Παραδοσιακά

Κεφάλαιο 9

Μετά από λίγη ώρα ο Μιχάλης, αφού καληνύχτησε τους πάντες έφυγε από το καφενείο επιστρέφοντας στο χωριό του.

Όταν άδειασε το καφενείο η Δάφνη αφού έστειλε μήνυμα στην Λουκία λέγοντας της να πει πως αύριο θα είναι όλη μέρα και νύχτα μαζί της, σε περίπτωση που ρωτήσει ο Πάρης, χωρίς φυσικά να δώσει παραπάνω εξηγήσεις, έκλεισε το καφενείο με τον
Πάρη και επέστρεψαν σπίτι τους.

Εκείνη ενημέρωσε τον Πάρη πως αύριο θα έλειπε κι εκείνος φάνηκε να πίστηκε όταν άκουσε για την Λουκία.

Το πρωί ξύπνησε πολύ χαρούμενη αλλά μετά συνήλθε...σκεπτόμενη πως ούτε που θα συναντηθούν ξέρει, ούτε τι ώρα, ούτε τίποτα..και δεν ξέρει και πως να το μάθει...δεν έχουν ανταλάξει τα τηλέφωνα τους.

Παρ' όλα αυτά πήγε να κάνει ένα ντουζ, ενώ ο Πάρης κοιμόταν.

Όταν βγήκε από το ντουζ έκατσε με την πετσέτα τυλιγμένη γύρω της στην άκρη του κρεβατιού, και άνοιξε το κινητό της.

Είχε μήνυμα από ένα άγνωστο αριθμό αλλά μόλις το διάβασε χαμογέλασε διάπλατα και άρχισε να ετοιμάζεται.

"Σε 20' θα είμαι έξω από το χωριό από την μεριά της Κυρά-Χρυσούλας. Θα σε περιμένω.

Μιχάλης."

Άρχισε να ετοιμάζεται γρήγορα και όταν την είδε ο Πάρης δεν μπορούσε να κρύψει την περιέργια του.

"Που θα πας;"

"Εε..δεν σου είπα εχθές; Θα βγω με την Λουκία και λογικά το βράδυ δεν θα γυρίσω."

"Γιατί να μην γυρίσεις;"

"Αν κατάλαβα καλά θέλει να με πάει στο Ηράκλειο και να μείνουμε σε μια ξαδέλφη της."

"Μάλιστα...και γιατί ετοιμάζεσαι τόσο...πολύ..;"

"Πως θες να πάω δηλαδή; Κάθε φορά που βγαίνω ετοιμάζομαι το ίδιο."

"Μάλιστα...!"

"Και τώρα με συγχωρείς...αλλά πρέπει να φύγω. Σ' αγαπώ, θα τα πούμε!" του είπε και αφού τον φίλησε στο μάγουλο έφυγε.

Μπήκε στο αμάξι του Μιχάλη και αφού τον φίλησε εκείνος ξεκίνησε για κάπου που μόνο εκείνος ήξερε.

"Που βρήκες τον αριθμό μου;"

"Έψαξα!"

"Και..που πάμε..;"

"Θα δεις!" είπε και της έκλεισε το μάτι. Εκείνη χαμογέλασε και τον κοίταξε που οδηγούσε.

Στο ράδιο έπαιζαν χαμηλόφωνα κρητικά τραγούδια με μαντινάδες που αναφερόντουσαν στην αγάπη και τον έρωτα.

Το άρωμα του Μιχάλη μπερδευόταν με το δικό της άρωμα και δημιουργούσαν μια απίστευτη ηλεκτροφόρα αύρα ανάμεσα τους.

"Τι είπες στον αδελφό σου;"

"Ότι θα βγω με μια κοπέλα και ότι θα με πάει στο Ηράκλειο σε μια ξαδέλφη της."

"Ωραία."

Κατά την διάρκεια του δρόμου δεν μιλούσαν. Σαν να τα ήξεραν όλα, δεν χρειαζόταν να πει κανείς τίποτα.

Σε λίγο είχαν φτάσει σε μια παραλία κοντά στο Ηράκλειο. Ή ώρα ήταν 11 το πρωί κι έτσι η παραλία δεν είχε και πολύ κόσμο.

Αλλά δεν ήξερε γιατί την πήγε εκεί...ούτε μαγιό είχε ούτε τίποτα. Η ροζ αμουδιά με τις ακτίνες του ήλιου σε συνδιασμό με τα καταγάλανα νερά έδιναν μια υπέροχη και μαγευτική εικόνα και ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να κάτσει να την χαζεύει για ώρες.

"Τι θα κάνουμε εδώ;"

"Δεν σ'αρέσει;" είπε και την πλησίασε από πίσω αγκαλιάζοντας την μέση της.

"Είναι υπέροχα..."

"Ωραία λοιπόν. Θα κάτσουμε εκεί.." είπε δείχνοντας της ένα βράχο που μπορούσες έυκολα να καθίσεις σε αυτόν, λόγω του σχήματος του και να χαζεύεις την όμορφη παραλία.