Love Triangle (Herschrijven)

hoofdstuk 17

Kelvin
Ik zit thuis. Peter is er niet. Geen idee waar hij is maar hij is niet hier. Ik denk aan Niels. Hij zoende me en.. i liked it. Maar ben ik dan gelijk gay?
Misschien vindt ik alleen hem gewoon leuk ,maar val ik toch op meisjes.

Mijn gedachtes worden onderbroken door iemand die op de deur klopt.
"Hey kel. Waar was je nou man?" het is noor.
"Sorry. Ik moest gewoon even nadenken" zeg ik zuchtend.
"Waarover? Is er iets?" vraagt ze bezorgt.
"Niels. Hij...heeft me gezoend" zeg ik zacht.
"Echt?! Sorry. Ik ken hem ook pas een dag en ik wist nie..." ratelt ze.
"Maar Noor. Ik vond het fijn". Zeg ik snel.

"Dus je vindt Niels leuk?" vraagt ze
"Denk 't. Maar ik zit nu een beetje in de knoop" zeg ik.
"Snap ik. Maar ik ben er voor je" ze geeft me een knuffel.

Peter
Ik denk aan wat carré vanochtend tegen me zei: "Je kan me altijd nog bellen". Wat bedoeld ze daar nou mee? Zij maakte het toch uit met mij!?
Waarom denk ik hier over na? Ik ben met Noor en ik ben gelukkig.

Maar een man heeft ook zo zijn behoefdes...
Maar dat kan ik Noor niet aan doen. Ik loop naar huis toe. Ik ben er klaar mee.
Ik maak de deur open. "Kel, ben thuis" gil ik door het huis.

"Heyy peet" het is Noor. Ze komt op me af rennen en ze geeft me een kus. "Heyy Noortje" ik geef haar een kus terug. "Wat doe je hier" vraag ik.
"Wachten op jou. En praten met Kel" zegt ze.
"Waar is kel?" Ik kijk om me heen en ik zie hem nergens."hij slaapt al" zeg ze. "Dus dan hebben we tijd voor ons zelf" zeg ik ondeugend en ik ga op de bank zitten.

"Klopt" zegt ze terug. Ze komt naast me zitten en ze slaat haar armen om mijn nek. Ik zoen haar. Mijn tong tikt voorzichtig tegen haar lip en zij beantwoord. Ik leun wat naar voren waardoor ze nu op haar rug ligt en ik half op haar. "Peter ik kan dit niet. Sorry" zegt ze en ze duwt me van haar af. "Maar waarom? We hebben nu al bijna een maand Noor. Het is zeg maar wel normaal nu" zeg ik iets bozer dan bedoeld.

"Peet. Dwing me niet" zegt ze.
"Ik dwing je niet. Maar ik zeg dat het wel een keer tij..." zeg ik. " Volgens wie peter? Wie zegt dat het normaal is? Ik heb veel mee gemaakt en ik ben hier gewoon niet klaar voor" ze schreeuwt. Ze is echt boos. "Ik ga" ze loopt de deur uit. Zonder me een kus te geven of in ieder geval "doei" te zeggen. Ik heb het verpest.