boarding school

Hoofdstuk 32: weer terug

''Hou op met dat geruzie!'' schreeuwt mevrouw Durville naar haar kinderen die op de achterbank een discussie hebben.

We zijn weer onderweg naar huis. We rijden al weer in Nederland en moeten nog ongeveer 2 uur rijden. De hele rit hebben Joeri en Miranda ruzie gemaakt. Joeri heeft wel 20 keer gezegd hoe dom hij het vind dat Miranda zich voor een jongen heeft uitkleed. Miranda heeft duidelijk geen spijt van wat ze heeft gedaan. Ze is er zelfs trots op.

"Blijf maar bij mij slapen" zegt Joeri lief als we laat aankomen in Groningen. "Is goed zeg ik en ik loop als ik binnen ben gelijk naar boven om mijn tanden te poetsen en mijn pyjama aan te doen. Ik ga liggen op Joeri's bed en val gelijk in slaap, blijkbaar was ik erg moe van de vakantie.

Ik ben eerder wakker geworden dan Joeri en lig al uren te staren naar het gouden slot dat zorgt dat de bureaula niet opengaat.

''Waar kijk je naar'' vraagt Joeri opeens die naast me eindelijk is wakker geworden. ''Niks, gewoon even je kamer aan het bekijken en ik vroeg me af waar dat slot voor was'' zeg ik wijzend naar de la.

''Oh ehm, gewoon wat school spullen'' zegt hij vlug en hij slaat de dekens van zich af en staat op. ''Ontbijtje?'' vraagt hij en ik knik hongerig.

Zodra hij weg is sta ik op en loop naar het laatje. Ik voel in mijn zak waar het kleine sleuteltje in zit. Ik stop het sleutels in het slot en de la opent.

Ik kijk naar een leeg la met daarin alleen één stickje. Ik pak het stickje en stop het snel in Joeri's computer wat op het bureau staat.

''Wil je ook wat drinken?'' vraagt Joeri die ineens als hij de kamer in komt stormen. ''Ja, sap alsjeblieft'' antwoord ik snel en ik kijk naar het stickje wat een lichtje geeft en de la die een klein stukje opent staat. Als hij nu naar links zou kijken zou die me door hebben maar dat doet dat niet. Hij draait rechtsom en loopt weer naar beneden om het drinken te halen.

Snel sluit ik de la en doe het slot er weer op. Ik haal het stickje uit mijn computer en stop het vluchtig in mijn broekzak en ik ben net opdat als hij vervolgens binnen komt.

"Sorry, ik moet gaan. Sanne belde of ik gelijk kon komen" lieg ik en ik druk een kus op zijn mond om afscheid te nemen.

In de gangen kom ik Sanne tegen. "Hey, hoe was je vakantie? Vraagt ze als ze mij opmerkt. "Goed, veel drama" zeg ik lachend tegen Sanne en ze kijkt me nieuwsgierig aan. "Ik vertel het je straks, eerst even mijn koffer op de kamer zetten" verzin ik vluchtig als smoes en ik loop naar mijn kamer.

Natuurlijk ging ik niet voor de koffer maar ik moet echt weten wat er op dat stickje staat voor Joeri merkt dat hij weg is en voor Eline al merkt dat ik hem heb. Ik moet weten of dit het waard is om hier weg te gaan.

Ik loop mijn kamer in en zie tot mijn verbazing mijn opa op het bed zitten. "Hoi lieverd" zegt mijn opa lief zoals alleen opa en oma's dat kunnen. Ik loop naar hem toe en omhels hem stevig.

Zonder dat ik me kan beheersen lopen de tranen over mijn wangen. Met zijn gerimpelde vingers veegt hij de tranen weg. "Het is goed, meisje" fluistert hij en hij omhelst me nog steviger.

Als ik ben uitgehuild ga ik met opa naar een terrasje wat op de hoek van de straat zit. Ik heb mijn opa niet meer gesproken sinds ik vertrok. Hij heeft geen auto en weet niet goed hoe zijn telefoon werkt maar nu ik eindelijk weer met mijn opa kan praten, voelt dit geweldig.

"Ik heb gehoord van je moeder dat je ze hebt weggestuurd, wat was er gebeurt?" Vraagt mijn opa als we op het terras zitten met een cola en opa met een koffie. "Het drong eindelijk tot me door dat ze niks om mij geven" antwoord ik en hij kijkt me medelijdend aan.

"Onthoud alsjeblieft dat oma en ik enorm veel om je geven" zegt opa en hij geeft me een aai over mijn bol. Dankbaar kijk ik hem aan en zeg: "Dat zal ik niet vergeten maar ik moet echt terug naar om iets te doen". Opa knikt goedkeurend en zodra we ik mijn cola op heb, loop ik terug naar school.

Als ik in mijn kamer ben aangekomen, plaatst ik het stick in mijn computer en wacht ik tot er een bestand komt. Het bestandje opent en ik zie een hele rij met namen staan. Ik scrol door de namen en zie halverwege Joeri Durville staan maar wat het betekend weet ik niet. Ik moet Eline spreken voor ik iets met het bestand doe of ik het aan haar geef

Ik ben onderweg naar Eline, als ik ineens Miranda zie staan. "Wat doe jij hier?" vraag ik haar en ze kijkt me opgelucht aan. "Ik zocht jou. Ik ben zo blij dat ik je heb gevonden" zegt ze dan. Ik kijk naar haar en zie dat ze een klein doosje in haar hand heeft.

"Wat is dat" vraag ik wijzend naar haar hand. Ze houdt het voor mijn gezicht en ik lees het etiket. "Denk je dat je zwanger bent?" vraag ik geschrokken en net iets te hard want een paar leerlingen kijken ons nieuwsgierig aan.

"sst.., ik weet het niet zeker" sist Miranda. Ze trekt me mee naar de wc en ik wacht tot ze klaar is. Starend kijken we naar het apparaatje. Twee streepjes is zwanger en één streepje is niet zwanger.

Uren lijken voor bij te gaan, ook al zijn we maar 30 seconde verder. Een streepje is ontstaan, maar het kon minimaal 2 minuten duren voor het tweede streepje te zien.

Na 2 minuten komt er inderdaad een tweede licht streepje op het scherm en zonder iets te zeggen zien we beide het streepje feller worden. Ik kijk naar Miranda die met haar open mond naar het schermpje kijkt.

"Ik ben zwanger" zegt ze dan en er loopt een traan over haar wang.

d