boarding school

hoofdstuk 14: zeven uur, schoolplein

Ik zit in de grote eetzaal en eet gulzig mijn spaghetti op die de kantinevrouwen deze avond hebben gemaakt. Dit is de eerste lekkere maaltijd, die ik hier heb gegeten. Normaal krijgen we altijd aardappelen met wortelen of sperziebonen, maar omdat de rekenwonders vandaag de rekentest hebben gewonnen van een boarding school in Noord-Brabant krijgen wij vanavond wat fatsoenlijks te eten.

"Hey, vertel me het plan" zegt Miranda nieuwsgierig, die bij me aan de tafel komt zitten met een bord spaghetti. Ik kijk verbaasd naar haar bord, "sinds wanneer eet jij hier?" vraag ik haar verbaasd. Ze schuift het eten van de ene kant naar de andere kant van het bord zonder een hap te nemen. Vol afgunst antwoordt ze "Sinds mijn moeder te lui was om vandaag te koken en ook maar hier kwam eten"

Ik lach om haar gezicht en kan niks anders doen dan genieten van de eerste lekkere maaltijd sinds 2 weken. "Mijn plan was om een super groot feest hier op school te geven met alles er op en er aan, liters met alcohol en genoeg te eten voor iedereen" Miranda schudt haar hoofd en vind het blijkbaar een slecht idee, "dat gaat mijn moeder toch nooit goed vinden". Ik lach om haar opmerking, "we bellen haar met een enge mannen stem, dat er iets met jou aan de hand is en dan gaat ze zo snel mogelijk naar huis en kunnen wij hier feest vieren en als ze dan terug komt zijn er zoveel mensen dat ze nooit weet wie het heeft georganiseerd. Miranda is nu, nadat ik het plan heb uitlegt een stuk enthousiaster en doet mee met mijn plan. Zaterdag avond zal het feest zijn.

"Sorry ik moet gaan" verontschuldig ik me en loop de eetzaal uit in de richting van de grote deuren die naar het schoolplein leiden. Achter op een bankje zie ik een jongen zitten, voor de rest is het hele schoolplein leeg. Ik loop op de jongen af en laat hem het briefje zien, "Van jou?" vraag ik hem. Hij kijkt naar het briefje en knikt dan. Het is geen mooie jongen, zijn ogen staan net iets te ver uit elkaar en zijn haren pieken alle kanten op. Ik ben Eline's broer, Thijs" stelt de jongen zich voor. Ik steek mijn hand uit om me ook voortestellen, maar Thijs negeert mijn hand totaal. "Ik ben hier niet om je te leren kennen, ik ben hier alleen om je te waarschuwen" zegt Thijs op een dreigende toon. IK kijk hem niet begrijpend aan, maar het lijkt er niet op dat hij me ook maar iets gaat vertellen. Ik probeer hem te vragen waar hij het over heeft, maar voor ik mijn vraag kan stellen staat hij op en loopt hij het gebouw in.

Daar sta ik dan, in mijn eentje op een groot schoolplein. Het is schemerig en de maan straalt door de bomen wat licht op het plein. Ik heb geen idee wat ik met Thijs moet doen. Of ik zijn waarschuwing moet negeren of dat ik het serieus moet nemen.