Παραδοσιακά

Κεφάλαιο 18

Όλο το βράδυ από το σαλόνι ακούγονταν φωνές.

Η μητέρα της Δάφνης με τον πατέρα της τσακωνόντουσαν για την κατάσταση που είχαν φέρει την κόρη της.

Ο πατέρας της δεν άλλαζε γνώμη ότι κι αν έλεγε η μητέρα της κι εκείνη έκλαιγε ακόμα πιο πολύ.

Όλη μέρα δεν είχε βγει από το δωμάτιο της και δεν είχε μιλήσει σε κανέναν. Ο Μιχάλης ήταν εξαφανισμένος και δεν ήξερε κανείς τι έκανε μετά την χθεσινή νύχτα.

Η κυρία Αφροδίτη, η μαμά της Δάφνης πήγαινε συνέχεια στο δωμάτιο της με φαγητό μήπως και την πείσει να φάει τίποτα όμως δεν κατάφερνε.

Ο πατέρας όσο την έβλεπε έτσι τόσο πείσμωνε και θύμωνε με τον Μιχάλη που είχε το θάρρος.

Ο Πάρης έμενε μόνος στο σπίτι των γονιών του και αύριο θα έφευγε για Αθήνα. Δεν μπορούσε να μείνει άλλο λόγω μιας δουλειάς.

Για ώρα στο σπίτι δεν ακουγόταν τίποτα. Ήταν πια απόγευμα και το κουδούνι της πόρτας χτύπησε.

Ο πατέρας της πήγε να ανοίξει και αντίκρυσε έναν νεαρό.

"Παρακαλώ." είπε εκείνος απότομα τρομάζοντας, κάπως, τον νεαρό.

"Εε..γεια σας...είμαι..εε..μένω δίπλα. Μου τελείωσε η ζάχαρη..και να μπορείτε..."

"Αφροδίτη!!!" φώναξε χωρίς να αφήσει τον νεαρό να τελειώσε την πρόταση του.

Η μητέρα της Δάφνης ήρθε και ρώτησε τι έγινε. "Δώσε ζάχαρη στο παιδί." είπε κι εκείνη τον πήρε και τον πήγε στην κουζίνα να του την δώσει.

"Με συγχωρείτε..." είπε ψυθιριστά και εκείνη γύρισε να τον κοιτάξει "...ξέρω την ιστορία με την Δάφνη και τον Μιχάλη. Ο Μιχάλης από εχθές είναι δίπλα. Σας άκουσα εχθές που φωνάζατε και σκέφτηκα να του πω να έρθει σπίτι. Μην σας τα πολυλογώ..μου είπε τι έγινε. Ούτε ζάχαρη θέλω, ούτε τίποτα. Το βράδυ θα την περιμένει δίπλα και θα φύγουν. Μου είπε να τα πω σε εσάς." η γυναίκα τον κοιτούσε και έβαζε σε σειρά τα λόγια του. "Σας ευχαριστώ πολύ!!" είπε ο νεαρός δυνατά πια για να τον ακούσει ο πατέρας της Δάφνης και να μην καταλάβει τίποτα.

Αφού πέρασαν λίγα λεπτά η Αφροδίτη πήγε στο δωμάτιο της κόρης της για να της πει τα νέα.

Εκείνη ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι σε στάση εμβρύου και τίποτα δεν την κουνούσε από την θέση της.

"Κορίτσι μου...έλα σήκω σε παρακαλώ και έχω να σου πω καλά νέα." ούτε τώρα σηκώθηκε. Τι θα μπορούσε να είναι καλό; "Έλα κοριτσάκι μου...ο Μιχάλης..." είπε και εκείνη σαν ελατήριο πετάχτηκε και την κοίταξε μέσα στα μάτια.