Κεφάλαιο 6

435 79 6
                                    

Ο πανικός στα μάτια της Kelly είναι ολοφάνερος. Δυσκολεύεται να μιλήσει. Δάκρυα τρέχουν πλέον από τα γαλανά της μάτια. Η Monika της ζητάει να περάσει μέσα και της προσφέρει ένα ποτήρι νερό για να ηρεμήσει και να μας εξηγήσει την κατάσταση. Αφού πιει λίγο νερό και σκουπίσει με ένα μαντήλι τα μάτια της, αναρωτιέμαι αν έπαθε τίποτα η μαμά. Η Angie και η Monika φαίνονται και εκείνες ανήσυχες.

"Η Sarah..." αρχίζει να τραυλίζει η Kelly. Αν έπαθε κάτι, δεν ξέρω πραγματικά τι θα κάνω. Δεν θέλω να χάσω και άλλο κοντινό μου πρόσωπο, το μόνο άτομο που μου έμεινε και με αγαπάει αληθινά, και ας μου έκρυψε την αλήθεια για τον μπαμπά. Φυσικά έχω ακόμα την Angie, την Monika, την Jane και τον Christian, αλλά δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την μαμά μου. Η αγωνία με κυριεύει, όταν παρακαλάω την Kelly να συνεχίσει.

"Εξαφανίστηκε," λέει σιγανά και οι φόβοι μου επιβεβαιώνονται.
"Την απήγαγαν;" ρωτάω με τα μάτια μου χαμηλά, προσπαθώντας να μην κλάψω. Έχω γίνει πολύ ευαίσθητη τελευταία με όλα αυτά που συμβαίνουν.
"Δεν ξέρω. Ήμασταν σε μια καφετέρια στο κέντρο της πόλης. Είχα πάει στη τουαλέτα και όταν επέστρεψα, έλειπε," απαντάει απλά.

Το πιο πιθανό είναι να την απήγαγαν, αλλά για ποιο λόγο; Έχει κάποια σχέση με τον μπαμπά μου; Μήπως κάποιος εκδικείται τον μπαμπά μου μέσω της μαμάς μου; Πρέπει να κάνω κάτι, δεν μπορώ να μείνω άπρακτη και κλεισμένη εδώ μέσα, περιμένοντας να γίνει κάποιο θαύμα. Θα πάω να βρω τον μπαμπά μου στην φυλακή για να μου εξηγήσει τα πάντα και να βρούμε μια λύση. Αν δεν τον βρω, θα ψάξω να βρω την μαμά μου. Ακούγεται ακατόρθωτο, μπορεί να είναι οπουδήποτε. Το Los Angeles είναι τεράστιο, αλλά πρέπει να προσπαθήσω.

Σηκώνομαι από τον καναπέ και περπατάω γρήγορα προς την πόρτα, χωρίς να με νοιάζει τίποτα άλλο εκτός από τους γονείς μου. Από πίσω μου ακούω δυνατές φωνές αλλά τις αγνοώ. Όταν βγαίνω έξω και νιώθω τις στάλες της βροχής στο σώμα μου, φοράω την κουκούλα της ζακέτας μου και τρέχω στο γκαράζ του σπιτιού. Ο βραδινός ουρανός σκεπάζει τα πάντα και η πανσέληνος φωτίζει λίγο το δρόμο μου.

Ευτυχώς αποφάσισα να πάρω δίπλωμα και αυτοκίνητο πριν τελειώσω το λύκειο. Θα μου είναι πολύ χρήσιμα στο κολέγιο του χρόνου, όπως μου είναι και αυτή τη στιγμή. Παίρνω τα κλειδιά από τη κόκκινη BMW μου, που είναι κρεμασμένα στο τοίχο και μπαίνω στη θέση του οδηγού. Είναι η πρώτη φορά που θα οδηγήσω σε αυτό το αμάξι και ελπίζω να μου φέρει γούρι.

Dream(Z.m & h.s)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang