Να με Προσέχεις

Κεφάλαιο 13

Με κοιτούσε. Την κοιτούσα. Καμιά μας δεν έκανε την πρώτη κίνηση.  Είχα ακινητοποιηθεί πάνω στο κρεβάτι μου και κοιτούσα με κομμένη ανάσα το πάτωμα...

"Θάνο!" ούρλιαξα. "Βοήθεια! Βοήθεια! Θάνο!" συνέχιζα να φωνάζω με όλη μου τη δύναμη. Δεν χρειάστηκε να τον ξανά φωνάξω όταν τον είδα να σπάει την πόρτα με το πόδι του και να μπαίνει μέσα κρατώντας το όπλο του.

"Διώξε την! Διώξε την!" του φώναζα δείχνοντας το πάτωμα. Η αηδιαστική κατσαρίδα συνέχιζε να με κοιτάει και να κουνάει τις επίσης αηδιαστικές κεραίες της. 
Ο Θάνος έβαλε στην θήκη το όπλο του και ήρεμος χωρίς να κάνει φασαρία άρχισε να με κατσαδιάζει. Έτσι ήρεμος, όπως πάντα.

"Δεν μπορείς να συμπεριφερθείς επιτέλους σαν ενήλικα! Παραλίγο να καλέσω ενισχύσεις εξαιτίας σου!" φώναζε πηγαίνοντας πάνω κάτω. 

"Κοίτα την! Είναι τεράστια! Κάνε κάτι!" Είχα σηκωθεί όρθια στο κρεβάτι και κοιτούσα την κατσαρίδα να πηγαίνει από εδώ και από εκεί. "Αν πετάξει θα αλλάξω χώρα." του είπα. 

Πήρε μια βαθιά ανάσα απελπισίας και με μια κίνηση πάτησε την κατσαρίδα που τον πλησίασε. Πήρα μια αηδιασμένη γκριμάτσα και τον κοιτούσα με μισό μάτι. Αυτό το άτομο δεν φοβάται όντως τίποτα. 

"Δεν πιστεύω να μου αφήσεις εδώ το πτώμα!" του είπα ενώ πήγε να φύγει. Δεν μου έδωσε σημασία και έφυγε από το δωμάτιο μου.  Έπεσα στο κρεβάτι μου και κοιτούσα το ταβάνι. 

"Θα τον σκοτώσω." μονολόγησα. Ξαφνικά τινάχτηκα πάνω και κοίταξα την πόρτα μου. Αυτό είναι το πρόβλημα. Πόρτα πλέον δεν υπήρχε, είχε σπάσει το πόμολο και ίσα που στεκόταν στην θέση της.

Έτρεξα έξαλλη προς το σαλόνι. (αφού πέρασα πάνω από την αποθανούσα μικρή τερέζα με μεγάλη προσοχή.) 

"Μου έσπασες την πόρτα!" του φώναξα. Εκείνος καθόταν αναπαυτικά στον καναπέ χαζεύοντας τηλεόραση. 

"Ηρέμησε. Και εσύ έκανες σαν υστερική για ένα έντομο."

"Ναι αλλά εγώ τι θα κάνω χωρίς πόρτα; Θέλω την ιδιωτικότητα μου!" Καμία απάντηση. Μπήκα μπροστά από την τηλεόραση και άνοιξα διάπλατα τα χέρια μου για να μην μπορεί να βλέπει. Ο Θάνος κουνούσε το κεφάλι του δεξιά-αριστερά για να μπορέσει να δει από οποιοδήποτε κενό. Αυτό συνεχίστηκε για κανένα πεντάλεπτο, μέχρι που ο Θάνος νευριασμένος σηκώθηκε και πήγε προς το δωμάτιο μου. Προς μεγάλη μου έκπληξη κοίταξε την ετοιμόρροπη πόρτα και με μια απότομη κίνησε την έβγαλε τελείως από τη θέση της. Εγώ να τον κοιτάω με ανοιχτό το στόμα. Ήθελα να ήξερα τι τους ταίζουν στην ελληνική αστυνομία... 
Άρπαξε το σεντόνι από το κρεβάτι μου και με δύο καρφιά το στερέωσε πάνω από τη πόρτα. 

"Δεν μου λες Μπομπ Μάστορα, για πόσο καιρό θα είμαι με το σεντόνι;" τον ρώτησα όταν τελείωσε.  
"Μέχρι να το αποφασίσω εγώ." απάντησε  ξερά. Ήμουν έτοιμη να του απαντήσω όταν μας διέκοψε το κινητό του. 

"Ετοιμάσου, πάμε στο τμήμα." μου ανακοίνωσε αφού τελείωσε με το τηλεφώνημα του.