Dream(Z.m & h.s)

Κεφάλαιο 16

Zayn's POV

"Τι κάνεις εσύ εδώ μικρή; Μας κρυφάκουγες;" της λέω αυστηρά και εκείνη βιάζεται να σηκωθεί και να φύγει, δίχως να πει λέξη. Ένα γέλιο μου φεύγει, καθώς βαδίζω προς το μπάνιο, από όπου άκουσα τον ήχο. Δεν της το είχα της μικρής, να μας παρακολουθεί. Τόσο πολύ κουτσομπόλα πια; Όλα τα χαρακτηριστικά της μαμάς πήρε, δηλαδή; Ανοίγω αργά την πόρτα και το θέαμα που αντικρίζω με κάνει να ανατριχιάσω.

Βάζω το χέρι στο στόμα μου, για να μην φωνάξω από το σοκ. Τρέμω ολόκληρος, καθώς πλησιάζω το σώμα του πατέρα μου, που είναι ξαπλωμένο στο πάτωμα. Στο ένα του χέρι, κρατάει ένα σακουλάκι, γεμάτο με μία σκόνη και δίπλα του υπάρχουν πολλά ίδια, αλλά άδεια. Από ότι κατάλαβα, πρέπει να είναι ναρκωτικό. Κατανάλωσε υπερβολική δόση; Πρέπει να τον πάμε, γρήγορα στο νοσοκομείο. Μπορεί να προλάβουμε, να τον σώσουμε. "Νονά! Έλα γρήγορα εδώ, σε παρακαλώ!" φωνάζω αγχωμένος και έρχεται μέσα σε δευτερόλεπτα, δίπλα μου.

Μία κραυγή της φεύγει, καθώς κοιτάζει το σώμα του μπαμπά. "Μα.. Τι.. Τι.. Έγινε;" τραυλίζει. Μακάρι η μικρή να είναι στο δωμάτιο της, δεν θέλω να δει τον μπαμπά σε αυτή την κατάσταση. "Έλα, βοήθησε με να τον μεταφέρουμε στο αυτοκίνητο." την προτρέπω και υπακούει αμέσως. "Να μην καλέσουμε ασθενοφόρο;" ρωτάει και τον σηκώνω από τα χέρια, ενώ εκείνη από τα πόδια. "Όχι,θα καθυστερήσουν πολύ. Καλύτερα να τον πάμε, μόνοι μας." απαντάω.

Βγαίνουμε γρήγορα από εκεί και κατευθυνόμαστε προς την πόρτα του σπιτιού. Ανακουφίζομαι, όταν δεν βλέπω γύρω την μικρή και ανοίγω με τον αγκώνα μου το χερούλι της πόρτας. Μέσα σε λίγα λεπτά έχουμε κατέβει την πολυκατοικία και έχουμε μπει στο αυτοκίνητο της νονάς. Αφήσαμε τον μπαμπά στα πίσω καθίσματα και εμείς κάτσαμε στα μπροστινά. Εγώ στην θέση του οδηγού. Η νονά είναι πολύ αγχωμένη για να οδηγήσει.

"Πάνε στο ιατρείο του William." λέει αποφασιστικά. "Μα, δεν είπες ότι έχει δουλειά;" ρωτάω, για να σιγουρευτώ ότι θα μπορέσει να φροντίσει τον μπαμπά. "Οι δουλειές μπορούν να περιμένουν. Εξάλλου, κουμπάροι είναι και γνωρίζονται τόσα χρόνια. Θα έκανε τα αδύνατα δυνατά για να τον σώσει." λέει δυναμικά και οδηγώ το αμάξι προς την κλινική του William. Ελπίζω, να της είπε αλήθεια ότι θα δούλευε μέχρι αργά και όχι ψέματα. Ποτέ δεν ξέρεις. Ίσως να γλεντάει τώρα με καμία εικοσάρα. Χλωμό το κόβω, αλλά όλα είναι πιθανά.

Απομακρύνω τις αρνητικές σκέψεις από το μυαλό μου και επικεντρώνομαι στην οδήγηση. "Αυτό.. Αυτοκτόνησε;" λέει με δυσκολία η Lucy, ενώ τρέμει ολόκληρη και κοιτάει στο πίσω κάθισμα. Βλέπω από τον καθρέφτη, πως το δέρμα του είναι χλωμό και τα χείλη του πιο ανοιχτά από συνήθως. Αρχίζω και ανησυχώ πολύ. "Πήρε μεγάλη δόση ναρκωτικών. Δεν ξέρω, όμως αν είναι ακόμα ζωντανός. Δες τον σφυγμό του." την παροτρύνω.