Love Triangle (Herschrijven)

hoofdstuk 1

Pov Noor

Daar zit ik dan.In mijn nieuwe huis. Alleen. Mama is net weg en nu ben ik toch echt op mezelf aangewezen.De tv en de bank staan al. De kasten en mijn bed staan ook al in de slaap kamer. Ik moet alleen nog wat schilderijen en foto's neer zetten. Ik zet muziek aan en begin mijn huis in te richten.

Na een tijdje is alles klaar. Het is nog vroeg dus ik besluit om naar mijn school gebouw te lopen. Ik heb me ingeschreven voor kunstacademie. Als ik bij het gebouw aan kom schrik ik een beetje van hoe groot het is.

Ik slik even en loop dan dapper richting mijn toekomst. Ik loop door de gangen van de school. Overal hangen schilderijen, foto's en andere gave kunstwerken. Ik sta stil bij een foto van een jongen die recht de camera in kijkt."Vindt je hem mooi?" Hoor ik achter me. Ik knik. "De foto heeft meerdere lagen, snapje. Als je denkt te weten  wat hij wil zeggen is er toch weer iets anders wat er bij komt" zeg ik nog steeds starend naar de foto. "Ben je nieuw hier?" zegt een jongen tegen me. Hij is wat mollig en heeft kleine vriendelijke ogen. Ik knik. "Ik begin na de zomer" zeg ik. "Welkom dan" zegt hij. En hij loopt weg.

Nadat ik zo'n beetje alles gezien heb pak ik mijn tas en loop naar buiten. Het is inmiddels al 5 uuur. Ik stap de tram in richting mijn huis. Ik moet best een stuk lopen vanaf de tramstop naar mijn huis. Ik ben dan wel 21 maar ik vind het toch wel spannend om helemaal alleen te zijn. Als ik thuis ben en iets te drinken wil pakken realiseer ik me dat ik helemaal niks in huis heb behalve taart en slagroom.

Ik besluit om naar de winkel te gaan. Ik loop in de grootste AH waar ik ooit geweest ben opzoek naar brood en drinken. Als ik eindelijk weg ben uit de veel te drukke winkel loop ik terug naar huis. Als ik er bijna ben botst er een jongen tegen me aan en mijn tassen vallen op de grond. "Kijk eens uit joh" hoor ik.

Pov kelvin

Er botst een of andere maloot tegen me aan. "Kijk eens uit joh" zeg ik als eerste reactie. Niet wetend tegen wie ik aangebotst ben. "Sorry hoor, maar jij botste tegen mij aan" hoor ik een vrouwen stem zeggen. "Ja klopt, sorry" zeg ik. Ik kniel neer om haar te helpen de gevallen boodschappen op te ruimen. "Dankje" zegt ze kortaf en ze loopt verder.

Ik ren even een stukje om naast haar te kunnen lopen. "Kennen wij elkaar?" vraagt ze. Ik schud mijn hoofd. "Zal ik je de stad laten zien?" vraag ik. Ik weet niet waarom ik zo graag met haar wil praten. Normaal zou ik doorgelopen zijn.

"Hoe weet je nou of de stad niet al 80 keer gezien heb" zegt ze lachend. "Je hebt twee AH tassen, wat betekend dat je hier vandaag bent komen wonen" zeg ik trots. "Misschien heb ik wel een feestje of zes kinderen die ik te eten moet geven" zegt ze terug. "Heb je zes kinderen?" vraag ik aan haar. "Nee" zegt ze. "Dan ga je met mij mee" zeg ik vriendelijk en ik pak de tassen van haar over.