Korkak Sevgilim

Yeni Aşk

—Merhaba güzel bayan.

Yazmıştı bana.
O an ne yazacağımı bilememiştim. Acaba engellesem mi? Peki aynı köylü biri ile konuşmamıza ailelerimiz ne derdi peki?
Aklım da binlerce soru dolaşıyordu fakat ne yazzık ki hiç biri kalbimin sesini bastıramıyordu.
Kalbim yerinden çıkacak gibiydi sanki karşımdaymış gibi mesajini okur okumaz yaklarım kızarmış elim ayağım titremeye başlamıştı.

İlk defa böyle oluyordum. Seneler sonra resmen hayatıma girip girdiği günden beri de hayatımı değiştirmişti.
Artık gerçekten düşünmüstüm. Onakesinlikle cevap yazmalıydım.
Cevap yazmasam engellesem resmen ilk gördüğüm de deli gibi bağlandığım gizemli adamı kendi ellerimle kaybetmis olacaktım.

—Merhaba... Sadece bunu yazabilmiştim. Ama dakka sına hemen mesaj gelmesi beni gerçekten şaşırtmıştı.
Beni sanki senelerdir tanırmış bi arkadaşımmış gibi bana  ne yapıyorsun, nasılsın diyerek halimi hatrımı soruyordu.
Bu durum beni gerçekten moralimi bozuyordu. Ve o anki sinirle Tolga'ya
—Sen kaç tane kıza böyle rahatca konusuyorsun? Yavşak... Demiştim.

Evet ne dediğimin sonradan farkına varsam da pişman değil dim hak etmişti bunu. Banu ise sessizce sadece bizim konuşmalarımızı okuyordu. Ben devam ettim.
Tolga ile konuşmaya sanki birazcık heyecanım geçmeye başlamıştı.

Tolga ile sanki senelerdir birbirimizi tanıyormuş gibi konusuyorduk. Uzun konusmalar sonrası gerçekten benim ve Banu'nun uykusu gelmişti. Bilgisayarı kaloatıp ikimizde bir kelime konuşmada yatağımıza yattık.
Her zamankigibi yine Tolga 'yı düşünerek yatmıştım.
Neden böyle devam ediyordu herşey neden bu kadar hızlı gidiyordu. Allahım unutamıyordum.
İçim de karmaşık duygular vardı. Seviyordum lan ... Sadece seviyordum.  Ve böyle karmaşık duygularla uykuya dalmışım. Gözlerimi açtığımda sabah olmuştu .
İçim de kötü bi burukluk vardı.
Bugün Banu'nun gitme günü idi.O ayrılıklar yok mu zaten.Hani bizi bizden alan . Keşke oda gitmeseydi keşke satlerce kapı da sürmeli gözlerine baka bilseydim.
Ne yazzık ki Banu da gitmişti.
Ama sanki onun gidişi ilk defa mutlu ediyordu. Benim sevdiğim adamın çok yakınına gidiyordu.
Bi umut belki benim hakkım da bir seyler söylerdi belki beni anlatırdı artık tek derdim onun gözleri o beni büyüleyen simsiyah saçları idi. 

Her gün resmen Banu dan haber bekler olmuştum.
Ama işte o gün kim bilebilirki en küçük bir meselede  insanın dünyanın en mutlu insani olabileceğini.
Yatağımda anlamsızca hayaller kurarker birden telefonum çalmıştı. Telefonu açtığımda Banu nun o heyecanlı sesi benide daha bir seyler anlatmadan beni de heycanlandırmıştı. O telefon konuşması beni belki gerçekten çok fazla üzecek yada çok fazla mutlku etmeye yetebilecekti.

—Senaaa... İnanabiliyormusun. Bugün Tolga bana senden bahsetti inan senden hoşlanmış ve o gunden buyana aklından çıkmıyormuşun dediğinde, sanki bir sizofren hastası gibi bağırmak çığlık atmak ve ağlamak geliyirdu içimden.

Oan şok olmuştum.
Ne güzel bir duyguydu bu  sevdiğin kişinin sevdiği kişi olmak. O telefondaki heyecanımı konuşmalarımdan Banu kolayca anlayabiliyordu.
Uzun konuşmamız sonrası telefonu kapatıp yatağımda saatlerce ne yapacağım bundan sonra sorularına cevap vermek beni çok zorluyordu.
Ve şu an kesinlikle karar vermiştim.
Bu olayı ablama atlatmak istiyordum.
Banq en iyi bir fikir verip ve akıl alacağım kişi oydu. Ve ablama ,, Ablaaaaa!.. Çabuk yanıma gelebilirmisin diye bağırdım.Ablam;

—Ne oluyor be  salak düzgünce çağırsana ne diye çığlıkatıyorsun dedi. Zaten o heyecanımla düzgün bir şekilde çağırmam hayal gibi bir şeydi.
Tolga 'yı ilk gördüğüm andan bu yana ablama herşeyi anlatma vakti gelmişti. Ablamı karşıma oturtturmuş herseyi en ince ayrıntısına kadar anlatmaya başlamıstim.
Ablam iyi veya kötü hiçbir şekilde tepki vermiyordu.