Chapter 2
Mike's POV
airport:
"Welcome back, Philippines." Napalingon ako bigla sa sigaw ni John. Lahat, nakatingin lang sa kanya. Tangina, hindi pa rin nagbabago hanggang sa kabilang kanto rinig pa rin ang boses.
"5 years! Wow!" Sabay tawa ng mga kaibigan ko.
"Na-miss ko talaga ang Pilipinas, Pare Rod; ang tagal na rin ng hindi nakauwi si Mike." Napailing na lang kami habang nagdadaldal si John; Naririnig lang namin siyang nagsasalita habang patuloy akong nakatingin sa paligid.
"Gago John, kaya naman ako sobrang excited." Nakikinig lang ako sa usapan nila. Halata naman kay Rod na nauna siyang bumaba sa akin.
"Gago! Sabihin mong excited ka sa nalalapit mong kasal at kunwari ka pa." Naglakad si John kasama si Rod. Iniwan ko sila; Narinig ko ang usapan nila. Ang nakakabaliw ay ang kuwento ay hindi nagtatapos; lahat sila natatawa sa kalokohan ni John, pati si Emz nakikisali pa sa kalokohan kapag silang dalawa ang naatasan na magsama. Asahan mong mag-iingay sa buong barkada natin.
"Anong para kang bakla, nakaakbay ka sa'kin?"
"Gago!" Sabay batok ni John kay Rod.
"Hoy! Para kayong mga bata." saway ni Ray sa kanila. Nakatingin lang kami sa kulit ni John, hindi tinitigilan si Rod Hanggang sa mainis ito sa kaniya.
"Epal kasi 'yan," sabi ni Rod. Tiningnan lang siya ni John ng masama.
"Teka, nandito ka ba sa Pilipinas for good? Ang tagal mo nang hindi umuwi. Wala tuloy ako makausap ng maayos."
“Ito kasi, mga 'to kasama ko, tangina, ang OOA,” sabay turo ni John isa-isa sa mga barkada namin. Ang loko, isa-isa siya binatukan. Ang lakas kasi makadrama, akala mo naman hindi makakasama sina George at Emz.
“Gago, andito naman sina George at Emz,” sabay turo ni Rod sa katabi niya. Lumingon sa kanya sina George at Emz.
"Naku, busy lang ‘yang dalawang ‘yan, hindi ko sila mahagilap."
"Para kang babae, John." Sabay batok ni Emz sa kanya.
"Gago ka nakakarami kana, Emz! So, ibig sabihin, magkakasama ulit tayo as ultimate barkada." Napatingin kaming lahat kay John. Kinukulit naman kasi ni John si Rod. Magkasundo sila sa lahat ng bagay, kaya ganyan siya maglambing. Kahit na nakukulitan si Rod, wala siyang magawa—sa ayaw man o sa gusto niya, kukulitin at kukulitin pa rin siya. Daig pa nila ang magkapatid sa turingan.
"I'm not sure, may trabaho ako kasi naiwan, pero kapag nagpakasal na ako, baka nandito na ako. Ewan ko lang kay Mike, speaking of Mike, pero nasaan na?" Naririnig ko silang kahit malayo ako sa kanila. Hinayaan ko na lang sila. Maya-maya, narinig ko ang mga boses nila. Lumingon ako sa kanila, at lumapit sila sa akin.
"Hoy pare, anong drama ‘to? Para kang na multo diyan." Umakbay sa akin si John. Nakatingin lang ako sa kanya.
"May iniisip lang ako, John," mahinang sabi ko sa kanya. ‘Yong ngiti niya parang iba, ibig sabihin, kilala ko ‘tong lalaking ‘to, may gumugulo na naman sa utak niya.
"Sino si Mike?" saway sakin ni John. Sabi ko hindi na ako magpapaloko sa lalaking 'to.
"Tara na nga andiyan na sundo natin," sabi ko na lang sa kanila. Pag-alis ko, hindi ko sinagot ang tanong ni John; sinundan nila ako; Wala akong time makipag usap sa kanila.
