Dream(Z.m & h.s)

Κεφάλαιο 38

E m m a

"Την απήγαγαν; Ποιοι; Γιατί;" ρωτάω κατευθείαν, ενώ εκνευρισμός και θλίψη με κατακλύζει ταυτόχρονα. Πόσες φορές στο παρελθόν την είχαν απαγάγει πριν την μοιραία, στην οποία σκοτώθηκε; Γιατί την είχαν βάλει στο μάτι τόσοι άνθρωποι; Για όλα φυσικά φταίει ο πατέρας μου, αφού αυτός την έμπλεξε σε μπελάδες εξαρχής. Στοιχηματίζω ότι εξαιτίας της εμπλοκής του στη μαφία θα την 'έκλεψαν' από εκείνον. Συνεχίζω να τον κοιτάω με δάκρυα θυμού και απογοήτευσης περιμένοντας κάποια απάντηση, καθώς σκύβει το κεφάλι φανερά ντροπιασμένος που μου το αποκάλυψε. Φαίνεται ότι κατάλαβε πως θύμωσα μαζί του. Οι πράξεις του ήταν υπεύθυνες για αυτά τα φριχτά αποτελέσματα. Πως να μην είμαι;

"Η.. Η.. Ήταν πελάτες του Paul, του αφεντικού μου. Τους... ζητούσα παραπάνω λεφτά από όσα έπρεπε, αφού εκείνα τα κρατούσα για τον εαυτό μου, και αυτοί μόλις το κατάλαβαν με απείλησαν να το σταματήσω. 'Θα σου κλέψουμε ότι πολυτιμότερο έχεις' μου είπαν. Δεν το έκανα και πραγματοποίησαν την απειλή τους. Απήγαγαν την γυναίκα μου." εξηγεί επιτέλους διστακτικά και αποφεύγει να με κοιτάξει κατάματα.

Δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί ενώ όλοι ήθελαν να εκδικηθούν τον μπαμπά μου ξεσπούσαν πάνω στην μαμά μου που δεν έφτιαγε για τίποτα. Μόνο που τον ερωτεύθηκε όμως, ήταν αρκετό. Η αγάπη πάντα σε πληγώνει. Έτσι δε λένε; Στην περίπτωση της μαμάς μου ο πόνος ήταν διαφορετικός. Όχι συναισθηματικός, αλλά σωματικός. Μα το κυριότερο παρόλα αυτά, φόβος για το αύριο, μήπως βρεθεί κάποιος και της κλέψει την ευτυχία.

Ξεφυσάω αγανακτισμένη τόσο με τις προσπάθειες του Dave να αποκτήσει ήδη κι άλλα λεφτά, το οποίο με εξοργίζει αφάνταστα, όσο και με τα βασανιστήρια που πέρασε η μητέρα μου, μόνο και μόνο επειδή αγάπησε έναν άπληστο δολοφόνο. Κουνάω νευρικά τα δάχτυλα μου στο τραπέζι και περιμένω να συνεχίσει. Εκείνος καθυστερεί για λίγο, σαν να ψάχνει τις λέξεις που θα πει, μέχρι που παίρνει μια ανάσα και μιλάει.

"Την χτυπούσαν, την βίαζαν, την ρωτούσαν για εμένα.. Μέχρι που μου την επέστρεψαν ετοιμοθάνατη. Γεμάτη πληγές, μώλωπες, γρατσουνιές και άλλα πολλά που δεν θα μπορούσα να περιγράψω αν δεν τα έβλεπες μόνη σου. Ευτυχώς ήταν μόνο τριών μηνών έγκυος τότε, αλλά και πάλι ήταν ένα στάδιο πριν να αποβάλει. Πάλι καλά, το προλάβαμε. Δεν ήταν αυτό το τέλος, παρόλα αυτά..Μετά ήρθαν και άλλα.."

Με κοιτάζει για πρώτη φορά μετά από ώρα και αντικρίζει την ανησυχία και τον φόβο στα μάτια μου, εξαιτίας των δυσάρεστων γεγονότων που περιέγραψε πριν λίγο. Καλά υπέθεσα.. Τα βασανιστήρια ήταν πολλά και μεγάλα ήδη από τότε. Εξαιτίας αυτού του κτήνους που βρίσκεται μπροστά μου η γυναίκα που με γέννησε βρέθηκε στο χείλος του θανάτου τόσες πολλές φορές.. Και μαζί με αυτήν θα χανόμουν και εγώ.