Çaresizliğin İlkbaharı

♡Vazgeçiş Üzerine♡

Vazgeçişimin bir yarası var yatağımın altına sakladım. Artık kullanmadığımız her şey gibi ama atmaya da kıyamadığımız, eski değerini kaybeden her şey gibi onu yatağımın altına sakladım. O, içimin tam olarak neresinde açıldığını hatırlamadığım yaradan akan kanda boğuldu. Böyle söyleyince çok derinmiş gibi oldu sizi hep böyle kandırdım.

Size bir öneri vermem gerekseydi bu bazasız bir yatak almanız olurdu ama ne haddime. Size bir şarkı önermem gerekseydi bu Yıldız Tilbe'den herhangi bir şey olurdu çünkü bu en çok benim haddime.

Acı eşiğime çadır kuran anılar var. Onun başkasını sevişini seyrettiğim gibi misal. Hangi acı eşiğinin karesiyim bilmiyorum.

Bir duygunun bitme anını düşünelim biraz. Bir şeyden, bir histen ya da insandan vazgeçilen o anı. Hayatı bıçak gibi ortadan bölen o an bende mevcut değil. O bıçağı bilediler benle bu acının tarifini belki bir gün veririm.

Kimileri uzun sever kimileri kısa keser ve en önemlisi "kimileri" bizi ilgilendirmez. Vazgeçiş için konuşursak eğer benim en uzun vazgeçişimdi. Bir sürü yara, bir sürü şarkı, bir sürü sese kulaklarımı sağır eden tek ses. İnsanın rakı kadehi olası geliyor.

Gözlerimi oyup ona yollamayı düşündüm bazı akşamlar. Bazen bu tek çözümmüş gibi gelir. Öyle bi vazgeçiş düşünün kendimi kuşbaşı doğrayıp o karnını doyursun diye soteledim. Kaç aylar belki kaç yıllar sürdü o vazgeçiş ki düşünün daha doğmadan başlamışım bu işe gibi.

Biri geliyor geriden siz yürürken, bir süre sizle yürüyor ve bu daimi sanıyorsunuz. İşte ondan sonra beni geçen her adımda öldüm.

Vazgeçişlerin hikayeleri hep sizin yazdığınız kadar olacaktır avucunuzun içinde. Vazgeçişlerin yaraları ve anıları da kim bilir nerenizde.

Vazgeçişimin bir yarası var yatağımın altına sakladım, güzel.
Vazgeçilişimin bir salisesi bile yok bu hıza bir geçmiş adadım, bakın bu en güzel.

Bitti.