52. Bölüm(özel bölüm)

258 11 0
                                    

Kitap bitti yorumlarınızı bekliyorum
İyi okumalar..
Göğün bakım günlerinden 2 sene sonra:
Ekin:

Cansu uyuken onu seyrettim ne çok sey yaşamıştık. O da uyanınca yanagıma öpücük kondurdu. Bu sırada odamızın kapısı açılıp içeri umut girdi. Annesini ve beni yanağımdan öpüp "anne baba lunaparka gidelim mi?" dedi. Oğlumun saçını okşayıp " olur oglum" dedim. Cansu kulağıma eğilip "tuvaletim geldi kaldırırmısın beni" dedi. Olumlu anlamda kafamı sallayıp gülümseyerek cansuyu kucagıma alıp tekerlekli sandalyesine oturtum. Evet Cansu yürüyemiyordu çocuğu da olmayacaktı umutuda yetim haneden aldık cansu hep mahçuptu bu durumdan ama benim için sevdiğim kadın önemliydi onun gülüşü konuşuşu önemliydi ölene kadar ona bakmaya razıydım. Tuvaletin önüne gelince kucagıma alıp kulozete oturtum. Cansu tuvaletini yapsın diye bekledim. Hep utanıyordu yanımda bunu yapmaya işi bitince onu kucagıma tekrar aldım. Cansu üzgün bir şekilde "sana hep yük oluyorum ne sana çocuk verebiliyorum ne de yürüyebiliyorum napcaksın sen ben gibi işe yaramazla" dedi. Anlını öpüp "bizim bir çocuğumuz zaten var hem insan sevdiğini her haliyle sevmeli" dedim. Cansu ağlamaklı ses tonuyla "sen bana acıyorsun" dedi. Anlını anlıma dayayıp "ben seni seviyorum bidaha bunu söyleme bende bu durumda olabilirdim sen bana acırmıydın o zaman" dedim. Anlımdan anlını uzaklaştırıp "bende seni seviyorum" dedi ve dudagımı öptü bu sırada içerden umut bagırdı "baba anne çok acıktım" diye bende cansunun dudağından küçük buse alıp "oğlumuz açıkmış" dedim. Beraber kahvaltımızı ettik. Cansunun bakıcısı Nilay abla gelince cansuyu ve oglumu öptükten sonra beyaz hayatımda kara hayatıma geçmeden önce ogluma "akşam lunaparka gitcez" dedim ve çıktım ekin acar mafya babası olarakta devam ediyordu.

LÜZUMSUZHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin