boarding school

Hoofdstuk 28: zwemmen

Ik open de gordijnen waardoor het kleine kamertje word verlicht. De zon schijnt fel naar binnen en verwarmt de kamer gelijk. Het is vandaag zondag en Sanne is zoals ieder weekend bij haar ouders. Ik daarentegen heb mijn ouders niet meer gezien sinds ze me hier hebben afgezet. Ik bel ze een keer in de week maar vaak nemen ze niet op en probeer ik het pas weer de volgende week.

"Klaar om mee te gaan zwemmen?" vraagt Joeri die vannacht bij mij heeft geslapen en al klaar staat in zijn zwembroek. "Bijna" lieg ik en ik ren snel naar de badkamer om me klaar te maken om te gaan zwemmen. Wat voor meisjes een heel gedoe is. Dit is de eerste dag na de winter dat het mooi weer is dus alles moet worden gescheerd voor je kan gaan.

"Ik ben klaar!" roep ik naar Joeri als ik mijn bikini aan heb met daarover heen een zomerjurkje. Hij kijkt me vrolijk aan en pakt dan mijn hand om te gaan. Ik stap in zijn mooie auto en we rijden de lege parkeerplaats af.

Als we bij het zwembad aankomen, zien we al snel dat het super druk is en er een rij staat tot op de parkeerplaats. "Wil je nog steeds gaan?" vraagt Joeri chagrijnig als hij naar de rij kijkt. Ik knik en stap uit de auto om alvast in de rij te gaan staan.

Als we een half uur later eindelijk aan de beurt zijn, kopen we twee kaartjes en lopen daarnaar het grasveld op om onze handdoek in het zonnetje neer te leggen. "Zullen we maar gelijk gaan zwemmen?" vraagt Joeri die helemaal bezweet is door het lange wachten in de zon. Ik knik en trek mijn zomerjurkje uit. Ik voel Joeri's blik in mijn rug maar negeer het en loop naar het zwembad gevolgd door Joeri.

Ik loop rustig het water in op het stuk waar het afloopt. Joeri daarentegen duikt gelijk in het water en komt spetterend op me af zwemmen. "Stop!" roep ik naar hem en ik spetter wat water in zijn gezicht.

Speels pakt hij mijn benen en tilt hij me boven het water. "Nee, zet me neer..!" maar voor ik mijn zin kan af maken lig ik al in het water. Als ik weer boven water ben, zwem ik naar hem toe en probeer ik hem onder water te duwen, maar opnieuw is hij sterker en lig ik weer onder water.

Hoestend kom ik weer boven waar Joeri duidelijk van schrikt. Hij trekt me naar zich toe en houd me rustig boven het water. "Niet stikken éh" zegt hij lief en hij haalt een haar uit mijn gezicht.

Als het me naar een uur van proberen nog steeds niet is gelukt om Joeri onder te duwen, geef ik het op en loop ik terug naar onze plaats om even in de zon te gaan liggen. Joeri is wat vrienden tegen gekomen en ging daarmee van de glijbaan. Hij vroeg wel of ik mee ging maar ik lig liever in de zon dan iemand boven op me te krijgen of een schop van iemand te krijgen. Nee dankje!

Nadat Joeri klaar was met de glijbanen is hij me bij me in de zon komen liggen en zijn we licht verkleurd. Na een uur te hebben gelegen hebben we onze spullen opgeruimd en weer terug naar huis gegaan. Joeri heeft me uitgenodigd om bij hem te komen eten en we zijn nu onderweg naar zijn huis.

"Hallo, hoe was het zwemmen?" vraagt Mevrouw Durville die ook in een zomer jurkje loopt. "Leuk" zeggen Joeri en ik tegelijk en ze kijkt ons blij aan. We gaan buiten aan de eettafel zitten die al netje is gedekt. "Was het druk in het zwembad?" vraagt Pieter-Jan om belangstelling te tonen. "Wat denk je met dit weer" snauwt Joeri naar hem. Ik geef hem een schop onder de tafel en hij kijkt me boos aan.

"Smakelijk allemaal" zegt mevrouw Durville die een grote pan met macaroni op de tafel zet. Joeri valt gelijk aan en schept veel op zijn bord. Ik doe bescheiden en pak een beetje ook al pak ik het liefst net zo veel als Joeri.

"Ik heb een verrassing" zegt mevrouw Durville tegen haar kinderen die haar hoopvol aan kijken. "Wat dan?" vraagt Miranda nieuwsgierig en ook Joeri stopt met eten om haar nieuwsgierig aan te kijken. "We gaan lekker op vakantie, om te vieren dat Pieter-Jan en ik al weer vijf jaar samen zijn. Joeri's gezicht veranderd gelijk en hij is duidelijk teleurgesteld. "Je moeder vertelt nog niet het allerleukste" zegt Pieter-Jan blij.

"We gaan kamperen in Frankrijk!" schreeuwt Pieter-Jan en zijn gele tanden zijn te zien. Hij lacht van oor tot oor en ik kan zie dat Joeri en Miranda er allebei geen zin hebben. "Kamperen?" vraagt Joeri pissig en hij gooit zijn mes en vork met een klap op zijn bord. "We gaan toch niet echt kamperen éh" zegt Miranda arrogant alsof ze daar te goed voor is.

"Vroeger toen ik klein was en ik nog goed met mijn ouders kon, gingen we elk jaar kamperen. Ook in Frankrijk of in Italië, en dat waren de leukste vakanties die ik heb gehad. Als je er zelf wat van maakt tenminste is het harstikke leuk" vertel ik ze, maar ze kijken me beide aan alsof ik gek ben geworden. Mevrouw Durville kijkt me dankbaar aan en glimlacht lief naar me.

"Ik ga alleen mee als Mila mee mag!" roept Joeri dan over de tafel en hij pakt mijn hand onder de tafel stevig vast. "Dan ga ik ook mee" zegt Miranda en ik kijk haar verbaast aan.

Laatst waren we ineens geen vriendinnen meer omdat ik op een date met Joeri ging en nou zou ze me opeens meenemen op vakantie. "Betekent dat dat we weer vriendinnen kunnen zijn" vraag ik Miranda die op staat en langs mee heen loopt. "Nee, maar ze nemen jou toch nooit mee dus gaan we niet kamperen" fluister Miranda in mijn oor en ze loopt naar de deur om weer naar binnen te gaan.

"Dat vind ik goed, Mila mag mee" zegt mevrouw Durville totaal onverwacht. "Als je tenminste van je ouders mee mag" zegt ze dan en ze staat op om de borden af te ruimen. "Wat?!" schreeuwt Miranda boos en ze laat de deur hard achter haar dicht klappen.

"Dat wordt geweldig" zegt Joeri blij en hij drukt een kus op mijn mond.