Her sabah kendini kendisiyle çarpan bi boşluğa uyanıp o günü yaşamak zorunda kalıyorum. Ne özlem duruyor ne öfke, ne vazgeçmeler bitiyor ne kendini kandırmalar kalpte..
Nasıl devam edebiliyor insan yoluna hayret! Gün geliyor bi bebek şampuanı silahı oluyor insanın, bi kahvaltı masası gözlerini oyuveriyor, bi çizgifilm karakterinin sesine gülümseyerek ölüyorsun aniden, önceden boş duvarlarda izlediğin şeylerin kadın karakteri değişmiş oluyor kafanda, onun günaydınları, seni seviyorumları hep senin kalacak sanıyorsun hayret! Bunların her birine tek tek hayret ediyorum. Her günün sonunda bi adım bile ilerleyemediğimi görmekten yoruldum.
Ben hala sözleşip seninle evden çıkıyorum. Bir daha asla beni beklemeyeceğin yerlere sanki 1 saat geç kalmışım gibi koşa koşa gidip biraz ağlıyorum. Tabağımı hala yarım bırakıyorum. Kendime çikolatalar alıp gizli gizli çantama atıyorum. Günün hangi saatinde ne yaptığını tahmin etmeye çalışıyorum. Sana günaydın diyorum, iyi geceler diyorum, her gece uyumadan önce seni sevdiğimi söylüyorum. Bosnanın ara sokaklarında tek başıma sohbet ederek yürüyorum. Ben hala bir santim bile uzaklaşamadım, o 1 günü asla unutamıyorum.
Yeni insanlar tanıyorum, yeni insanlara renkli duvarlar örüyorum. Her gece şu yatağa yattığımda görünen her şey için köpek gibi pişman oluyorum. Seni biliyorum, gidiyorsun. Çok güzel gittiğini biliyorum, çok kere izledim minibüs koltuğunda, bu sefer arkana bile bakmıyorsun. İlmek ilmek sökülüyorum ve sen benim her seferinde gülümsemelerime denk geliyorsun.
Nasıl devam ediyor hayat, bende durdu. Her adımda beni silip yürüdüğün yollar sana kalsın, üzülmelerini bana yolla n'olur.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çaresizliğin İlkbaharı
Contoİstenmediğim yerde hiç bu kadar uzun kalmamıştım. Tam 1 sene. Bak seni 365 gün sevdim, bi 365 gün daha severim. Hadi sende beni bi 6 saat sev de seneyi tamamlayalım. Sevdi ama sevmemiş gibi sevdi. Sevmese de olurmuş gibi sevdi. Seviyorum diyip sevme...
