Dream(Z.m & h.s)

Κεφάλαιο 11

"Και πως θα το κάνουμε χωρίς να καταλάβει τίποτα;" ακούω αυτή τη φορά την φωνή της Monika. "Δεν νομίζω ότι είναι καλή ιδέα. Ολόκληρη η ζωή της ήταν βασισμένη σε ένα ψέμα. Δεν πρέπει να συνεχίσουμε να της λέμε ψέματα," η φωνή της Angie με κάνει να χαμογελάσω. Χαίρομαι τόσο πολύ που με υποστηρίζει και θέλει να με βοηθήσει για άλλη μια φορά.

Πλησιάζω περισσότερο τη κουζίνα, όπου είναι συγκεντρωμένοι και όλων τα πρόσωπα στρέφονται πάνω μου. "Καληνύχτα," λένε όλοι ομόφωνα και φεύγουν από την κουζίνα, εκτός από την Angie. "Θα μου πεις τι έγινε;" την ρωτάω και κάθομαι σε μία καρέκλα. "Έμ.. συζητούσαμε για την κηδεία της μαμάς σου," λέει ντροπαλά και κάθεται σε μια καρέκλα δίπλα μου.

Δεν είχα σκεφτεί μέχρι τώρα αυτό το θέμα. Σίγουρα θα στεναχωρηθώ αν πάω, αλλά είναι καθήκον μου. Είναι η μαμά μου. Γιατί να σκέφτονται να μου το κρύψουν μόνο και μόνο για να μην λυπηθώ; Δεν είμαι πια κανένα παιδί. Μπορώ να φροντίζω μόνη τον εαυτό μου. Εξάλλου, νόμιζα πως είναι ξεκάθαρο πια ότι σιχαίνομαι τα ψέματα. Δεν το έχουν καταλάβει; Η Angie πάντα με καταλάβαινε, αλλά οι υπόλοιποι;

"Σε ευχαριστώ που με υποστήριξες," της λέω και την αγκαλιάζω. "Πάντα δε το κάνω; Έτσι και αλλιώς σε ξέρω πολύ καλά. Αν σου το κρύβαμε θα στενοχωριόμουν περισσότερο από ότι αν πήγαινες στην κηδεία. Εγώ πιστεύω πως πρέπει να έρθεις," λέει αφού απομακρυνθούμε. Με γνωρίζει τόσο καλά. Είμαι σίγουρη πως δεν συμφωνούσε ούτε στην άποψη της μαμάς μου να μου κρύψει την αλήθεια για τον μπαμπά. "Είμαι τυχερή που σε έχω," χαμογελάει πλατιά και συνεχίζω "Εσείς την οργανώσατε την κηδεια;" Μου προσφέρει ένα από τα υπέροχα κουλουράκια που έκανε σήμερα, αλλά την απορρίπτω σιωπηλά.

"Όχι, θα την οργανώσει ο φίλος του μπαμπά σου, ο υπαστυνόμος George. Η Sarah (η μαμά της Emma για όσους δεν θυμούνται) μου είχε πει παλιότερα αν πάθει κάτι στο μέλλον να ξοδεύουμε τα χρήματα από τον τραπεζικό της λογαριασμό. Πλέον ο λογαριασμός μετατέθηκε σε εσένα, όπως και ολόκληρη η περιουσία της. Έτσι μόνο εσύ μπορείς να βγάλεις χρήματα από εκεί. Με αυτά τα λεφτά θα γίνει η κηδεία και η ταφή," Βάζει ένα κουλουράκι στο στόμα της και σκουπίζει παράλληλα τον πάγκο της κουζίνας.

"Μάλιστα.. Και πότε θα γίνει η κηδεία; Θα είμαστε μόνο εμείς και εμείς ή θα έρθουν περισσότερα άτομα;" Μου βάζω ένα ποτήρι νερό και ξανακάθομαι στην θέση μου. "Μάλλον θα γίνει μεθαύριο το απόγευμα. Όσο για τους παρευρισκόμενους... εσύ θα επιλέξεις ποιοι θα είμαστε. Είναι καθαρά δική σου επιλογή," Γνέφω συμφωνώνας. "Προτιμώ να είμαστε μόνο συγγενείς και εσείς φυσικά, το ξέρετε ότι σας θεωρώ σαν οικογένεια," Σηκώνομαι από το τραπέζι και κατευθύνομαι προς την σκάλα, αφού κουνάει καταφατικά το κεφάλι της.