Να με Προσέχεις

Κεφάλαιο 9

Έτρεχα με όση δύναμη μου είχε περισσέψει στου διαδρόμους του Πανεπιστημίου. Ήμουν μόλις λίγα μέτρα από το αμφιθέατρο, το μάθημα είχε ήδη ξεκινήσει εδώ και μισή ώρα και εγώ πάλευα να φτάσω ως εκεί. 

Άνοιξα διακριτικά την πόρτα και με κινήσεις που θύμιζαν πιο πολύ τον Φανούρη τον Καμπούρη προσπάθησα να περάσω όσο πολύ γίνεται απαρατήρητη. 

"Δεσποινίς, ελπίζω να μην σας ενοχλούμε!" ακούστηκε η φωνή του πιο σπαστικού ανθρωποειδούς του κόσμου. 

Στο αμφιθέατρο επικράτησε νεκρική σιγή και όλα τα μάτια των φοιτητών στράφηκαν πάνω μου. Τον κοιτούσα με ένα δολοφονικό βλέμμα και πιεζόμουν να μην του φωνάξω μπροστά σε όλους και γίνουμε θέαμα.

 "Σας ζητώ συγνώμη. Δεν ήθελα να διακόψω το μάθημα." είπα ευγενικά και πήγα να κάτσω δίπλα στην Δανάη. Εκείνη με κοιτούσε με ανοιχτό το στόμα. Ο Θάνος συνέχισε το "μάθημα" και με κοιτούσε με ένα νικηφόρο βλέμμα. 

"Έκπληξη!" ψιθύρισα στη Δανάη.   

Αλλά ας τα πάρω από την αρχή...

2 ώρες πριν.

Ο ενοχλητικός ήχος του ξυπνητηριού εξαπλώθηκε σε όλο το δωμάτιο. Αφού τεντώθηκα και έτριψα τα νυσταγμένα μου μάτια, σηκώθηκα από το κρεβάτι. Βγήκα από το δωμάτιο και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα. Ο αγαπητός μου Θάνος (την πιάσατε την ειρωνεία έτσι;) καθόταν στην κουζίνα και έπινε αργά τον καφέ του όσο διάβαζε εφημερίδα. Ήταν 6:30 και αυτός είχε ήδη ντυθεί, στολιστεί και αρωματιστεί. Για μια στιγμή με έκανε να αναπολήσω το πόσο πολύ ήμουν ερωτευμένη μαζί του. Όχι με τον κάφρο αστυνομικό, αλλά με το υπέροχο καθηγητή που τόσο πολύ θαύμαζα.

 Πέρασα από μπροστά του για να πάω στο ψυγείο και ούτε ένα "Καλημέρα" δεν είπε.

Άνοιξα το ψυγείο και είδα ότι δεν είχε απολύτως τίποτα. Όταν λέω τίποτα εννοώ τίποτα. Άνοιξα και τον καταψύκτη και είδα ότι ο Σατανάς δεν άφησε ούτε παγάκι. Έκλεισα τα μάτια ξεφυσώντας για να μην τα σπάσω όλα. 

"Μήπως θα μπορούσες να μου εξηγήσεις γιατί το ψυγείο από εκεί που ήταν γεμάτο δεν έχει ούτε νερό μέσα;" είπα ψύχραιμα. Ήπιε λίγο από τον καφέ του και με κοίταξε αδιάφορα. 

Η ψυχραιμία μου άρχισε να υποχωρεί. 

"Θα ρωτήσω ξανά και θέλω μια τεκμηριωμένη απάντηση. Γιατί το ψυγείο είναι άδειο; " ρώτησα εμφανώς τσατισμένη. Με αγνόησε για μια ακόμη φορά, κάνοντας ότι δεν υπάρχω.