Wife's Revenge 2 [Completed]

#WROver

Demi's POV

"Dito nalang ako maglalaro.Siguro payagan mo na ako." ginamit ko yung boung lakas ko para maakit ko at matikman ko ulit ang asawa ko. Agad kong kinapa ang kanyang pagkalalaki at sa tingin ko gumana naman ito. Bigla akong natakam sa nakita ko sobrang sarap sa pakiramdam na makuha mo ang gusto mo lalo na sa lalaking mahal mo pero hindi ko maiwasan na malungkot. Tiningnan ko ang kanyang mga mata at alam ko na ayaw niya. Bakit ba Andrew? Bakit hindi mo ko kayang mahalin. "You will not enter my pussy because i know hindi yun mabuti sa bata but you can enter my warm mouth. I can play yours". Pagkasabi ko nun,bigla nalang akong na guilty. Tama ba itong ginagawa ko? Alam kong napilitan lang si Andrew na pakisamahan ako pero heto padin ako hindi sumusuko. Nasimulan ko ng painitin ang katawan ni Andrew hanggang sa isubo ko na, pero laking gulat ko na bigla nalang siyang tumayo.

"Tama na Demi!" galit niyang sabi. "Demi, I know you are good looking and very caring wife but Dem..." bigla ko nalang siyang pinaputol sa pagsasalita kasi alam kong sasabihin niya ang mga salitang ayaw kong marinig.

"So,?do you want to resched our moment? Alam kong hindi ka sanay dito. Sege sa bahay nalang." pagiiba ko  ng topic. I started walking away from him and my damn tears start to fall. Arggg! Bakit?.

"Demi wait!" sigaw niya. Bago ako humarap sa kanya agad ko munang pinunasan ang patak ng luha sa aking mata. Hinarap ko siya at iniba ko ang expression ng mukha ko.

"You want to continue?" sabi ko. At this time bigla nalang siyang lumakad papunta sa harap ko. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko. "Oh i see!" binigyan ko din siya ng smirk.

"Demi,i tell you something." lalong bumilis ang pagtibok ng puso ko. "I know you loved me and you know also that i don't love you. Kaya Demi i want to file a divorce, asap!" sa pagkasabi niya non halos biniak ang puso ko sa sobrang sakit. Hindi ko na din pa maitago ang totoo kung naramdaman at nagsimula ng pumatak ang aking luha. Hindi ako makapagsalita,kahit isa lang. I don't know what to do,pero isa lang ang alam ko ang hindi siya iwan.

"No Andrew!"

"Kung mahal mo talaga ako,kaya mong gawin ang gusto ko. Infact,hindi kita kayang mahalin. Please Demi let me go!" hinawakan niya ang aking kamay. "Demi please! I'm begging you. Wag mo na akong pahirapan pa." mahirap ba talaga akong mahalin? Ginawa ko ang lahat? Hindi ko maiwasan ang pag-iyak. Ayaw kong maging mahina sa harap niya pero lalong lumakas ang agos ng sabihin niya na pinahirapan ko siya. "I'll give you one day to think at bukas ibibigay konalang sa iyo ang mga papelis." He started walking. Para akong tanga na nakatayo lang na may mga luha na umaagos. Sobrang sakit ng pakiramdam ko ngayon.

"Ang tanga-tanga ko!" bulong ko sa aking sarili.

Pumunta agad ako sa parking lot. Naisip ko lang din na pumunta sa isang bar para doon ilabas ang sakit na naramdaman ko. Pagdating ko doon, as always madami ang tao at sobrang ingay. Pumunta ako sa isang table at umurder ng inumin. Pagdating ng drinks agad ko itong ininom at nagsimula namang tumulo ang aking mga luha.

"Damn you Andrew! Kung sa tingin mo isusuko kita? Hah, never!" inubos ko yung isang bote. I know that alcohol can harm my baby at wala akong pakialam ngayon lalo na,iwan na ako ng papa ng anak ko. Iyak pa din ako ng iyak. Wala na akong pakialam sa mga tao dito. "Bakit?" paulit-ulit ko yung binigkas sa sarili ko.

"Mukhang malaki ang problema mo miss!" Bigla nalang may biglang tumabi sa akin. Napatingin ako sa kanyang mukha. Sa tingin niya ba wala akong problema? For his info. hindi ako baliw para iiyak dito. Like Duh! Hindi ko nalang siya pinansin at binalik ko yung tingin ko sa harapan. "Alam kong bf mo yan?" hindi pa din ba siya titigil?.

Agad akong tumayo at humarap sa kanya, "Gago ka ba? Wala ka bang sense of humor? Kung hindi mo na sense ito oh!" bigla ko siyang binigyan ng sobrang lakas ng sampal. Halos mapahiwi siya sa ginawa ko. Nagsimula nalang akong maglakad at kitang-kita ko na sobrang gulat siya. Bwesit siya! Hindi pa ako sobrang layo sa kanya at napansin ko nalang na may humawak ng aking braso. Tiningnan ko ito. WTF men! siya padin.

"Sa ngayon,naintindihan mo na siguro na gusto kitang makausap?" biglang nalang nanlaki ang mata ko sa mga sinabi niya. Serious ba siya? Maya-maya pa bumitaw siya sa pagkahawak. "Akalain mo naman na may tao padin pala na kagaya ng sitwasyon ko." panimula niyang sabi. Nakatingn lang ako sa kanya at siya naman nagsalita na parang isang ewan may pagalaw galaw pa sa mga kamay niya. "Broken hearted ako ngayon kagaya mo."Omo nagtatanong ba ako? Haay hayaan nalang natin siya. " I'm Ken by the way" Inabot niya ang kamay niya sa akin para makipag kaibigan. Hindi naman ako ganon ka maldita kaya tinanggap ko na.

Pumunta kami sa isang table at doon naman siya nagsimulang magkwento. Sa totoo lang naawa ako sakanya dahil,binasted siya ng babae niya dahil ayaw padin magkarelasyon dahil daw natatakot na daw si girl na baka iwan ulit kagaya noon.Ikwenento ko din ang akin,pero hindi niya alam na buntis ako at may asawa ang alam niya lang boyfriend. Umabot ng ilang oras ang kwentuhan namin. Sa totoo lang parang gumaan yung feeling ko ngayon. Pero natatakot padn ako bukas.

"Sege Ken,salamat sa oras mo." bumaba na siya. Ako ang naghatid sa bahay niya kasi ako yung may kotse.

"By the way,ano pala ang name mo?" tanong niya

"Demi..Demi Torres" bumaba na siya ng tuluyan at nagsimula na akong nagmaneho. Hindi ko alam kung saan ako uuwi,pero bahala na mag hotel nalang muna ako. Pagpark ko sa aking kotse,bigla nalang akong nagulat. "Kotse to ni Andrew ah! Anong gingawa niya dito?".