Να με Προσέχεις

Κεφάλαιο 21

Ημέρα του Αγώνα

"Μ'αγαπά, δεν μ'αγαπά, μ'αγαπά, δεν μ'αγαπά." αναρωτιόμουν σε κάθε πατατάκι που έτρωγα. 
"Θα πεθάνω, δεν θα πεθάνω, θα παχύνω, δεν θα παχύνω..." Τόσα πολλά ερωτήματα, τόσα λίγα πατατάκια. 

Από το πρωί έχει μαζευτεί όλο το τμήμα στο σπίτι, κόσμος μπαίνει, κόσμος βγαίνει. Εγώ από την άλλη, είχα θρονιαστεί στο κρεβάτι με της πυτζάμες μου και έτρωγα πατατάκια.
Ίσως είναι και από τις τελευταίες στιγμές που απολαμβάνω. 
Τώρα που είπα "απολαμβάνω", θα αναρωτιέστε τι έγινε εχτές με το Θάνο...Ε, λοιπόν ούτε εγώ ξέρω!

Με φίλησε, έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου και επιστρέψαμε στο σπίτι σαν να μην έγινε τίποτα. Του πατάς σφαλιάρα ή όχι;

"Λίζα, έρχεσαι λίγο;" Άκουσα τη φωνή του Δημήτρη να με φωνάζει. Βαριεστημένη άφησα τη (τελειωμένη) σακούλα με τα πατατάκια πάνω στο κρεβάτι και βγήκα έξω. 

Λάθος επιλογή. Με το που βγήκα έξω δέκα περίπου άτομα σταμάτησαν ότι έκαναν και με κοιτούσαν καλά καλά. Να δεις που θα με κοροιδεύουν για την τεράστια αγελάδα που έχει πάνω η πιτζάμα και το αχτένιστο μαλλί. 

"Τι;" τους ρώτησα απορημένη. Ο Δημήτρης με πλησίασε κρατώντας το γέλιο του. 

"Λίζα, νομίζω ότι έχεις κάτι εδώ." είπε και μου έδειξε τη περιοχή των χειλιών του. 'Εχω ένα προαίσθημα ότι δεν έπρεπε να φάω τα πατατάκια...

Αμέσως, άγγιξα τα χείλη μου και είδα ότι τα δάκτυλα μου κοκκίνισαν. 

"Πως-" πήγα να πω. Αλλά τότε θυμήθηκα... Ξέχασα να ξεβαφτώ! 

Μέχρι που έχει φτάσει το κραγιόν; Πόσο ρεζίλι έγινα; Ας με συλλάβει κάποιος!

Και εκεί που νόμιζα ότι τα πράγματα δεν μπορούσαν να γίνουν χειρότερα, μαντέψτε. Έγιναν. 
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ανοίγει η πόρτα και μπαίνουν μέσα ο Θάνος με την Αρετή, οι οποίοι με το που με είδαν ελαφρώς τρόμαξαν. Χωρίς να το πολύ σκεφτώ, ξανά μπήκα βιαστικά στο δωμάτιο να πεθάνω με την ησυχία μου από τη ντροπή. 

Είδα το πρόσωπο μου στο καθρέπτη. Δώστε μου μια καλή δικαιολογία που δεν το έκανα αυτή την απλή κίνηση πριν βγω έξω. Και αυτό που με αποτελείωσε ήταν που με είδε ο Θάνος και το μοντέλο της Victoria's Secret σαν την αποτυχημένη μίμηση του Τζόκερ. 
Ξεβάφτηκα γρήγορα, ντύθηκα, χτενίστηκα (βρίζονται καθ'ολη τη διάρκεια) και βγήκα έξω ήσυχα ήσυχα.

"Αφού είμαστε όλοι εδώ επιτέλους" ξεκίνησε να λέει ο Θάνος δίνοντας έμφαση στο επιτέλους και ρίχνοντας μου μια αυστηρή ματιά "θα πω μόνο μια φορά το σχέδιο για αυτό ακούστε με καλά."