Έλεγα πως δεν αγαπώ..και δεν θα αγαπήσω...
Μα ήταν της μοίρας μου γραφτό εσένα να γνωρίσω...!
Μεγάλη είναι η απόσταση, μα ο νους μου τη μικραίνει...
Κι όσο μακριά μου βρίσκεσαι τόσο κοντά σε φέρνει!
Οι μέρες περνούσαν και οι ετοιμασίες για τον γάμο είχαν πλέον τελειώσει.
Αύριο επιτέλους θα ήταν και πλέον νόμιμα ζευγάρι και κανείς δεν μπορούσε να το αλλάξει αυτό.
Το βράδυ αποφάσισαν να το περάσουν χωριστά, όπως συνηθίζεται και αύριο το πρωί θα συναντιώντουσαν στην εκκλησία.
Την Δάφνη, μιας και ο πατέρας της ή ο Πάρης δεν θα ερχόντουσαν στον γάμο, αποφάσισαν να την πάει ο πατέρας του Μιχάλη.
Η μητέρα της, η ξαδέλφες της και οι φίλες της που είχαν έρθει από την Αθήνα και τα Χανιά ήταν στο σπίτι και την έντυναν, την έβαφαν και πρόσεχαν να είναι τα πάντα τέλεια γι αυτή την ημέρα.
"Εβγάτε εσείς οι χωριανοί επάνω στα μπαλκόνια... Να ράνετε τη νύφη μας που είν' άσπρη σαν τα χιόνια"
"Μα παίρνεις και καλό παιδί, ένα γαμπρό λεβέντη... Έχει τιμή κι υπόληψη απ' όλη την οικουμένη"
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Από την άλλη ο Μιχάλης ετοιμαζόταν στο σπίτι του θείου του όπου εκεί ήταν μαζεμένοι όλοι του οι φίλοι και οι συγγενείς.
Οι μπαλωτιές, οι ρακές και οι μαντινάδες φυσικά και δεν θα μπορούσαν να λείπουν.
"Γαμπρέ τη νύφη ν' αγαπάς, να μην τήνε μαλώνεις... Σαν το σγουρό βασιλικό να τήνε καμαρώνεις"
"Γαμπρέ μας να τα χαίρεσαι τα όμορφα τση κάλλη... Απού δεν εξανάδαμε να τα 'χει κιαμιάν άλλη"
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
