Yabancı Aşk

Mantı Vakası...

Poyraz kırmızı görmüş boğa gibi etrafı tarıyordu,gözleri beni bulduğunda bir hışımla yanıma geldi. "Lafı geveleme Canı gördün mü?" dedi korkudan hemen başımı salladım "sevgilisi ile gittiler" dedim "lan o yavşağın sevgilisimi var" dedi isyankar ve şaşırmış bir ses tonu ile. Hayatın adaletsizliği burdaydı.

"Lan yavşak seni bir elime geçiriyim, kafanı duvarda patlatmazsam bana da Poyraz demesinler" Can adına şimdiden üzülmeye başlamıştım, merakıma yenik düşüp ne yaptığını Poyraz'a sordum. "Al oku" dedi ve elindeki mektubu verdi, hemen merakla açtım

"Can Demir'den...

Sevgili yavşak, ilk başta bana kalbin kadar temiz bir sayfa açtığın için teşekkürler, artık bu yolun dönüşü yok, ben nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum Poyraz, aşkım beni affet seni aldattım, hayır hayır kesinlikle sende çok güzelsin, ama artık başka tatlar almak istiyorum bu yüzden Banu ile kaçıyoruz, beni affet yakışıklım, emin ol ki bir an seni unutmayacağım bu ayrılık ikimize de zor gelecek ama mecburuz... Şaka lan piç , arabanı ödünç aldım kızı gezdireceğim malum seninki baya kıyak, benimki ile idare et.

Biricik aşkın Can"

Kendimi sıkmakdan yüzüm kızarmıştı,hunharca gülmek istiyordum ama Poyraz o kadar sinirliydi ki yemiyordu, fakat daha fazla dayanamadım ve ağzımdan ufak bi kıkırtı kaçtı, daha sonra yerini kahkahaya bıraktı.

En sonunda haykırmam durduğunda derin bi nefes alıp bakışlarımı Poyraz'a çevirdim, yine yüzünde o masum sırıtış vardı. "Güldüğünde çok çirkin oluyorsun" dediğinde yüzümde ki tüm tebessüm uçup yerini biraz kalp kırığına bıraktı, ben güzel olduğunu düşünüyordum, daha doğrusu gülüşümü güzelleştiren gamzelerimi seviyordum, demek ki o kadarda güzel değilmiş.

"Neyse ben sınıfa çıkıyım" dedim daha fazla bozulduğumu belli etmek istemedim, o an Poyraz'a verebilecek birsürü lafım vardı gülüşüme laf ettiği için ama hiçbirisi içimden gelmedi. Zaten o bir mafyaydı, kolay sinirlenebilen bir mafya.