boarding school

Hoofdstuk 22: De val

"Opstaan!" roept een harde stem me wakker. Ik open me ogen en zie Sanne naast mijn bed staan. Ze draagt het voetbaltenue en draagt haar haar in een staart. "Hoe laat is het?" vraag ik haar met een slaperige stem. "half 10, je hebt nog een half uur" zegt ze lachend en ze loopt de kamer uit. Ik ga op het randje van mijn bed zitten en kijk naar mijn misvormde tenen, die boven de grond zweven. Ik zet mijn tenen op de koude vloer en sta op. Ik loop naar de badkamers waar ik me omkleed en me klaar maak voor de wedstrijd.

Ik kom terug op mijn kamer, waar Joeri op mijn bed zit. Ik ga naast hem zitten en kijk hem vragend aan. "Wat er gisteren is gebeurt, dat kan niemand weten" zegt hij zonder me ook maar één keer aan te kijken. Ik pak zijn gezicht in mijn handen en dwing hem om me aan te kijken. Zijn heldere ogen glinsteren niet meer zo als ze horen te doen en zijn huid is wit uitgeslagen. "Wat is er veranderd?" vraag ik bezorgt. Hij pakt mijn handen vast en pakt ze van zijn gezicht vandaan. "Niks, vergeet het" zegt hij zielig en hij loopt mijn kamer uit. Ik kan niet lang nadenken over wat er net is gebeurt want ik had eigenlijk allang op het veld moeten zijn.

Een paar minuten later loop ik het veld op. Ik zie Joeri voor de Duck out staan waar hij ons zo zal gaan aanmoedigen. Ik probeer het even voor deze wedstrijd van me af te zetten en loop zonder naar hem om te kijken naar de middelstip waar de aanvoerder van het andere team en de scheidrechter al op me staan te wachten. Ik steek me hand uit naar het lange meisje wat tegenover me staat. Ze negeert mijn hand volkomen en kijkt boos naar de scheids die staat te klungelen met zijn fluitje. Ik schud de scheids zijn hand en wens hem een fijne wedstrijd. Ze doet hetzelfde en kijkt me dan boos aan. De scheids stopt het fluitje in zijn mond en het beginsignaal klinkt.

De bal wordt in ons team overgespeeld en het gaat super. We spelen de een na de andere voor bij en maken kansjes. We hebben het meeste balbezit en het vaakst op het doel geschoten. Alles gaat goed tot het meisje met het donkere haar en de boze ogen op me afrend. Ik probeer de bal door haar benen te spelen maar, ze duwt me van de bal af en dribbelt met de bal verder. Ik ren op haar af en tik de bal van haar voeten.

Ik ren richting het doel van het andere team. Ik speel langs de verdediger en ben sta 1 op 1 tegen de keeper. Ik hoor harde voetstappen van achter me en besef me dat ik snel moet zijn. Ik schiet en de bal beland in het net. Ik wil juichend naar Sanne rennen maar voor ik me kan omdraaien word ik onderuit gehaald. Het meisje slide met twee benen op mijn benen en ik gil het uit van de pijn. Ik voel mijn kracht wegzakken en mijn ogen sluiten zich zonder dat ik kan tegen stribbelen.