Dream(Z.m & h.s)

Κεφάλαιο 9

"Φεύγουμε!" φωνάζω στην Angie που βάζει ένα ταψί με ευωδιαστά κουλουράκια στο φούρνο.
"Καλά να περάσετε!" ανταποδίδει και μας χαρίζει ένα φωτεινό χαμόγελο. Φαίνεται τόσο χαρούμενη όσο ποτέ. Έτσι αφού βγούμε από το σπίτι, μπαίνουμε μέσα στο φανταχτερό αμάξι και εξηγώ στον Christian να αφήσει πρώτα την Phoebe στο σπίτι της. Όταν φθάνουμε εκεί αγκαλιάζω σφιχτά την κολλητή μου και της ψιθυρίζω "Ευχαριστώ για όλα!"

"Μην με ευχαριστείς, εγώ σου ζητώ συγγνώμη που σου έκρυψα την αλήθεια," λέει και όταν βγαίνει από το αυτοκίνητο προσθέτει "Καλή διασκέδαση!" και μου κλείνει παιχνιδιάρικα το μάτι. "Ευχαριστώ!" χαμογελάω πλατιά και αγνοώ τον τρόπο που εννοούσε την λέξη 'διασκέδαση'. Ο Christian ξεκινάει το αμάξι και σε λίγα λεπτά παρκάρει μπροστά απο την πιτσαρία που δώσαμε ραντεβού εγώ και ο Zayn.

Μπαίνω μέσα στο μαγαζί και ένα αυθόρμητο χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη μου όταν τον βλέπω να κάθεται σε ένα κεντρικό τραπέζι. Τα μελί του μάτια μόλις συναντούν τα δικά μου φωτίζονται και δείχνουν ακόμα πιο όμορφα. Τότε σηκώνεται και έρχεται προς το μέρος μου. Είναι και εκείνος χαμογελαστός, ενώ με τραβάει σε μία φιλική αγκαλιά. Ανταποκρίνομαι αμέσως. Χαίρομαι τόσο πολύ που είμαστε φίλοι και δεν θύμωσε μαζί μου που τον έστησα χθες. Οποιοσδήποτε θα το έκανε, αλλά όχι εκείνος. Αυτό δείχνει πόσο καλός άνθρωπος είναι.

"Συγγνώμη που σε έστησα χθες. Είμαι αδικαιολόγητη," του λέω μόλις αποτραβιέμαι. Καθώς περπατάμε πίσω στο τραπέζι, παρατηρώ πόσο απλά ντυμένος και παράλληλα πανέμορφος είναι. Φοράει παρόμοια ρούχα με εκείνα όταν ήρθε πρώτη φορά στο σχολείο. Άσπρο μπλουζάκι που τονίζει το μαυρισμένο του δέρμα, στενό μαύρο τζιν και λευκά converse.

"Δεν πειράζει. Παρεμπιπτόντως, είσαι πολύ όμορφη," απαντάει και με κοιτάζει γεμάτος δέος. Η ντροπή μου γίνεται φανερή όταν τα μάγουλα μου κοκκινίζουν και στρέφω το βλέμμα μου αμήχανα από την άλλη πλευρά.
"Σε ευχαριστώ. Και εσύ το ίδιο," τραυλίζω και κάθομαι σε μία από τις άνετες καρέκλες. Εκείνος κάθεται απέναντί μου και η νευρικότητα μου αρχίζει να χάνεται. Μία μικροκαμωμένη σερβιτόρα περίπου στην ηλικία μου εμφανίζεται μπροστά από το τραπέζι και μας χαρίζει ένα ευγενικό χαμόγελο. 

"Τι θα θέλατε να παραγγείλετε;" ρωτάει, ενώ πιάνουμε στα χέρια μας τους μεγάλους καταλόγους με το μενού του εστιατορίου. "Ποια πίτσα σου αρέσει;" με κοιτάει ο Zayn και η καρδιά μου χτυπάει γρηγορότερα.
"Έμ...μου αρέσει με πεπερόνι. Εσένα;" απαντάω δειλά και εκείνος γνέφει σιωπηλά. "Θα πάρουμε μια πίτσα με πεπερόνι και ένα μπουκάλι κρασί," λέει στην νεαρή σερβιτόρα και εκείνη εξαφανίζεται μέσα στην πολύβουη κουζίνα.