Finding My Gangster Husband.

Chapter 23. (What's the truth?)

Before bugbugin si Lee.

Someone Point of View.

Nang malaman kong naaksidente si Cashien. Naisipan kong pumunta upang dalawin siya sa hospital. Bumili pa ako ng bulaklak at nilagyan ito ng Short Message.

Ngunit ng pumasok ako sa kwarto. Nakita ko siyang kasama si Ghien. Mediyo masakit dahil any sweet nila. Doon ko lang nakitang nag ning ning ng ganoon ang kaniyang mga mata. Umalis agad ako at tinapon sa basurahan ang bulaklak.

Nag tago ako sa gilid ng pader ng maramdaman kong may lalabas ng kwarto ni Cashien.

Si Ghien.

Kinuha niya ang bulaklak at ang natanggal na sulat. Luminga linga ito na para bang may hinahanap. At alam kong ako yon.

Pumasok din ito sa kwarto. At doon na akong tuluyang umalis.

Someone calling...

Nasaan ka?

Nasa hospital po.

Kamusta ang anak ko?

Okay lang siya tita. Okay lang!

Nasa St. Austin Hospital na si Lee. Ikaw ng bahalang kumuha ng document.

Opo tita. Ako na pong bahala!

Salamat iho.

End.

At tuluyan na akong lumabas ng hospital.

Lee Point of View.

"What the f*ck Lee-am. Kung hindi pa kinutuban si Jash na ganoon ang mangyayari, isang malaking kawalan ang pag kawala ng mga document. Buti nalang na palitan niya." Hanggang ngayon pinapagalitan parin ako ni dad. Hindi naman ako ang may kasalanan diba.

"Pasalamat ka't buhay ka pa ngayon." Padabog na lumabas mula sa kwarto si dad.

Dumukdok ako at kinalabog ng malakas ang Table. Nag tataka lang ako. Bakit hindi nila ako pinuruhan?

Ngunit pamilyar talaga yung lalaking yoon. Sino ba siya? Anong pang kailangan niya saakin? Bakit hindi niya ako pinuruhan? Napakadaming tanong ang gusto kong masagot.

Tumayo ako ngunit ganoon nalang ang gulat ko pag bukas ng pinto.

"Hi lee." Nakangiti niyang bungad saakin!

"Shello." Naalala ko yung muka ng lalaki kagabi. Siya yon, si Shello yon. Susuntukin ko sana ngunit may humarang ng kamao ko.

"Pumasok muna tayo sa loob." Sabi ng aking ama. Ibinaba ko ang aking kamay at masamang tinitigan si Shello.

"Shello maligayang pag babalik." Yakap sakaniya ng aking ama. Si Shello siya ang tumulong kay tita drea nang ma Aksidente.

"Heto po ang dokumento Mr. ---"
Nakangiting sabi nito sa aking ama.

"Mapag kakatiwalaan ka talaga iho."

"Basta po para sainiyo at kay tita shanelle gagawin ko po lahat. Heto lang po ang kabayaran ko sa madaming utang ko sa iniyo." Tinapik ni dad ang balikat nito.

Shello Point of View.

Nakaupo kami ngayon sa sofa dito sa Sala. Hindi parin niya matanggap na natalo ko nanaman siya.

"Hindi ka manlang ba mag papasalamat saakin?" Sinamaan ako nito ng tingin. Hindi parin siya nag babago.

"Sa tingin mo mag papasalamat parin ako sayo, pag katapos mo akong suntukin walang hiya ka." Sapak nito saakin kaya napaupo ako sa sahig.

"Salamat." Sabay nitong alis. Napangiti na lang ako. Ibang klaseng bata talaga.

Flashback.

Someone calling..

Hello.

Shello. Tinawagan ako ni Jashmine. At mukang kailangan non ng tulong mo. Posible kasing mas mapahamak si Lee pag wala tayong gagawin.

Sige po tita. Ako na pong bahala.

I'm Shello Whiskey. "The great pretender." How?

Kaya kong mag panggap na kasama nila kahit ang totoo kaaway ako.

Katulad ng ginawa ko kay Lee. At sa ganoong paraan mas nagagawa ko ang trabaho ko.

And about kay Cashien! She's my first love. When tita shanelle says that she's her daughter I'm confess to her that I like Cashien. She told me that cashien is Married and I don't care.

Hanggang sa dumating yung araw na umamin saakin si Cashien na She like me. Sobrang saya ko noon. Pero nag bago ang lahat ng pinadala ako ni tita Shanelle sa London. I'm just 15 when I go there to study. Hindi na ako nakapag paalam kay Cashien bago ako umalis.

At ngayong nandito na ako. I'll do everything para mapa saakin siya. Kahit alam kong may asawa na siya.

Cashien Point of View.

"Cashien." Yakap saakin ni tita dreah pag pasok ko ng bahay.

"Cashien yung gami-------." Parang may mali. Bakit ganiyan sila mag titigan.

"Mom." Rinig kong bulong ni Ghien dito.

"Cashien mag pahinga kana sa bed mo." Utos sa akin ni tita kaya agad akong umakyat ng hagdan. Tinignan ko silang dalawa at nalaglag ang panga ko when ghien hug her.

Pero tinulak siya ni tita.

"Need my help." Humarap ako sa taong nag salita. Nakatitig lang ako sakaniya habang siya naman ay nakangiti lang.

"Miss me?" Gusto ko na yatang umiyak. 4 years akong nag hintay tapos itatanong niya if I missed him.

"Tanga lang." Nilagpasan ko ito at patuloy na akong nag punta ng kwarto ko.

Pero humarang siya. "I'm so sorry." Pero hindi ko talaga siya matiis kaya niyakap ko siya.

"I miss you kuya Shello." Mangiyak ngiyak kong sabi dito.

"Don't worry. Hindi na ako aalis." Pinalo ko siya ng malakas sa braso.

"Aww why?"