Να με Προσέχεις

Κεφάλαιο 18

"Αποκλείεται!" Άκουγα την Δανάη να φωνάζει από την άλλη πλευρά του τηλεφώνου. Φώναξε τόσο πολύ που αναγκάστηκα να απομακρύνω το κινητό μου από το αυτί. 

"Ναι σου λέω!"

"Μήπως το φαντάστηκες;" με ρώτησε.
"Είμαι απόλυτως σίγουρη ότι δεν το φαντάστηκα. Ήταν τόσο όμορφα που ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν θα το είχα φανταστεί."
"Αποκλείεται...Δηλαδή, σε άφησα μόνη σου για λίγες ώρες και ο πατέρας σου μπήκε φυλακή, εσύ είσαι γεμάτη μελανιές και φίλησες τον Θάνο." 

"Γιατί κάνεις περίληψη του προηγούμενου κεφαλαίου;" 
"Μα, δεν το χωράει το μυαλό μου!" συνέχιζε να λέει έκπληκτη. "Εσύ, όμως, είσαι καλά; Σε χτύπησε πολύ;" 

"Όλα καλά." την καθησύχασα χαζεύοντας τις μελανιές στα χέρια μου. 

"Άν τον έπιανα στα χέρια μου, θα.. θα.. θα.." 

"Ηρέμησε Barbie Fairytopia, αυτή η ιστορία τελειώσε. Ο μπαμπάς μου δεν θα με ξανά ενοχλήσει." 

"Για το καλό του." μου απάντησε άγρια. Δεν ξέρω αν τελείωσε  η ιστορία με τον μπαμπά μου, αλλά έχω ένα προαίσθημα ότι βρίσκομαι ακόμα στην αρχή.
"Και δεν μου λες εσύ μουσίτσα, εχτές σε είδα να μλάς με το Δημήτρη και κάτι ψιθυρίζατε." της είπα αλλάζοντας το θέμα.
"Ε..Να..Κοίτα..." μουρμουρούσε.

"Άσε τα "Ε, να, κοίτα" σε μένα και ομολόγησε τα όλα!"

"Υπόσχεσαι να μην το κάνεις θέμα;"

"Αφού με ξέρεις!" της υποσχέθηκα (Σίγουρα θα έκανα θέμα.)

"Μου ζήτησε να βγούμε...και δέχτηκα!" 

Με το που το άκουσα πάτησα μια τσιρίδα, ξέρετε από αυτές που ακούγονται μέχρι τη στρατόσφαιρα, και πετάχτηκα όρθια. 

"Επιτέλους! Ήμουν στα πρόθυρα να παίξω ξύλο με τον Δημήτρη, κάθε φορά σε κοιτούσε σαν τον κουτάβι και το βλέμμα του ταξίδευε στο υπερπέραν. Και για πες που θα πάτε;"  

Κουτσομπολιό time!

"Είπαμε να πάμε για καφέ...Αλλά δεν ξέρω αν θα πάω, η μαμά μου θα αρχίσει να μουρμουράει.."
"Θα πας! Θα της πεις ότι θα είμαστε μαζί. Απλό."

"Και τι θα γίνει με τον αδερφό μου; Κάποιος πρέπει να τον προσέχει.." 

"Και εγώ τι κάνω εδώ; Θα τον προσέχω εγώ!" της ειπα ενθουσιασμένη. 

"Δεν νομίζω.." απάντησε λίγο διστακτικά η Δανάη. 

"Θα τον φέρεις και θα πεις ένα τραγούδι. Πότε θα βγείτε;"

"Αύριο το απόγευμα." 

"Έξοχα, αύριο το απόγευμα θα περάσω το απόγευμα μου με τον αξιολάτρευτο αδερφό σου."

"Μα-" 
"Η Λίζα μίλησε!" της είπα αποφασιστικά. Θέλω την φίλη μου χαρούμενη, άλλωστε δεν θυμάμαι καν πότε ήταν η τελευταία φορά που βγήκε με κάποιον. Της αξίζει και με το παραπάνω, ένα ραντεβού με τον κούκλο αστυνομικό Δημήτρη. 
Αχ, Θάνο εμένα πότε θα με πας να ταίσουμε τα περιστέρια; 

Μετά από λίγο, αφού τελείωσα το τηλεφώνημα μου στη Δανάη, κοίταξα έξω από το παράθυρο και είδα ότι άρχισε να ξημερώνει. Μέσα σε λίγες είχαν συμβεί τόσα πολλά και τόσο γρήγορα. Αμέσως στο μυαλό μου ξανά παίχτηκε η σκηνή του φιλιού. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έκανα κάτι τέτοιο, ποια εγώ; Που για να πληρώσω το σαντουιτς στο κυλικείο στέλνω την Δανάη.