Dream(Z.m & h.s)

Κεφάλαιο 19

Harry's POV

Το πρωί ξύπνησα με έναν έντονο πονοκέφαλο. Παρόλα αυτά το πρόσωπο μου δεν πονάει σχεδόν καθόλου και δεν αισθάνομαι τόσο αδύναμος όσο χθες. Ανυπομονώ να φύγω επιτέλους από εδώ. Θέλω να πάω να βρω την Emma και να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Τρίβω το κεφάλι μου, μήπως και ο πόνος μειωθεί, αλλά άδικα. Κοιτάω το ρολόι στον τοίχο και διαπιστώνω ότι είναι κιόλας μία η ώρα το μεσημέρι. Κοιμήθηκα πολλές ώρες, λογικά επειδή ήμουν πολύ κουρασμένος. Που είναι τα παιδιά; Έχω κιόλας βαρεθεί. Εντοπίζω στο τραπεζάκι δίπλα μου ένα χαπάκι για το πονοκέφαλο και το καταπίνω γρήγορα, μαζί με ένα ποτήρι νερό.

Εκείνη τη στιγμή ανοίγει η πόρτα και αντικρίζω τα άτομα που πεθύμησα. "Πως είναι ο αρρωστούλης μας;" ρωτάει με ειρωνεία αλλά και ενδιαφέρον ο Louis. Δεν μπορώ να κρατηθώ όμως και του πετάω ένα μαξιλάρι. Σκάει σε τρανταχτά γέλια και κάθεται δίπλα μου, αφήνοντας πίσω το μαξιλάρι. "Που ήσασταν;" τους κοιτάω, ενώ σηκώνω το ένα φρύδι. "Σου λείψαμε Χαρούλη;" με πειράζει ο Niall και αυτή τη φορά γελάω εγώ.

"Μόνο μου λείψατε; Συνέχεια εσάς σκεφτόμουν. Μου έλειψε όμως και το σπιτάκι μου. Ποτέ θα φύγω από εδώ;" ζητάω να μάθω. "Τώρα. Μόλις μας το είπε ο γιατρός. Πήγαμε σπίτι σου να σου φέρουμε ρούχα για να αλλάξεις. Αρκεί πρώτα να υπογράψεις κάτι χαρτιά." με πληροφορεί ο Liam και ανακουφίζομαι που επιτέλους θα εγκαταλείψω αυτό το μουντό κτίριο. "Ωραία. Πάω να αλλάξω και έρχομαι να φύγουμε." ανακοινώνω και κατευθύνομαι προς το μπάνιο, παίρνοντας μαζί μου τα ρούχα.

Η αλήθεια είναι ότι νιώθω πολύ καλύτερα από χθες. Πιο αναζωογονημένος και ξεκούραστος. Είμαι έτοιμος να λάβω δράση. Μόλις βγαίνω από το μπάνιο, φορώντας μια φούτερ,ένα τζιν και τα αθλητικά μου, τους κάνω νόημα να φύγουμε. Με ακολουθούν, μέχρι την διεύθυνσή, όπου υπογράφω κάτι φυλλάδια και απομακρυνόμαστε από εκεί.

"Φαίνεσαι πολύ καλύτερα, φίλε." επισημαίνει ο Louis και κουνάω το κεφάλι μου, συμφωνώντας, ενώ πηγαίνουμε προς το σπορ αμάξι του Liam. "Ήταν μεγάλο λάθος να πάμε σε εκείνο το μπαρ." δηλώνει ο Niall και κάθεται στην θέση του συνοδηγού, δίπλα στον Liam, ενώ εγώ και ο Louis καθόμαστε πίσω. "Εμένα μου άρεσε, παρόλο που κατάντησα σε αυτή τη φυλακή." λέω αηδιασμένος. Ποτέ δεν μου άρεσαν τα νοσοκομεία. Μου θυμίζουν την εποχή που ο μπαμπάς μου έδερνε την μαμά μου και εκείνη κατέληγε πάντα σε ένα από αυτά τα δωμάτια, που βρέθηκα χθες.