boarding school

hoofdstuk 25: elkaar leren kennen

Ik zit op een bankje in de tuin grote tuin van Joeri. Joeri houd naast me mijn hand vast en speelt met mijn ring, die ik al sinds mijn tiende verjaardag elke dag om heb. "Heeft het een speciale betekenis?" vraagt hij terwijl hij mijn vinger omhoog houd. Ik kijk naar het zilveren steentje wat glinstert in het zonlicht. "Ik heb het gekregen, de dag voor mijn nicht zelfmoord pleegde. Hij kijkt me verbijstert aan en trekt me naar zich toe.

"Het was mijn verjaardag en haar laatste dag. Ze wilde al heel lang dood maar bleef wachten tot mijn verjaardag tot ze me dit ringetje kon geven. Ze droeg het altijd en wou dat het bij iemand was die van haar hield." Joeri kijkt me bewonderd aan en drukt een kus op de ring.

Joeri en ik hadden besloten om het laatste uur te skippen om gezellig in Joeri's tuin te gaan zitten. We leren steeds meer dingen over elkaar. Zo weet ik nu dat Joeri's vader, een verslaafde was en is overleden aan een overdosis. Ik weet dat Joeri alle voetbalkunsten heeft geleerd van zijn vader toen hij zondag in de vroege uurtje nog niks had geslikt of gesnoven had en ik weet dat hij een verschrikkelijk hekel heeft aan Pieter-Jan omdat hij denkt dat hij een betere vader voor hem kan zijn.

"Ik vind het leuk om meer over je te weten te komen" zegt Joeri dan alsof hij mijn gedachten kan lezen. Ik kijk naar zijn mond die tevreden krult als ik er een kus op druk. "ik wou dat dit moment mijn hele leven kon duren" zeg ik oprecht genietend van het moment.

"Jammer dat dat niet kan, Joeri moet aan zijn huiswerk" Zegt Joeri en Miranda's Nanny Nicole die ineens in de tuin voor ons staat. Ze draagt een lange zwarte broek met daarop een net bloesje wat net niet knapt. "Hoelang duurt het nog voordat de baby komt" vraagt Joeri kijkend naar de dikke buik voor ons. "Nog maar twee maanden" zeg de duidelijk gelukkige vrouw wrijvend over haar buik.

"Mooi, dan hebben ik en Miranda even vrijetijd" zegt Joeri lacht en hij springt op van het bankje. "Reken daar maar niet op, Jongen. Je moeder heeft al iemand anders geregeld "zegt ze lachend en ze geeft hem een tik op zijn kont om hem sneller te laten lopen. Lachend legt ze haar andere hand op mijn rug en wijst me naar de deur. "Tot ziens, meisje" Zegt ze lief en ze zwaait me gedag als ik weg loop.

Als ik terug op school kom loop ik naar Eline's kamer, die al wachtend op haar bed zit. "Dat duurde lang" zegt ze pissig en ze staat op om de deur achter me dicht te gooien. Toen ik weg liep bij Joeri's huis appte Eline me of ik gelijk kon komen.

"Ga maar zitten" zegt ze wijzend naar het bed waar ze zelf op zat voor ik binnen kwam. Ik gehoorzaam en ga op het bed zitten. Eline blijft voor me staan en kijkt me vragend aan. "Denk je dat hij verliefd op je is?" vraagt ze dan om de ongemakkelijke stilte te onderbreken. Ik knik overtuigt en laat haar mijn WhatsApp gesprekken lezen, die duidelijk blijken dat we elkaar leuk vinden. "Jij vind hem toch niet ook leuk?" vraagt ze kijkend naar het scherm wat ik voor haar nieuw hou. "Weet ik niet" zeg ik schouderophalend.

Weet ik het echt niet vraag ik mezelf af. Op sommige momenten ben ik er zo zeker van dat ik dit doe omdat ik hier weg wil maar als ik dan bij hem ben is het enige wat ik wil hem. Hem aan het lachen maken en meer over hem te weten komen

"Ik vertrouw je dat je nog steeds meehelpt om te ontsnappen." Ik knik en ben het duidelijk met haar eens, ze kan me vertrouwen. "Je moet in het kast kijken onder zijn bureau, er zit een stickje in wat ik moet hebben. Er zit alleen een slot op het kastje als het goed is, is dit het sleuteltje er van" vertelt ze me en ze duwt een klein goud sleuteltje in mijn hand. "Je kan me vertrouwen" zeg ik dan om haar gerust te stellen en ik loop de kamer uit.