Her şeyden kaçıyorsun da kendinde kilitlisin ne yaparsan yap, her şeyi yok sayabileceğini sanmak en büyük yanılgı neresinden bakarsan bak. Asla olmaza niyetli kalplerimize ezan okunsa da kurtulsak.
2 sene boyunca sustuğum ne varsa bir gece içtiğim suyla karışsın istedim onun damarlarına. Düşünülmüş, üstünde planlanmış bütün cümlelerim kendini imha edip baştan yazıldılar. Şimdi tam da hatırlamıyorum yanlış koyduğum noktaları.
Bir dalgası dinmiş deniz huzuruyla uyudum saat sabah bilmem kaçtı. Katlamadan içime tıktığım ne varsa bir gecede yaktım. Bir daha asla kurulmayacak cümlelerle gülümseyerek vedalaştım.
Ben aslında sevilmişim hissi bırakmak bi kalpte ne kadar dayanılır şimdilik kestiremiyorum. Bi gecede 150 kere dinlenilip sıkılınmış bir şarkı gibi sonunda hiçbir anlamı kalmayan bir hissi öylece bıraktım kalbine. Bunun kalıcılığını düşünemiyorum.
Ben seni üzerimlerle ben sevmeyi beceremiyorumu hatırlıyorum bi tek. Bir sevmeyi becerememek bu kadar mı güzel olurdu, hayret.
Artık üstünde konuşulacak hiçbir şey kalmamış bilimsel bilgi netliğinde açığa kavuştuk bir gecede. Bu bana huzur onun yüzüne de gülümseme bıraktı belki de.
Dışımdan ben yandım ben söndüm diyorum, gülümsüyor, içimden ben yandım ama bi türlü sönemiyorum, bilmiyor.
Bilmesin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çaresizliğin İlkbaharı
Cerita Pendekİstenmediğim yerde hiç bu kadar uzun kalmamıştım. Tam 1 sene. Bak seni 365 gün sevdim, bi 365 gün daha severim. Hadi sende beni bi 6 saat sev de seneyi tamamlayalım. Sevdi ama sevmemiş gibi sevdi. Sevmese de olurmuş gibi sevdi. Seviyorum diyip sevme...
