Who Painted That Wall? ~ ON HOLD~

Eight

Caleb's POV

At this rate, I am going to be in a mental hospital. I'm going insane sa kakaisip ng babaeng yon. Hindi ko mapigilan na isipan siya. Kung sino ba siya? Kung bakit siya nagtatago? Kung bakit ang galing niya? Nalampasan niya ang kakayahan ko and that made me want to know who is this mystery painter. I want to know everything about her. I mean, hello? Obssess with her. Mababaliw na ata ako kakaisip sa kanya.

"Anak! Kain na." Sigaw ni mama.

"Opo. Papunta na." Sagot ko na lang.

Nasa bahay ako ngayon. Kakapagod pumasok, eh. Kung nagtataka kayo na okay lang kay mama na umaabsent ako, well, alam niya na ganito talaga ugali ko. Alam din naman kasi niya na sisiw sa kin lahat ng subjects ko. DEAN's List kasi ako kaya unlimited absences provided that I can maintain my grades all A or A+. Kaya ko naman yan. Hindi naman ako matalino, may photographic memory lang talaga ako. Isang tingin ko lang sa mga notes ko, okay na akong isalang sa quiz at exam.

"Anak, anong problema mo? Hindi ka na naman pumasok?" Tanong ni mama sa kin.

"Wala to ma. Stress lang ako sa school. Nakakainis kasi minsan. Iaasa sa kin lahat nung DEAN namin." Sagot ko.

"Wala naman silang ibang choice. Ikaw lang yong magaling sa lahat ng bagay. Plus pogi points pa yong pagiging artistic mo. Ang gwapo mo pa. Oh, di ba? All in one na."

"Si mama naman, eh. Binubula mo pa ako. Gwapo naman talaga ako. Obvious na obvious mama."

"D'yan tayo, eh."

Nagtawanan na lang kami ni mama. Kahit kelan talaga itong mama ko. Palabiro. She's my one and only woman in my life. Siya yong pinaghuhugutan ko ng lakas sa araw-araw. Kahit na wala akong tatay na kinagisnan, tama na sa kin si mama. Med'yo hayop din kasi yong ama ko. Tinakbuhan si mama nung nalaman niya na buntis si mama. Ang malas ko pa nga at siya ang naging kumukha ko. It's a freaking curse. Pero nagpapasalamat na rin ako sa kanya dahil binigyan niya ako ng gwapong mukha.

"Anak, may project si mama sa Davao. Med'yo matatagala bago ako makauwi. Magiging okay ka lang ba dito?" Sabi ni mama.

"Wow! Davao?! Sama na lang ako ma." Ako.

"No, hindi pwede. Kahit unli absent ka sa school niyo magaganyan ka na. Hindi mo pwedeng abusuhin. Kaya nga tayo nagkaganito dahil inabuso rin ako. Di ba?"

"Mama naman. May hugot talaga?"

"Oo anak. Meron talaga."

"Hay, oo na. Hindi ako sasama pero pasalubong ko."

"Haha. Oo na. Bukas na ang alis namin. Mag-iingat ka dito. I-lock lahat ng pwedeng i-lock."

"Opo ma'am. Ingat ka rin dun."

"Always am, anak."

Kahit awkward sa kin na maglambing kay mama, ginagawa ko pa rin. Mahal ko kasi. At oo, hugot queen ang mama ko. Dahila na rin siguro sa pinagdaanan niya noon nung iniwan kami ng lalaking yon. Mag-isang namuhay si mama. Itinakwil kasi siya ng pamilya niya. So much for a family. Isa kasi daw kahihiyan si mama. Sa kilalang pamilya kasi nanggaling si mama. Mag-isa niya akong tinaguyod. Mabuti na lang at may mga kaibigan si mama na tumulong sa kanya. Nakatapos siya ng pag-aaral bilang isang archetic. Ako? Hinahabilin lang sa best friend ni mama. Mahilig din kasi yon sa bata. Sa tuwing nagtatrabaho si mama at pumapasok sa school, dun niya ako hinihahatid at sinusundo. Mabait naman kasi yong mag-asawang yon. Sa kanila rin ako natoto magpinta at mag'drawing. At dun ko nakilala ang isang batang babae. Kaedad ko rin at sobrang galing sa pagpipinta.

She was my first love. Hindi ko alam pero bigla ko na lang naramdaman na mahal ko na siya. And to think na we were just little kids back then. It's imposible pero minahal ko siya. The couple calls her Ja-Ja. Odd name for a girl. But she's beautiful and talented