Παραδοσιακά

Κεφάλαιο 16

Όταν η Δάφνη έφτασε σπίτι της ο Πάρης με τον φίλο της ήταν ήδη εκεί. Εκείνη χαιρέτησε και άνοιξε την πόρτα του σπιτιού.

"Λοιπόν Δάφνη, από εδώ ο φίλος μου ο Ορφέας!"

"Χάρηκα!!" είπε εκείνη κι ας προσπαθούσε να τον αποφύγει...

"Χμμμ..εε..Δάφνη έρχεσαι λίγο μαζί μου στην κουζίνα;" είπε ο Πάρης και φαινόταν λίγο νευρικός και νευριασμένος.

"Ναι....έλα πες μου!"

"Τι είναι αυτό στο λαιμό σου;" η Δάφνη δεν την περίμενε τέτοια ερώτηση και νόμιζε πως τα πόδια της θα την εγγατέλειπαν εκείνη τη στιγμή.

"Ποι....ποιο....;"

"Έχεις μια πιπιλιά Δάφνη!"

"Αλήθεια...; Μπα..δεν νομίζω, μάλλον μελανιά θα είναι. Κάπου θα χτύπησα..."

"Στον λαιμό; Σοβαρά; Μπράβο μικρή, χαίρομαι που επιτέλους βρήκες κάποιον!! Κι ας μην τον ξέρω...αλλά θα μου τον γνωρίσεις!"

"Εε..ναι...φυσικά..." είπε και του χάρισε ένα ψεύτικο χαμόγελο για να την αφήσει επιτέλους να φύγει.

"Θα διώξω με τρόπο τον Ορφέα τότε και θα φύγω κι εγώ. Μπράβο, χαίρομαι πολύ για εσένα. Επιτέλους!!!"

"Ναι Πάρη μου..!"

Μετά από λίγο έφυγαν κι εκείνοι και η Δάφνη έτρεξε στο μπάνιο για να δει την πιπιλιά που της είχε κάνει.

Ήταν σχετικά μικρή..αλλά ευδιάκριτη. Τον πήρε τηλέφωνο και για να τον ακούσει και για να του πει τις βλακείες που έκανε.

"Παρακαλώ!"

"Έλαα...τι κάνεις;"

"Καλά είμαι μωρό μου, εσύ; Τι έγινε με αυτόν;"

"Ναι..ο Πάρης..είδε μια πιπιλιά στον λαιμό μου, ΜΙΧΑΛΗ, και νόμιζε πως βρήκα κάποιον επιτέλους και χάρηκε και πήρε τον φίλο του διακριτικά ακι έφυγαν."

"Πολυυυ χαίρομαι!!"

"Θέλει να σε γνωρίσει κι όλας."

"Τώρα κι αν χαίρομαι!"

"Ει..μιλάω σοβαρά, μην κάνεις καμιά βλακεία σε παρακαλώ. Δεν θέλω να έχουμε πάλι τα ίδια..."

"Εντάξει, εντάξει..δεν θα κάνω τίποτα. Θα έρθεις από εδώ να κοιμηθούμε μαζί ή θα πας στον καινούριο;" είπε. κοροιδευτικά για να την πειράξει.