Finding My Gangster Husband.

Chapter 22

Cashien Point of View.

Arghh! What the h*** happen to me. I open my eyes. "Where I am." I whisper. I saw a one guy who's sleeping at the sofa. What is he doing there?

I slightly bend my hand but it's hurt. I closed my eyes and I remember what my father say'

What is the meaning of that sign.

"Oh you're awake. Akala ko hindi kana magigising. Hahalikan na sama kita eh." Buong puso ko siyang sinamaan ng tingin.

"Joke lang!"

Someone calling...
But he end the call.

"Wow famous." I joked. But he's not smiling. What's wrong with this guy. "Sabi ni doc. Two days pa, bago ka umuwi ng bahay." Tinaasan ko ito ng kilay.

"Arghh! Alam na ba ni dad ito?" Tumango lang ito at nilapag ang c.p niya sa desk malapit saakin.

"Yes alam niya na. And your dad voice is creepy ah." Ngiti nito but I know he's sad!

"What did you want food?"

"Amm. Kahit ano! Basta mabubusog ako." Ngiti ko dito.

"Sige, just wait for me ah." Tumango lang ako. Lumabas na siya ng room na sakto namang nag ring ang kaniyang phone.

Kinuha ko ito. At sinagot ang tawag.

Hello... Hello M.C! Bakit hindi ka nakarating kagabi. May nang yari bang masama sayo? Alan mo bang hinintay kita.

Feeling ko umiiyak na siya.

Pero it's okay. Dahil sinagot mo naman ngayon. Babe, I'm so sorry. Sana mapatawad mo na ako. Ikaw parin naman yung mahal ko eh.

M.c! Are you there? M.c please mag salita ka naman. M.c I know I'm wrong. Please, tayo nalang ulit.

Nagulat ako ng may umagaw ng phone at patayin ito. When I saw him. My heart beats fast. M.C, his name.

"Sinong may sabi sayong pakialaman mo yung cellphone ko?" Nakasimangot nitong sabi.

"Yung phone mo!" Sarcastically I says. I rolled my eyes and look at the food on his hand.

"Bakit ako?" I question. He look at me with puzzle in his eyes.

"Bakit ako? Bakit Hindi nalang yung ex mo?" Ngumiti siya saakin. But I know that's fake.

"I.. I don't like her. May mga bagay talagang hindi na dapat balikan. Para hindi ka muling masaktan." Then I laugh. Grabe pala ito pag usapang love life.

"Ah you don't like her? Edi ako gusto mo?" I joked. But he walk at the side of my bed. "Lets eat. I'm hungry." Silently he says.

"Arghh my wrist." Inda ko ng bigla itong sumakit. Nagulat ako ng umupo siya sa tabi ko.

"I'll help you." What the --- what's wrong with my heartbeat. Sinubuan niya na ako ng pag kain. At Hindi ko maiwasang mapatingin sakaniya.

"Ang gwapo ko no." Tawa nito.

"Managinip ka." Biro ko naman ngunit tumatawa parin ito.

"Namumula ka. Hahahaha" Arghh. Yumuko ako at nag pa plano na kung paano malulusutan ang aking kahihiyan. Ngunit nagulat kami ng bigla nalang sumara ang pinto.

"Wait." Tumayo siya upang tignan kung may tao sa labas. At pag balik niya. May dala siyang red roses and letter.

"Nakita ko sa trash can. Para sayo ito." Inabot niya ito saakin.

I miss you Cashien. Basa ko sa sulat.

"Si lee-am!" Bulong ko. Nagulat ako ng pitikin ni Ghien yung nuo ko.

"Hindi bagay sayo." Inirapan ko lang ito. Kumain ulit kami at dating gawi sinusubuan niya ako.

Lee-Am Point of View.

"What happen?" Sigaw ko sa kabilang linya.

"What the h-" binabaan ko ito ng telepono at agad akong nag bihis. Kaaalis ko lang sa school na iyon ganon agad ang nangyari. Kinakabahan akong sumakay sa aking sasakyan.

***

Pag pasok ko ng hospital dala ang sulat at bouquet agad kong tinungo ang registration area upang tanungin kung saan ang kaniyang kwarto.

Nag madali akong pumasok doon. Noong una may humarang sa akin mga lalaki. Ngunit agad din akong pinadaan ng malaman nilang anak niya ako ni Trebor.

Pag pasok ko ng pintuan. Nakapikit lang ito na tila may sakit na iniinda.

"Kamusta." Tanong nito saakin. Agad ko namang nilapag ang bulaklak at sulat na ipina bibigay ng aking ama dito.

"Mabuti." Maikling sagot ko.

"Hindi ka parin nag babago young master." Ngiti nito ngunit tulad ng kanina. Hindi niya parin binubuksan ang kanyang mga mata.

"Natutuwa talaga ako sa iyong ama. Pag ka tapos niyang pag tangkaan ang buhay ko. Heto't pinadala ka pa upang ako'y bisitahin." Napangisi ako. I remember when she confessed on me that she like my father.

"Jashmine, Alam mo namang hindi si dad ang may pakana kung bakit ka na aksidente diba." Seryoso kong tanong dito.

She opened her eyes and smile at me.

"But he's the target." Napataas ang kilay ko dahil ang gulo.

"Hahaha. He didn't say that we're together last night." Lalo akong nagulat sa sinabi nito.

"Don't worry Lee naka move on na ako sa ama mo. At alam kong nandito ka for the document." Inabot niya ito saakin. Tumunog naman ang cellphone ko at agad ko itong tinignan.

1 text message.
From: Unknown.

Nasa hospital si Cashien.

"Sh*t" I whisper. Arghh. Kamusta na kaya siya, Okay lang kaya siya.

"What's wrong?"

"None of your business." Kinuha ko yung document at agad akong lumabas ng kwatong iyon.

Nag madali akong lumabas ng hospital. Ngunit sa aking pag labas limang lalaki ang nang harang saakin at isa sa kanila ay pamilyar. Ngumiti ito saakin at isang malakas na Palo ang naramdaman ko sa aking ulo.

"Kunin niyo ang dokumento." Sabi ng lalaki. Naging malabo ang aking paningin hanggang sa mawalan ako ng malay.

Another Point of view.

"What?" Padabog Kong pinatay ang cellphone at tumingin sa lalaking naka tali ngayon sa harap ko. Napaka hina niya talaga kahit kailan.

"Hindi daw yon ang dokumento." Sabi ko sa aking mga kasama.

"Anong gagawin natin sakaniya?" Turo nito kay lee-am.

"Pakawalan niyo na." Walang mood Kong sabi sa mga ito.

"Kamusta nakaya si Cashien?" Bulong ko sa sarili.

Pengeng Votes and Comments.