Μετά από λίγο πήγαν ξανά σπίτι του Μιχάλη, όπου ανακοίνωσαν και την απόφαση που πήραν.
Οι γονείς του χάρηκαν απίστευτα, μιας και από την πρώτη στιγμή που είδαν την Δάφνη την αγκάλιασαν και την ένιωσαν σαν κόρη τους.
Το επόμενο πρωί η Δάφνη τηλεφώνησε στην μητέρα της και την ρώτησε αν ο Πάρης με τον πατέρα της βγήκαν από το νοσοκομείο, γιατί ήθελε να τους επισκεφτεί.
Ήταν αποφασισμένη να τους ανακοινώσει τον γάμο από κοντά..και χωρίς τον Μιχάλη, ίσως να ήταν καλύτερα. Αφού ειδοποίησε τον Μιχάλη έφυγε.
Όταν έφτασε έξω από την πόρτα του σπιτιού, κοντοστάθηκε, πήρε μια βαθιά ανάσα και χτύπησε.
Η μητέρα της την αγκάλιασε και της έκανε χώρο να περάσει. Οι δυο άντρες καθόντουσαν στον καναπέ και δεν γύρισαν καν να την κοιτάξουν.
"Ήρθα απλά να σας πω...ότι παντρευόμαστε. Κι αυτό δεν μπορείτε να το σταματήσετε. Να ξέρετε ότι θα με κάνατε ακόμα πιο ευτυχισμένη αν αποδεχόσασταν τον άνθρωπο που αγαπώ και που θα περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου με ή χωρίς την έγκριση σας." η μητέρα της την κοιτούσε και χαμογέλασε πλατιά και ύστερα την αγκάλιασε.
Ο Πάρης με τον πατέρα της απλά την κοιτούσαν χωρίς να μπορούν να πουν κάτι.
"Φύγε, Δάφνη και μην ξαναγυρίσεις!" είπε τελικά ο πατέρας της και γύρισε το κεφάλι του να μην την βλέπει. Εκείνη αφού χαιρέτησε την μητέρα της έφυγε.
Καθώς έβγαινε την πόρτα του σπιτιού ένιωσε την γη να γυρίζει και ήταν έτοιμη να λυποθυμήσει μέχρι που η μετέρα της πρόλαβε και την κράτησε.
"Κορίτσι μου, τι έπαθες;"
"Τίποτα μαμά, απλά ζαλίστηκα λίγο."
"Δάφνη..."
"Ναι.."
"Πόσες μέρες ζαλίζεσαι..;"
"Εε..3-4, περίπου...γιατί...;"
"Δάφνη μου...έχεις πάει σε κάποιον γιατρο..;"
"Όχι μαμά, δεν είναι κάτι. Μου περνάει αμέσως."
"Δάφνη...είναι πολύ πιθανόν....να είσαι έγκυος...." είπε σιγανά για να μην την ακούσουν οι άντρες από μέσα. Η Δάφνη την κοιτούσε και δεν ήξερε τι ακριβώς έπρεπε να κάνει.."Πήγαινε σε έναν γιατρό..όσο το δυνατόν γρηγορότερα μωρό μου."
VOUS LISEZ
Παραδοσιακά
Roman d'amourΈλεγα πως δεν αγαπώ..και δεν θα αγαπήσω... Μα ήταν της μοίρας μου γραφτό εσένα να γνωρίσω...! Μεγάλη είναι η απόσταση, μα ο νους μου τη μικραίνει... Κι όσο μακριά μου βρίσκεσαι τόσο κοντά σε φέρνει!