Sevemedim Ayrılığı

ღ 2 - Ağlamak Sana Yakışmıyormuş...

Bölüm Şarkısı :  Teoman - kupa kızı ve sinek valesi 

Sevemedim Ayrılığı – 2.Bölüm :

ღ

* "Şiddetle başlayan hazlar, şiddetle son bulurlar. Ölümleri olur zaferleri, öpüşürken yok olan ateş ve barut gibi. " *

- Shakespeare 

Durakla.

Özgürlüğü hisset.

Her bir notanın senin için bastırdığı acı dolu feryadını hisset, her hücrende.

Ve özgür kal.

Benliğini bırak.

Müziğin ruhuna işlemesine izin ver.

Ruhunun özgür kalan her bir notayla kanat çırpmasına izin ver.

Derin bir nefes al

Ve yavaşça arşeyi tellere vu-

Açık olan penceremden içeri dolan yüksek desibeldeki motor sesleri odamda hafif bir tınıyla hakim olan piyano sesini bastırıp tüm motivasyonumu mahvettiğinde derin bir nefes aldım. Çenem, siyah kemanıma yaslı halde bir müddet öylece bekledim.

Ancak uzun bir süredir bahçemizin konuk ettiği derin ve düşman sessizlik bugün ilk defa yok olmuştu. Değişik bir hareketlilik oluşmuştu ve bu kesinlikle alışılmamış bir şeydi.

Sıkıntıyla soludum. Bugün, belki de yüzbinlerce kez motivasyon oluşturup, en sevdiğim parçayı hakkını vererek çalma girişiminde bulunmuştum ve hepsi bir şekilde mahvolmuştu. Ancak şu dakikada bunu pek dert edemedim çünkü içimde her geçen saniye çığ gibi büyüyen bir merak duygusu vardı.

Kemanımı özenle yatağımın üzerine bıraktım ve kalın perdeyle örtülü cama doğru ilerledim. Perdeyi hafifçe araladığımda beni karşılayan manzara üç tane siyah arabalardan inen jilet gibi adamlar olmuştu.

Kaşlarım çatıldı.

Neler oluyordu böyle ?

Eski hayatımdan, yaralarından, izlerinden kurtulalı uzun zaman oluyordu. Şimdi bahçemizde büyük bir endamla boy gösteren bu adamlar da neyin nesiydi?

O an, içime değişik ve tarifsiz bir sıkıntı çöktü. Az önceki yumuşamış ve tamamen yumuşamış halimden eser kalmamıştı. Bahçeden odama doğru büyük sıkıntılı bir koku geliyordu bana ve karnımda büyük bir sancı oluşturuyordu.

Tam olarak, olacakları hissetmek denen şey bu olsa gerekti sanki. Bugün olacaklar, verilen karar, tüm hayatımın bir anda tepe takla olması o anda tüm benliğime dolmuş ve kendini bana hissettirmişti.

Bu sıkıntı, canımı yaktı. Ancak yine de karşılaştığım bu olağanüstü durumu beynimde gerilere iteklemeye çalışarak bahçede olan bitene odaklamaya çalıştım kendimi. Şu an içimde birkaç derin ve acı dolu fırtınalar kopmasına fırsat bırakırsam ya ne olurdu, hele birazdan olacaklardan sonra.

Belli bir müddet sonra azıcık da olsa kendimi dizginlediğimde veranda da durmuş, arabalarından inen ve önünde dizilen adamları sessizce izleyen babamı gördüm. Tüm jilet gibi giyinmiş adamların aksine babamın üzerinde kalın bir oduncu gömleği ve basit bir kot vardı. Ve karşısındaki adamın rahatlığına rağmen biraz tedirgin duruyordu. Babam yüz hatları oldukça belirgin bir adamdı. Her zaman sert bir mizacı olurdu, onu ilk defa böyle görüyordum.