Finding My Gangster Husband.

Chapter 24. (Fall)

Cashien Point of View.

We're here at my room. I'm at the front of my window while he's sitting on my bed. Nasa moment kami ng Who's the first one to ask. It's me or him?

"How are you."
"Kamusta." Sabay naming saad. Tumingin ako sakaniya at pilit na ngumiti. I remember the day when I confessed on him. But, he never answer it. He leave me without sayin' good bye. Ang sakit umasa na gusto karin ng taong mahal mo. Mahal ko pa nga ba siya?

"I'm fine! Always." Walang emosyong saad dito. He walks at the front of me. And smile.

"I'm sorry." And all of my tears fall down. Sorry? After what happened! Ganon nalang ba ka daling sabihin yon. Gusto ko siyang saktan at sigawan pero hindi ko magawa. Siya lang yung lalaking pinahalagahan ko. Ngunit iniwan din ako.

May mga tao ba talagang ganito. Yoong iiwan ka at sasaktan. Tapos babalik kung kailan masaya ka na. Tapos sasaktan ka ulit. Ang sakit sakit na.

"Look at me please." He hold my two cheeks to look at him. But i can't. Siguro kasi masakit parin.

"Hindi na ako aalis pang muli. Just answer my question. Do you still love me?" Mahal? Mahal ko pa ba itong lalaking nasa harapan ko ngayon?

Hindi ko alam. Naguguluhan ako.

"Please." Then finally I look at him. Sobrang labo ng paningin ko dahil sa luhang tuloy tuloy sa pag agos.

"I don't know." Mahina kong sabi dito.

Nagulat ako ng yakapin niya ako. "I'm so sorry. Sorry dahil umalis ako. Sorry sa pag iwan ko sayo. I.. I hate myself shien. Shien sorry for making you cry. Sorry." Sobrang higpit ng mga yakap niya. Mga salitang sobrang tagal kong hinitay na ngayon. Na ngayon maliwanag na. 

"I LOVE YOU." He loves me?

How about me?

Mahal ko parin ba siya? Sobrang gulo ng kung ano mang nararamdaman ko ngayon. 

"Answer me, again. Do you still love me?"

"Hhmm. N---"

BLAGG***

Napatingin kami sa lalaking biglaang nag bukas ng pinto. He looks at me with Question mark.

"Sorry. " Silently he say. Then he walks away.

Naka titig lang ako habang nag lalakad Ito palayo. At bigla siyang humarap. He look at me again. But now, his eyes, what's wrong on his eyes. Why he's sad?
He run away after that moment.

"Siya ba?" Napatingin ako sa lalaking umiwan saakin.

"I..  I.." Yumuko ako at patuloy na umiyak.

"Tell me?" Narinig ko siyang humagulgol narin.

"I'm so sorry.  But..  but.. but I like him."

"What?" Napatingin ako kay tita dreah na  nabitawan ang dala-dalang tray na may lamang pag kain.

Sa pag tingin ko sa bintana. Nakita ko siya.

"Excuse me." Tumakbo ako palayo sakanila upang habulin si Ghien.

"Cashien." Rinig kong sigaw ni tita dreah. But i don't care.

Huli na ba ang lahat? Huli na ba? Nakita ko siyang papasok na ng kaniyang sasakyan.

Mabilis akong tumakbo hanggang sa maabutan ko siya.

Kinatok ko ang sasakyan niya.

"Bakit?" Pag tataka nito.