Dream(Z.m & h.s)

Κεφάλαιο 5

Η ανάσα μου κόβεται, ενώ προσπαθώ να επεξεργαστώ τα λόγια του Harry. Ο μπαμπάς μου ζει ακόμα και είναι εγκληματίας; Ήξερα μόνο από την μαμά μου ότι ήταν επιχειρηματίας. Είχε πολλές εταιρίες και αλυσίδες καταστημάτων, μέχρι που πέθανε και τα κληρονόμησε εκείνη. Αλλά τώρα αυτό που είπε τα ανατρέπει όλα. Τόσα χρόνια ζούσα μέσα σε ένα ψέμα; Ο μπαμπάς μου είναι ζωντανός και πιθανότατα στη φυλακή; Δεν μπορώ να το πιστέψω, μου φαίνεται αδιανόητο. Ο Harry όμως πως το ξέρει; Η σύλληψη του έγινε γνωστή σε ολόκληρη την Αμερική, εκτός από μένα; Γιατί δεν μου το είχε πει κανείς πιο πριν, για να με προστατέψουν; Χαζομάρες, το ψέμα ποτέ δεν είναι λύση.

"Και εσύ το ήξερες;" απευθύνομαι στην Phoebe με δάκρυα στα μάτια και τρέμουλο στη φωνή. Πως γίνεται η κολλητή μου να μου κρύβει κάτι τόσο σημαντικό που αφορά τον ίδιο μου τον πατέρα; Σκύβει λίγο το κεφάλι και μετά από λίγο ακούω την απάντηση που αρνούμαι να δεχτώ.
"Ναι." λέει και αποφεύγει να με κοιτάξει κατάματα.

Αν μείνω εδώ άλλα πέντε λεπτά νομίζω πως θα λιποθυμήσω. Ο χώρος γίνεται αποπνυκτικός και η ανάγκη μου να φύγω από εδώ είναι τεράστια. Χωρίς να πω τίποτα άλλο, αφήνω στο τραπέζι δέκα δολάρια για το μισοτελειωμένο μου σούσι και βαδίζω προς την πόρτα. Αυτή τη στιγμή έχω άπειρες ερωτήσεις για τον μπαμπά μου και την μακροχρόνια μυστικότητα αυτού του θέματος. Τις απαντήσεις φυσικά μου τις οφείλει η μαμά μου, αλλά προς το παρόν, πρέπει να φύγω από εδώ. Ο δροσερός αέρας του φθινοπώρου με φυσάει, ενώ βγαίνω από το μαγαζί.

Είχα πει στον Christian να έρθει να με πάρει από εδώ στις εννιά. Δυστυχώς όταν βλέπω το ρολόι μου η ώρα είναι ακόμα εφτά και μισή. Καθώς ψάχνω στην τσάντα για το κινητό μου θυμάμαι πως το αφησα στο δωμάτιο μου. Βρίζω από μέσα μου, ενώ ακούω μια γνωστή φωνή από πίσω μου.
"Μπορώ να σε μεταφέρω κάπου;" ο Harry με ρωτάει και τον κοιτάζω έκπληκτη. Στα ξαφνικά ενδιαφέρεται για μένα; Πριν από λίγο σχεδόν μου φώναζε σε ένα πολυσύχναστο εστιατόριο και μετά αποκάλεσε τον μπαμπά μου "εγκληματία και δήθεν εκατομμυριούχο". Από τη μία νευριάσα μαζί του, επειδή τον πρόσβαλε, αλλά από την άλλη μου αποκάλυψε την αλήθεια και του είμαι ευγνώμων. Παρόλα αυτά δεν νομίζω να τον συμπαθήσω ποτέ.

"Δεν χρειάζομαι την βοήθεια σου," απαντάω ψυχρά και του γυρνάω την πλάτη. "Πως θα γυρίσεις σπίτι σου; Εξάλλου θέλω να επανορθώσω για την βλακεία που έκανα, άφησε με να σε πάω," Δεν θέλω να φύγω μαζί του, με το αμάξι του, αλλά δεν έχω άλλη επιλογή. Τα ταξί περνάνε μόνο από τους κεντρικούς δρόμους και εγώ βρίσκομαι αρκετά μακριά από οποιονδήποτε. Ξαναβρίζω από μέσα μου. Μα τι έχω πάθει; Είμαι αγενής και βρίζω. Η πικρή αλήθεια με άλλαξε.