Love Triangle (Herschrijven)

hoofdstuk 15

Peter

Als ik thuis kom de volgende ochtend zie ik Kelvin op de pier zitten met een kop koffie. "Hey Kel. Ik wil het uitleggen voordat je helemaal bad gaat oke?" zeg ik rustig.
"Wat wil je uitleggen, peter? Hoe je mijn vriendin afgepakt hebt? Of hoe je mijn vertrouwen gefucked hebt?"zegt hij boos. "Kelvin please, ik heb haar niet afgepakt. Zij kwam naar mij omdat ze..." ik maak mijn zin niet af.

"Omdat ze wat, peter?" Vraagt hij
Ik durf het niet te zeggen, want ik weet hoe hij gaat reageren. "Omdat ze wat, peet? Waarom heeft ze het uitgemaakt?" vraagt hij ongeduldig.
"Ze werd bang van je. Ze voeld zich niet veilig bij je. Daarom kwam ze naar mij toe, omdat ik haar beschermde" zeg ik met moeite.

Ik kan de schaamte en het verdriet van zijn gezicht aflezen. "Maar ik heb niks gedaan, peet. Die klap ging niet expres. Ik zou haar nooit pijn doen" zegt hij gebroken.
Ik sla een arm om hem heen. "Ik weet het gozer. Ik weet het" zeg ik.

Kelvin
Alsof ik haar ooit pijn zou willen doen. Al was maar drie dagen mijn vriendin ,ik gaf echt om haar.
Ik wil naar haar toe. Ik wil met haar praten, haar vetellen hoe ik me voel. Maar dat kan niet. Ze wil me niet zien. Ze is bang...voor mij. Als ik het zo hoor voel ik me ontzettend naar.

Peter laat wel zien dat hij om me geeft. We zullen altijd vrienden zijn.
"Peter, dit komt niet tussen ons in toch?". "Nooit" zegt hij gelijk. "Maar ik zou haar maar met rust laten dan draait ze wel bij " zegt hij.

"Hebben jullie eigenlijk al..uuh..seks gehad" vraagt ik voorzichtig. "Nee. Dat wil ze niet". "Waarom niet?". "Geen idee. Durf het niet te vragen" zegt hij.

Noor
Ik zit thuis. Ik mis peter,maar hij moet ook zijn ruimte krijgen. Dus ik ga hem niet appen of bellen. Ik ga naar buiten. Het is mooi weer.De zon schijnd heel vel en het is warm. Ik ga naar het vondelpark. Ik zit op het gras met een boek als ineens de zon verdwijnd.

Ik kijk op en daar staat Kelvin. "Hai" zeg ik. "We moeten praten Noor" zegt hij serieus.
"Er valt niks te zeggen , kelvin" zeg ik en ik sta op om weg te lopen.
"Jawel, Peter zei dat je bang voor me was en dat je daarom niks meer met me te maken wil hebben. Noor, we hadden iets. Waarom zou ik je ooit pijn doen? Ik geef echt om je".

Hij meent het echt. Ik kijk hem met grote schapen ogen aan. "Ik wil niet dat je bang voor me bent,Noor. We hadden maar drie dagen,maar je bent speciaal voor mij. En nu ben je met Peter. Heb ik geen probleem mee. Maar nu wil je niet met hem mee naar huis omdat ik daar ben. Ik wil dat wij ook gewoon vrienden kunnen zijn, Noor".

Hij zucht." Zo , dat was het denk er maar over na". Hij loopt weg. Het is inderdaad naar dat Peter nu altijd naar mij toe moet komen. En Kelvin is zijn beste vriend. Ik ruim mijn spullen op en fiets naar het huis van peter.En Kelvin. "Hey" zeg ik verlegen als peter in de deur opening staat.

"Hey schat, kelvin is er niet dus. "Weet ik, hij is in een park. Maar ik wil niet meer bang voor hem zijn peet. Hij is jou beste vriend en hij heeft mij nooit iets aangedaan. Ik moet gewoon normaal hier kunnen zijn, ook als Kelvin er is. Peter kijkt me aan met de grootste gilmlach ever. Ik lach terug. Hij drukt zijn lippen op de mijne.