Έλεγα πως δεν αγαπώ..και δεν θα αγαπήσω...
Μα ήταν της μοίρας μου γραφτό εσένα να γνωρίσω...!
Μεγάλη είναι η απόσταση, μα ο νους μου τη μικραίνει...
Κι όσο μακριά μου βρίσκεσαι τόσο κοντά σε φέρνει!
Το επόμενο πρωί ο Πάρης ξύπνησε την Δάφνη για να ετοιμάσει τα πράγματα της για να την πάει στο ΚΤΕΛ να φύγει.
Είχε ενημερώσει τους γονείς του για την όλη κατάσταση και μόλις ο πατέρας της τα άκουσε έγινε έξαλλος και συμφώνησε με τον Πάρη.
Η μητέρα της στεναχωρήθηκε...καταλάβαινε την κόρη της. Ήταν ερωτευμένη και ο έρωτας είναι ένα δυνατό συναίσθημα που τίποτα δεν το σταματάει.
Σε όλη την διαδρομή για το λιμάνι δεν μιλούσε κανείς. Όταν έφτασαν, εκείνος κατέβηκε, ξεφόρτωσε την βαλίτσα της, της άνοιξε την πόρτα, την έβγαλε από το αμάξι, την καθοδήγησε στο λεωφορείο της ευχήθηκε καλό ταξίδι και περίμενε απ' έξω μέχρι εκείνο να ξεκινήσει.
Τα δάκρυα της Δάφνης έτρεχαν, όλοι την κοιτούσαν μα εκείνη δεν έδινε καμία σημασία. Δεν θα τον ξαναέβλεπε...το ήξερε...
Σε 3 ώρες ήταν στο λιμάνι των Χανίων, μάζεψε το κορμί της και πήγε μέχρι το σπίτι της.
Απ' έξω την περίμεναν οι γονείς της και ήξερε πως ο Πάρης τους είχε μιλήσει.
Η μητέρα της ήταν στεναχωρημένη, ενώ ο πατέρας της απίστευτα εκνευρισμένος.
Πλησίασε την πόρτα και χωρίς να τους μιλήσει άνοιξε για να μπει μέσα.
"Εμένα δεν θα με αγνοείς!" είπε ο πατέρας της και την τράβηξε από το μπράτσο για να την φέρει μπροστά του.
"Αριστείδη!" είπε η μητέρα της προσπαθώντας να λογικέψει τον άντρα της.
"Όχι μαμά. Άστον. Δεν πειράζει! Τι θες μπαμπά; Δεν θέλατε να φύγω και να μην ξαναπάω; Ωραία! Τα καταφέρατε. Δεν βρίσκω τον λόγω να το συζητάμε. Και τώρα μπορείτε να πηγαίνετε!" τους είπε και πήγε και κλείστηκε στο δωμάτιο της.
Μετά από πολύ λίγο ακούστηκε η εξώπορτα να κλείνει και τότε ξέσπασε σε κλάμματα.
Βρήκε έναν άνθρωπο που την έκανε να αισθάνεται διαφορετικά, που θα μπορούσε πολύ εύκολα να αγαπήσει, να αγαπήσει αληθινά, και τον έχανε. Η ίδια της η οικογένεια δεν την άφηνε να ευτυχίσει...
Ο Πάρης τηλεφωνούσε κάθε μέρα στους γονείς του για να δει πως είναι η Δάφνη.
Εκείνη δεν έβγαινε από το σπίτι και είχε καιρό να μιλήσει σε άνθρωπο. Οι γονείς της πήγαιναν σχεδόν κάθε μέρα από το σπίτι της για να δουν τι κάνει.
Εκείνη απλά άνοιγε την πόρτα, τους κοιτούσε και πήγαινε και καθόταν πάλι στον καναπέ χωρίς να τους μιλήσει.
Η μητέρα της προσπαθούσε να την κάνει να αισθανθεί καλύτερα αν και ήξερε πως δεν θα τα κατάφερνε. Η κόρη της είχε ερωτευτεί και της στερούσαν το δικαίωμα να τον βλέπει.
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou mettre en ligne une autre image.
