Door het vuur

H25.

Eva

Mijn staart zwiepte op mijn rug bij de traptreden die ik afliep. Bezweet en dorstig kwam ik de keuken in. Wolfs zat aan de tafel. Zijn rug was naar mij toe gekeerd. De fles drank zag ik alweer voor zijn neus staan. Ik slikte, trok de oordopjes uit mijn oren en liep naar de voorover gebogen man voor me.
'He.' Begroette ik hem bezorgd. Verward keek hij op. Kort kruiste zijn ogen de mijne waarna ik gauw weg keek. Ik had het kunnen weten. Ik voelde de bui al
hangen en kon de alcohol lucht boven al ruiken.
Een koude rilling ging over mijn rug en de benauwdheid steeg naar mijn hoofd.

Zo, hoe hij hier nu zat vertelde me dat het niet goed ging. Er was iets gebeurd met Fleur. Was ze dood soms? Allerlei verschillende erge scenario's vulde mijn gedachten. Ik beet ze weg, trok de stoel tegenover hem naar achter en ging er op zitten.
'Is ze...?' Vroeg ik angstig. Wolfs schudde lachend zijn hoofd en stak zijn wijsvinger op.
'Neee, se leeft nog.' Mompelde hij met dubbele tong en lachte. 'se leeft nog.' Haalde hij zichzelf. Deels mededelend. Deels nog beseffend hoeveel geluk ze gehad moet hebben.
'Wat is er gebeurd?' De lacherige blik op zijn gezicht verdween. Tranen verschenen in zijn ogen daarvoor in de plaats.
'Ze is neergestoken.' Geschrokken keek ik op. 'Ze zeggen dat ze een steekwapen gemaakt heeft en zichzelf in haar been gestoken heeft. Een mannetje van de cipiers vond haar daar....Buiten bewust zijn in een verdomme afgelegen gang!' Verhief Wolfs zijn stem en zwaaide boos zijn armen door de lucht. De alcohol geur vulde mijn neus en vies keek ik weg. Wolfs was dronken. Geen twijfel mogelijk.
'Jezus.' verzuchtte ik. Wolfs knikte en greep naar zijn glas dat hij aan zijn mond zette. Ik liet mijn ogen over de tafel glijden. De halfvolle fles whisky was niet te missen. Onder de fles lag er een berg aan papieren. Naast het papier werk stond een schaaltje met, meer nootjes over de tafel bezaaid, dan er in. De sterke alcohol geur prikte nog altijd in mijn neus. Het maakte mij misselijk. Bezorgde mij koppijn en liet me doen huiveren. Hij zou niet meer zoveel drinken. Hij had het beloofd. Afkeurend keek ik naar de fles.
Wolfs zette het glas met een klap op tafel en greep naar de hals Echter was ik hem
voor en pakte hij vol mijn arm beet. 'Hé!' bromde hij protesterend. Ik haalde
de fles naar me toe, stond op en liep naar de dressoirkast in de keuken.
'Geeff dat terugg.' Blafte hij. Ik negeerde het en ging door mijn hurken voor de kast
zitten. Ik meende dat die op slot kon. Iets dat nu wel goed van pas kwam. Ik zette de fles in het kastje en verzamelde al de andere drank uit de keuken om
dat samen op te bergen. Wolfs was boos opgestaan en kwam kwaad op me aflopen.
'Geeff dat hier!' bulderde hij. Ik draaide de kas op slot en stak de sleutel in mijn kontzak. Boos stond ik op en keek hem nijdig aan.
'Dit is de laatste keer Wolfs.'
Wolfs deed zijn mond open om er tegen in te gaan maar ik stak mijn hand op.
'Ik meen het, Ik vind het vreselijk dat van Fleur. Echt. En ik begrijp dat je je kut voelt. Het is aardige shit wat ze mee maakt, maar dit los de problemen niet
op.' Streng keek ik hem aan, duidelijk makend dat ik het meende. Ik was er helemaal klaar mee. Ik wil hem hem best troosten en steunen in deze tijd, maar hij moet die drank laten staan. Ik kan er gewoon niet tegen.
'Eef.' mompelde Wolfs aangedaan. Ik schudde mijn hoofd. 'Het is klaar nu, je weet hoe ik er over denk. Je weet dat ik dit niet wil in mijn huis. En volgende keer sta je ook gewoon op straat ook.' 'Eva ik...' Mompelde hij demonstratief. Ik hield mijn hand op. Wolfs slikte zijn woorden in, liep terug naar de tafel en liet zich op de stoel zakken. Met afschuw keek ik naar de dronken man voor me. De bovenste knoopjes van zijn overhemd waren zoals gewoonlijk open en onder zijn oksels zaten donkere zweet plekken. Het haar op zijn hoofd was uit model gebracht en piekte alle kanten uit. Zijn ogen waren rood doorlopen en hij stonk vies naar alcohol en zweet. Ik gruwelde en voelde me alleen al vies door met hem te praten.
Wolfs liet ten einde raad zijn hoofd in zijn armen op tafel vallen en huilde met grote uithalen. Ik wilde naar boven gaan en douchen, maar kon hem aan de andere kant ook weer niet zo laten zitten. Twijfelend liep ik naar hem toe. Ik legde mijn hand op zijn schouder en keek naar de papieren op tafel. Mijn ogen vielen stil op een titel van een document. Verstomt veegde ik de nootjes er van af en pakte het vel papier op.
'Wat is dit?' Vroeg ik perplex. De antipathie duidelijk in mijn stem te horen. Verward keek Wolfs op en keek naar het, voor me uitgestoken document.
'Dat,' Ging Wolfs staan en trok het blad uit mijn handen. 'Dat is onderdeel van mijn ontsnappingsplan voor Fleur.' Met stomheid geslagen keek ik hem aan. Zelfverzekerd knikte hij naar het papiertje in zijn handen en legde het zorgvuldig op tafel. Ik lachte bespottelijk. Hij maakte een grapje. Dit kon hij niet menen.
Toen hij me beledigd aankeek viel ik stil.
'Je meent dit echt?' vroeg ik bespottelijk. Hij knikte hevig als een klein kind dat hevig ja zou knikken op de vraag of hij of zij een ijsje wou. Hij leek werkelijk zeker van zijn zaak, maar dit kon hij niet serieus menen, toch.
'Je bent dronken.' Liep ik hoofdschuddend weg. 'Nee.' bromde hij. 'Ja ik ben dronken ja.' 'Goh echt.' trok ik sarcastisch mijn wenkbrauwen omhoog. 'Maarrr.' rolde hij met de r en kwam weer met een opgestoken vinger naar me toe.
'Ik ga haar daar uit halen. Ik zsweeer het. écht.' Knikte hij. 'Hou toch op man. Doe niet zo belachelijk.' 'Ik belachelijk?' Vroeg hij deze keer spottend. 'Weeetje wat pas belachelijk is, weetje dat?' Ik bleef stil.
'Nou die situatie van mijn dochter dus.' 'Wolfs.' 'Mijn dochter word bijna vermoord. Word bedreigd. Mensen vallen haar aan en steken haar neer. Ze was bijna dood hé, vandaag.' Hield hij nog steeds zijn vinger op terwijl hij met dubbele tong zichzelf verdedigde.
'En weetje Eva... De bewaking doet niets. Bols... doet niets. Mechels... doet niets. Het hele gevangenis bestuur... doet niets. En ook jij Eva... doet helemaal niets.' Gepikeerd sloeg ik mijn armen over elkaar.
'Ik ga wat doen. Ik kan niet blijven rondlopen en toekijken. Nee, ik ga wat doen want niemand anders kijkt naar haar om!' Gooide hij boos zijn armen in de lucht.
'Wolfs, stop ermee, dit is belachelijk. Ga naar boven en naar bed.' 'Nee, Eva ik...' 'Ophouden nou! Je bent straalbezopen doe niet zo idioot.' Wolfs viel stil. Hij leek eventjes geraakt te zijn door mijn woorden totdat hij in een schaterlach uitbarstte. Hij lachte en lachte. Strompelde naar de tafel en liet zich daar met een plof op een van de stoelen vallen. Pisnijdig keek ik hem aan. Ik was geïrriteerd en walgde van de man waar ik normaal zo verliefd op was. Ik had hem echt nog nooit zo ladderzat gezien. Dronken ja. Maar dit was anders. Hij leek wel geobsedeerd met dat dat idee van hem. Hij leek zo zeker van zijn zaak. Alsof hij dacht dat het hem echt ging lukken. Alsof het realistisch was. Dat hij alles voor zijn dochter over heeft, geloof ik wel. Hij gaat voor haar door het vuur, dat weet ik wel. Maar dit kon hij nooit gaan doen. Dit meent hij niet. Hij zegt maar wat.

Zegt hij maar wat? Of... ;)