"Ang labo mo Mike." Sumabay siya sa akin, kasama ko ulit.
"Kung ayaw mong sabihin, edi wag." Panay parinig niya sa akin habang naglalakad kami; lahat ng mga baliw kong kaibigan ay tumatawa. Hindi ko na lang pinansin ang daldal ni John.
"Huwag kang madaldal, John," sabi ni Emz sa kanya.
"May problema ba Mike?" Sinaway niya ulit ako. Tiningnan ko lang siya ng masama. Ang kulit ng mokong na 'to, talo pa ang babae sa katsismosohan. Saan ba 'to pinaglihi? Sarap batukan. Tinalikuran ko na lang siya.
‘Loko 'yon, may topak,’ sabi ko habang napakamot na lang ako nang marinig kong sumigaw si John.
"Pabayaan na natin ‘yan si John," sigaw ni Emz. Natawa na lang ako ng palihim.
"Sige lang, pare-pareho lang naman kayo." Sabay takbo niya, pero iiwan ko talagang lokong ito.
"Drama!" Sigaw ni George sa kanya.
"Loko kayo; hey, hintayin mo ako. Sinundo kita; iiwan mo ako; anong klaseng kaibigan ka nang iniwan ka sa ere?"
"Ang dami mong sinasabi," sabi ko sa kanya.
"Papansin lang yan, Mike."
"Gago ka Emz; kanina pa kayo."
“Tara na," sabi ko sa kanila.
"Hindi ba tayo kakain?” Tangina, hindi ba siya nagsasawa na magsalita?
"Nagluto si Mommy sa bahay," sabi ko sa kanya. ‘Yong mukha ni John, labas lahat ng ngipin niya.
"Yehey!! Ok, makakain pa ako ng marami kung... " hindi na naituloy ni John ang sasabihin, bigla niyang tinakpan ang bibig niya. Tinignan ko lang siya ng seryoso. Napahiling na na lamang ang barkada. Alam ko kung sino ang tinutukoy niya, siya talaga ang dahilan kung bakit ako bumalik ng Pilipinas. I left for a reason pero hindi ibig sabihin nakalimutan ko na siya. Inamin ko na nasaktan ko siya, ang tanga ko kasi para manahimik.
"Tara, mukhang masarap ang pagkain." Atleast umupo muna siya sa kotse. Nakatingin lang ako sa kanya habang abala ako sa pakikipag-usap kay Emz. magkatabi kasi ‘yong dalawa. Ako naman, sa reaksyon ni John, naisip ko na kasama pa rin namin si Cherry, hindi pa rin siya umaalis simula nang masaktan ko siya. Bigla kong naisip na natawa ako. Chance ko na, miss na miss ko na siya. Gusto ko siyang yakapin ng mahigpit.
"Nangyari sayo, tumatawa ka mag-isa." Bigla akong napalingon sa sinabi ni John. Tangina akala ko busy siya sa pagiging makulit kay Emz. Napansin ako ng loko.
"Napapansin mo lahat," sabi ko sa kanya. Tinawanan niya lang ako.
"Para kang baliw sa kakatawa mag-isa. Alam ko kung sinong nginingitian mo." Nakatingin silang lahat sa akin na naghihintay ng sasabihin ko. Ang gago ni John dahil hindi niya makontrol ang bibig niya.
"Wala!" sabi ko sa kanila. Tinawanan lang ako ng tanga. Nabingi kaming lahat sa tawa ni John. Sa inis ko binatukan ko siya. Ang ingay kasi eh.
"Tangina naman oh! Sama niyo." Hindi ko na siya pinansin; Nakatingin lang ako sa labas habang nakikinig ng music. Pumikit ako sa gilid dahil mag-isa lang ako.
BINABASA MO ANG
Ultimate Barkada Series-Series#1-Heartbroken(Mike and Cherry)
Roman d'amourUltimate barkada series Series#1heartbroken Mike and cherry Series#2-hates(ray and sarah Series#3-funny(john and tin Series#4-ultimate crush(jhun and roxanne Series#5-d...
