15.BÖLÜM

81.9K 5.7K 524
                                    

Ben daha ipin üzerinden aşağı inemeden tanımadığım bu gizemli kız ipi kesmek zorunda kalmıştı.

Oldukça sert bir şekilde omzumun üstünde yere çakılmıştım. Kemiklerim biraz sızlasada kırık çıkık yoktu bir yerimde kanamıyordu.

Duyduklarım beni şaşırtmıştı. Tanımadığım bu gizemli kız "Aragorn" diye birinden bahsetmişti.

Kasabada daha bilmediğim kaç kişi vardı ? En önemlisi bu Aragorn'da kimdi ?

Kafam karışmış oldukça ağır bir gecenin yükü üzerime fazlaca oturmuştu.

Neden yemekten ayrıldığı mı unutmamalıydım. Belirsiz için bulduğum en büyük ipucu tehlikede olabilirdi.

Şuan yeni soru işaretlerine odaklanamazdım eve gidip kitabın güvenliğinden emin olmalıydım.

Düştüğüm yer iki katlı evin arka bahçesiydi. Beni aşağı düşerken kimse görmemişti en azından ben öyle umuyordum.

Bahçe oldukça karanlık bir yerde kalıyordu buradan ayrılırken bu benim için avantaj sağlıyordu.

Hızlı adımlarla ilerlemeye koyuldum, eve hızlıca ulaşmalı kitabı korumalıydım. Arka bahçede ki çitin üzerinden atlayarak kasabada arka tarafta kalan bir yola çıktım.

Yoldan biraz ilerleyip dönünce kasaba merkezine çıkan yola varabilmiştim. Kasaba oldukça hareketliydi robottan korkuluklar her tarafı sarmıştı yollarda, dükkanların önlerinde her yerdeydiler.

Kasaba en son yaşanan soru işareti şekli değişikliğinden beri çıldırmıştı sanki. Önceden pek emin olamasam da artık bazı gerçekler gözümün önündeydi.

Robottan korkuluk adını verdiğim bu insan benzetmeleri bu kasabaya bağlıydı. Bu yaşananların ve robottan korkulukların bu kadar alarm durumuna geçmesinin başka bir sebebi olamazdı.

Onlar bu kadar göz önündeyken yanlarından nasıl geçecektim ? Bana zarar verebilirlerdi.

Lanet olsun ki her yere dağılmışlardı onlara görünmeden gitmenin bir yolu yoktu.

Başıma ne gelirse gelsin katlanmam gerekecekti saklanacak bir yer yoktu robottan korkulukların iyi gününde olmasını umut etmeliydim.

Sakin adımlarla sanki çok normal bir günmüş gibi davranarak kasaba merkezine doğru yürümeye başladım.

Beni gören robottan korkuluklar tek tek kafasını çevirip bana bakıyor beni baştan aşağı süzüyorlardı.

Kalp atışlarım hızlanmıştı her an bir şey olacak diye ödüm kopuyordu. Kendimi sakin tutmaya çalışıp yürümeye devam ettim.

Kasaba merkezinden meraklı gözlerin arasından yavaş yavaş uzaklaşarak evimize çıkan yolun önüne gelmiştim.

Bu yolu sevmiyordum hem çok açıklıktaydı hemde yukarı tepeye çıktığı için herkes beni buradan görebiliyordu.

Sakinliğimi koruyarak yolu çıkmaya başladım eve varmama az kalmıştı. Arkamdan gelen robottan korkuluk var mı diye bir an dönüp bakmak istedim ama korkudan bunu da yapamadım.

Sanki bakarsam her şey yıkılacak ve bozulacaktı. Her şey sona erecek gibi gelmişti o an.

Kendimi yatıştırmaya devam ederek eve doğru ilerlemeye devam ettim. Arkamdan gelen var mı yok mu umurumda değildi artık, kendime Belirsiz 'i hatırlatıyor gerekiyorsa katlanacaksın diyordum.

Sonunda evin kapısının önüne gelmiştim kapı aralık bırakılmıştı. Teyzemin kapıyı açık bırakarak gideceğini zannetmiyordum evde kesinlikle birisi vardı.

MAHFİ BAŞLANGIÇHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin