Παραδοσιακά

Κεφάλαιο 13

Ένα γνωστό άρωμα την έλουσε και ένιωθε να πέρνει ξανά ζωή.

"Μωρό μου..." ψυθίρισε εκείνος και η Δάφνη σήκωσε το κεφάλι της για να βεβαιωθεί πως δεν ονειρεύεται.

"Μιχάλη...; Τι κάνεις..εδώ;"

"Σου είπα ότι δεν θα σε αφήσω." είπε και την έσφιξε ξανά στην αγκαλιά του.

"Μου έλειψες...πολύ..."

"Κι εμένα μου έλειψες! Έλα πάμε να φύγουμε από εδώ!" είπε και της τράβηξε το χέρι.

Την έβαλε στο αμάξι και αφού εκείνη έστειλε ένα μήνυμα να ειδοποιήσει τα παιδιά ξεκίνησαν για το σπίτι της Δάφνης.

Όταν βγήκαν από το αμάξι, εκείνος την έπιασε από το χέρι και δεν της το άφησε μέχρι να μπουν μέσα στο διαμέρισμα.

Μόλις μπήκαν άρχισε να την φιλάει και δεν την άφησε λεπτό.

"Σε θέλω!" της είπε μέσα από το φιλί τους και κατάλαβε πως κι εκείνη τον ήθελε πολύ.

Την σήκωσε στην αγκαλιά του χωρίς να αφήσει τα χείλη της και την πήγε στην κρεβατοκάμαρα όπου και την άφησε απαλά.

Ανέβηκε από πάνω της και τα χέρια του ταξίδευαν στο κορμί της. Της αφαίρεσε σιγά σιγά τα ρούχα και σε πολύ λίγο ήταν και οι δύο γυμνοί.

Εκείνος μπήκε αργά μέσα της. Ήθελε να την ευχαριστηθεί και να την νιώσει στο έπακρον.

Ρπιτέλους την έκανε δική του. Κανείς δεν θα τους το χαλούσε αυτή τη φορά. Κανέναν δεν θα άφηνε να τους το χαλάσει.

Όταν τελείωσαν εκείνος την έσφιξε στην αγκαλιά του και κανείς δεν μιλούσε..μέχρι που η Δάφνη αποφάσισε να σπάσει τη σιωπή.

"Μιχάλη..."

"Ναι."

"Σ' αγαπώ.." εκείνος χαμογέλασε και την φίλησε.

"Κι εγω σ' αγαπώ κορίτσι μου!" είπε και την έσφιξε ακόμα πιο πολύ.

Στην αγκαλιά που μόνο εκεί ένιωθε αφάλεια. Που μόνο εκεί ήθελε να είναι. Τους πήρε ο ύπνος έτσι, αγκαλιά, το πρώτο τους βράδυ. Μαζί....μόνο εκείνοι!

Το επόμενο πρωί εκείνος ξύπνησε και την είδε να κοιμάται τόσο γαλήνια και όμορφα. Την άφησε λίγο να κοιμηθεί και μετά άρχισε να την φιλάει.

"Μμμμ.." είπε εκείνη νυσταγμένη.

"Σήκω μωρό μου." εκείνη άνοιξε τα μάτια της και όταν τον είδε χαμογέλασε και τον φίλησε.