Dream(Z.m & h.s)

Κεφάλαιο 23

Harry's POV

Όταν επιτέλους φτάνω στην είσοδο του σπιτιού, φορώντας ξανά την μπλούζα μου, δεν βλέπω πουθενά την Rosy. Κοιτάζω αριστερά, δεξιά, ευθεία, αλλά τίποτα. Που μπορεί να πήγε τέτοια ώρα; Πριν φύγω είδα ότι η ώρα είναι κιόλας έντεκα. Στο σπίτι της δεν θα πήγαινε ούτε σε κάποιο σπίτι των φίλων μου, γιατί θα την έβρισκα αμέσως. Άρα το μόνο μέρος που μπορώ να σκεφτώ είναι το μαγαζί. Εκεί θα πήγε γιατί έχει τον Jim να την προστατεύει, αλλά εμένα δεν μου καίγεται καρφί, τι μπορεί να μου κάνει αυτός ο γορίλας.

Μπαίνω γρήγορα στο αμάξι μου και κατευθύνομαι προς τα εκεί. Το μαγαζί βρίσκεται αρκετά κοντά στο σπίτι μου και έτσι η διαδρομή κρατάει μόνο τρία λεπτά. Μόλις φτάνω απ' έξω, παρατηρώ πως υπάρχουν πολλά αμάξια παρκαρισμένα γύρω. Η μουσική ηχεί δυνατά στα αυτιά μου, καθώς μπαίνω μέσα και η μυρωδιά αλκοόλ και καπνού γεμίζει τα ρουθούνια μου. Δυο παλιές μυρωδιές που νόμιζα πως τις ξεπέρασα, αλλά τώρα ο πειρασμός μου αναζωπυρώθηκε.

Το μπαρ είναι γεμάτο με ιδρωμένα κορμιά τα οποία χορεύουν στον ρυθμό της ξεσηκωτικής μουσικής. Στριμώχνωμαι ανάμεσα τους, προσπαθώντας να ξεχωρίσω το πρόσωπο που ψάχνω μέσα στο πλήθος, ενώ τους σπρώχνω μερικές φορές. Μετά από μερικά λεπτά αναζήτησης, σκέφτομαι πως θα είναι σίγουρα στο μπαρ. Όπως είναι και πάντα. Βρίζω τον εαυτό μου που δεν το σκέφτηκα νωρίτερα.

Πλησιάζω εκεί λοιπόν και βλέπω μονάχα τον Jim που σερβίρει τα ποτά στο κόσμο. Μα αυτός δεν είναι ο ιδιοκτήτης; Γιατί κάνει τον μπάρμαν; Που είναι η Rosy; Δικιά της δουλειά είναι. Χωρίς να μην μπορώ να συγκρατήσω την περιέργεια μου τον ρωτάω. "Που είναι η Rosy;" η φωνή μου ίσα ίσα ακούγεται μέσα από το πολύβουο πλήθος. Όταν στρέφει την προσοχή του σε εμένα, η όψη του σκληραίνει και με κοιτάει άγρια για μερικά λεπτά, μέχρι που αποφασίζει να μιλήσει.

"Ήδη της έκανες πολλά. Άστην επιτέλους στην ησυχία της." με συμβουλεύει δίχως θυμό στον τόνο του. Μπορεί να δείχνει και να το παίζει πολλές φορές άγριος, αλλά κατα βάθος πρέπει να είναι καλός άνθρωπος. "Δεν της έκανα τίποτα. Αυτή απομακρύνθηκε, δίχως να μου δώσει εξηγήσεις. Θέλω να μάθω και μετά αν θελήσει θα μείνω διαπαντός μακριά της. " δηλώνω αποφασιστικά και με κοιτάει με μισό μάτι. "Σίγουρα;" ρωτάει αβέβαιος και τον διαβεβαιώνω.

"Καλά λοιπόν. Ακολούθησε με." λέει και μου κάνει νόημα να τον ακολουθήσω, αφού πει σε έναν νεαρό να αναλάβει την δουλειά που έκανε πριν. Πηγαίνει πίσω από τα ράφια με τα ποτά και μετά κατεβαίνει κάποιες σιδερένιες σκάλες που οδηγούν σε ένα υπόγειο. Εγώ περπατάω πίσω του. Το υπόγειο είναι ένας μικρός χώρος με πολλά ξύλινα ράφια, πάνω στα οποία είναι τοποθετημένο αμέτρητα μπουκάλια. Τα αποθέματα λογικά του μαγαζιού. Μπροστά από αυτά, υπάρχει ένα μικρό σκαμπό στο οποίο κάθεται σκυφτή η Rosy. Οι λυγμοί και τα κλάματα της μου ραγίζουν την καρδιά.