Παραδοσιακά

Κεφάλαιο 15

Εκείνος την πλησίασε, και την φίλησε αργά και αισθησιακά στον λαιμο.

"Θες να με τρελάνεις κι άλλο μικρή μου;"

"Δεν το έχω σκεφτεί αυτό.." είπε εκείνη παιχνιδιάρικα και σχεδόν ανίξερη.

Τα χέρια του ταξίδευαν πάνω στο γυμνό κορμί της και δεν άφησε σημείο παραπονεμένο. Όλα είχαν το στίγμα του.

Αφού ενώθηκαν για άλλη μια φορά, έφαγαν τα όσα είχε φέρει ο ρεσεψιονίστ και το τηλέφωνο της Δάφνης χτύπησε για άλλη μια φορά.

Η καρδιά της εκτοξεύτηκε όταν είδε πως δεν ήταν η μαμά της αλλά ο Πάρης...

"Ήρεμα..." της είπε ο Μιχάλης καθησυχάζοντας την.

"Ναι.." είπε η Δάφνη αφού σήκωσε το τηλέφωνο.

"Έλα Δάφνη. Που είσαι;"

"Σε μια φίλη για μια εργασία στην σχολή." ο Μιχάλης από πίσω την κορόιδευε που τον φοβόταν και του έλεγε ψέματα, και η Δάφνη του έκανε νοήματα να σταματήσει.

"Καλά...τελείωνε γρήγορα γιατί θέλω να περάσω από το σπίτι να σου γνωρίσω έναν φίλο μου. Πολύ καλό παιδί."

"Και γιατί να μου τον γνωρίσεις;"

"Τελείωνε Δάφνη σε παρακαλώ και άσε τις ερωτήσεις. Όταν πας σπίτι πάρε με. Τα λέμε!"

"Τι σε ήθελε;" ρώτησε ο Μιχάλης αφού τσιτώθηκε όταν άκουσε πως κάποιον θέλει να της γνωρίσει.

"Λέει να πάω σπίτι γιατί θέλει...να..μου γνωρίσει έναν φίλο του..."

"ΤΙ; ΜΕ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ ΕΤΣΙ; Και πιστεύεις ότι θα σε αφήσω να φύγεις από εδώ για να πας να γνωρίσεις κάποιον άλλον;"

"Μιχάλη..ηρέμισε! Ο Πάρης νομίζει πως έτσι θα με κάνει να σε ξεχάσω ή κάτι τέτοιο. Αν δεν πάω θα καταλάβει ότι κάτι γίνεται και....."

"ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ!" είπε πάλι απότομα χωρίς να την αφήσει να ολοκληρώσει "ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΔΑΦΝΗ. ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΑΓΓΙΖΕΙ!" την είχε πλησιάσει αρκετά κι εκείνη ενώ της άρεσαν πολύ όσα της έλεγε την τρόμαζε και λίγο..

"Μωρό μου..ηρέμισε. Θα πάω απλά, θα μου τον συστήσει και αυτό. Ζηλεύεις;" είπε στο τέλος με παιχνιδιάρικο τόνο.

"Όχι μωρό μου. Δεν είμαι ζηλιάρης. Κτητικός είμαι. Προστατεύω και διεκδικώ ότι μου ανήκει! Γι αυτό κι εσύ όλον αυτόν τον μήνα που ήμασταν μακριά ήσουν και είσαι δική μου. Εκτός..αν με είχες ξεχάσει..."

"Στιγμή δεν σε ξέχασα Μιχάλη. Γι αυτό μου ψάχνει ο Πάρης..<γαμπρό> για να σε ξεχάσω...σ'αγαπώ και το ξέρεις..."

"Αν αντιληθφώ κάτι θα τους σπάσω τα μούτρα. Και των δύο. Να το κατές!"

"Θα σε αφήσω να το κάνεις." του απάντησε και αφού τον φίλησε και χαμογέλασε πήγε να ντυθεί για να φύγει.

Πήρε τηλέφωνο τον Πάρη να του πει ότι πάει σπίτι, γιατί ήξερε πως αν δεν γνώριζε τον φίλο του δεν θα την άφηνε σε ησυχία, και πήγε προς το σπίτι της.

▪Πάντα θα σ'αγαπά η καρδιά, πάντα στη σκέψη θα 'σαι...
Πάντα για σένα θα πονώ, όσο μακριά και να 'σαι!