Παραδοσιακά

Κεφάλαιο 14

Το τηλέφωνο της Δάφνης χτύπησε και μαζί του χτύπησε και η καρδιά της δυνατά γιατί νόμιζε πως ήταν ο πατέρας της ή ο αδελφός της.

Ανακουφίστηκε αρκετά όταν είδε πως ήταν η μαμά της, μιας και ήταν η μόνη που την καταλάβαινε και την στήριζε.

Δεν θα της έλεγε κάτι ακόμα για τον Μιχάλη αλλά κάποια στιγμή θα το έλεγε.

"Έλα μαμά μου!"

"Κορίτσι μου...στην σχολή είσαι..;"

"Ε...όχι..γιατί;"

"Βρήκα ένα αντρικό ρολόι στο δωμάτιο σου...και δεν είναι από εμάς...όλα εντάξει...;"

Η Δάφνη άσπρισε, ζήτησε συγνώμη από τον Μιχάλη με νόημα και πήγε πιο 'κεί να μιλήσει ελεύθερα στην μαμά της.

"Μαμά..."

"Ναι κορίτσι μου..."

"Ήρθε ο Μιχάλης...."

"Δάφνη...μιλάς..σοβαρά.....;"

"Ναι μαμά..σε παρακαλώ, μην το πεις πουθενά."

"Όχι κορίτσι μου..δεν θα το πω. Αλλά πρόσεχε σε παρακαλώ. Αν το μάθουν θα γίνει χαμός..και το ξέρεις....!"

"Ναι μαμά, το ξέρω. Θα προσπαθήσω να μην το μάθει κανείς. Βοήθησε με όμως να μην το μάθουν..εντάξει;"

"Ναι αγάπη μου. Μην αγχώνεσαι! Άντε..καλά να περνάτε!! Σ'αγαπώ!"

"Σε ευχαριστούμε μαμά. Κι εγώ σ'αγαπώ!!" είπε και έκλεισε το τηλέφωνο.

Πήγε χαμογελαστή στην θέση της και ο Μιχάλης ρώτησε, φυσικά, τι έγινε.

"Η μαμά μου..βρήκε το ρολόι σου στο δωμάτιο μου. Εε..και της είπα την αλήθεια..."

"Τι; Και...ήντα 'πε..;"

"Μην αγχώνεσαι..η μαμά μου δεν έχει κανένα πρόβλημα μαζί σου. Είπε ότι θα κάνει τα πάντα για να μην το μάθει ούτε ο Πάρης, ούτε ο πατέρας μου."

"Ωραία λοιπόν!! Ο Πάρης είναι εδώ;"

"Ναι..ήρθε προχθές."

"Το ξέρεις ότι θέλω σαν τρελός να του σπάσω τα μούτρα;" εκείνη γέλασε γιατί το είχε καταλάβει αλλά όσο δυστυχισμένη κι αν την έκανε...ήταν αδελφός της..

"Ναι το ξέρω...αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς..είναι αδελφός μου..."

"Θες να πάμε σπίτι;"

"Επειδή συνήθως τα μεσημέρια που γυρνάω από τη σχολή έχω..επισκέψεις...θες να...."

"Στο ξενοδοχείο τότε!" της απάντησε χωρίς να την αφήσει να ολοκληρώσει την πρόταση της. Πληρώσανε και την πήρε και φύγανε.

Όταν φτάσανε εκείνος δεν περίμενε λεπτό, άρχισε να την φιλάει ξανά και την κόλλησε στο τοίχο από πίσω της.

"Με έχεις κάνει τρελό!" της είπε κι εκείνη χάρηκε που μόνο για εκείνη έκανε έτσι.

Βρέθηκαν ξανά γυμνοί, αυτήν την φορά στον καναπέ του ξενοδοχείου και ο Μιχάλης ήταν πιο κτητικός μαζί της.

Ήθελε να της δώσει να καταλάβει πως μόνος εκείνος θα την αγγίζει, θα την βλέπει και θα την γεύεται. Κανένας άλλος, ποτέ ξανά!

Εκείνη από την πρώτη κι όλας τους νύχτα κατάλαβε πως κανένας άλλος δεν είναι σαν εκείνον, κανένας άλλος δεν θα την αγγίζει όπως εκείνος.

Πως μόνο εκείνος είχε θέση στην ζωή της και δεν θα άφηνε κανέναν να χαλάσει αυτή τους την ευτυχία.

Έκατσαν και οι δύο αγκαλιά στον καναπέ όταν εκείνος αποφάσισε να πάρει τηλέφωνο στη ρεσεψιόν για να τους φέρουν κάτι να φάνε.

Εκείνη μπήκε για ένα ντουζάκι, αλλά όταν βεβαιώθηκε πως ο ρεσεψιονίστ είχε φύγει και ήταν ξανά μόνοι τους στο δωμάτιο βγήκε με ένα μπουρνούζι μισοτυλιγμένο πάνω της τρελένοντας για άλλη μια φορά τον Μιχάλη.