
'Bedankt voor vanavond.' Bracht ik gebrekkig onder het zware gewicht van mijn gevoelens naar buiten. Wolfs glimlachte. 'Graag gedaan joh. Bedankt dat je met me mee wou.' Ik lachte verlegen en voelde mijn wangen warm worden. Wolfs verdween de badkamer in en dromerig bleef ik op de gang staan. Denkend aan Wolfs. Ergerend aan mijn gevoelens. Ik kon niet begrijpen dat die man door mijn gedachte bleef spoken. Hoe kon het dat ik de laatste tijd zo obsessed over hem was. Waarom kon ik hem niet gewoon uit mijn hoofd zetten. Ik wilde hem niet.
Ik strompelde naar mijn bed en ging op de rand zitten. Verbouwereerd haalde ik mijn handen door mijn haar en ademde diep in en uit. Ik had niet me hem uit eten moeten gaan. Het had alles tien keer zo erg gemaakt net nu ik er weer redelijk overheen leek te komen.
Zo ging het negeren me steeds beter af en had ik de gesprekken die over gister dreigde te gaan, weten te voorkomen.
Ik schrok op uit mijn gedachten toen ik in de douce een shampoofles hoorde vallen. Waarschijnlijk had Wolfs hem opgepakt want even later viel hij weer. Ik schudde mijn hoofd en plaatste mijn handen op mijn oren om het geluid te buiten te sluiten. Tevergeefs. Het was te luid en mijn kamer te stil.
Achter de muren hoorde ik het water door de leidingen ruisen en in de douche naar beneden klateren. Normaal viel het me nooit op. Maar vanavond was het storend.
Na 2 minuten werd de douche uitgezet. Het ruisen stopte en een glazendeur viel dicht.
Geiriteerd beet ik op mijn lip en vervloekte mezelf voor het feit dat ik niet meer helder leek te kunnen denken. Die man kaapte mijn gedachten en maakt me gek. Ik leek wel geobsedeerd. Toen ik de badkamer deur open hoorde gaan stond ik op. Ik liep naar de deur, deed hem open en stapte de gang op. Als verwacht kwam ik hem tegen op de gang. Zijn natte haar drupte op zijn blote borst waar het zijn weg naar beneden vond en in de handdoek eindigde die hij om zijn middel geslagen had. 'Eva, hoi.' Stamelde hij ongemakkelijk. 'Sorry.' Verontschuldigde ik mezelf vooral naar mezelf. Ongelooflijk dat ik de gang op liep. Wat was mis met mij. 'Ik moest ineens heel nodig.' Verzon ik snel en wees langs hem heen naar de badkamer. Ik had mijn ogen aan zijn borst gekluisterd. Te bang om op te kijken. Te bang om naar beneden te kijken. De achtergebleven druppeltjes water lieten zijn huid glinsteren. Ze leken hard en bracht daardoor de zachtheid van zijn huid naar voren. Het was een verleidelijk contrast. Ik wilde hem aanraken, maar verroerde geen vin.
'Ga dan?' Wolfs stapte iets opzij en maakte plaats in de smalle gang. Verward keek ik hem aan. 'Wat moet dat moet.Schiet op voordat je het voor mijn deur doet.' schamper lachte ik toen ik langzaam weer bij zinnen kwam. Zonder nog iets te zeggen vluchtte ik uit zijn ogen de badkamer in. Wat was er mis met mij. Dacht ik in mezelf. Mijn verstand liet me in de steek en mijn lichaam leek ineens een eigen wil te hebben. Waarom deed Wolfs dit met me?