Να με Προσέχεις

Κεφάλαιο 36

"Σου 'χω πει ότι δεν μου αρέσουν τα προξενιά." φώναξα της Δανάης στο τηλέφωνο. Ήταν η δέκατη φορά που μου είχαν κανονίσει κάποιο "τυφλό" ραντεβού με κάποιον φίλο του Δημήτρη. Γενικότερα, έχει καεί η γούνα μας από τους φίλους του Δημήτρη, για να γίνω πιο συγκεκριμένη η γούνα μου έχει καεί από τον γνωστό, τον πασίγνωστο, τον έναν και μοναδικό Θανάση Καραγιάννη. Χειροκροτείστε.

Μη τολμήσετε να χειροκροτήσετε, κατεβάστε τα χέρια, ναι ναι και εσείς εκεί πίσω. 

Από το αστυνομικό τμήμα, δεν πέρασα ξανά ούτε απ' έξω. Οτιδήποτε έγραφε πάνω του "Αστυνομία" το απέφευγα λες και ήταν μασσωνική αίρεση. 
Το κεφάλαιο "Θάνος" έχει τελειώσει για μένα, έτσι κι αλλιώς γι' αυτόν έχω τελειώσει κι εγώ προφανώς. 
Μάλλον δεν είμαστε ο ένας για τον άλλον, ένας ξαφνικός έρωτας που ήρθε γρήγορα και έφυγε το ίδιο γρήγορα. 

"Πήγαινε. Δεν έχεις τίποτα να χάσεις. Ο Δημήτρης μου είπε ότι ο Ζαχαρίας είναι πολύ καλό παιδί." προσπαθούσε να με πείσει η Δανάη.

"Θα πάω. Αλλά δεν φταίω εγώ για ό,τι γίνει." της είπα και της το έκλεισα. Πριν το κλείσω την άκουσα που ρωτούσε αγχωμένη τι έχω σκοπό να κάνω. Αυτό που έχω σκοπό να κάνω, θα μείνει αξέχαστο και στην Δανάη και στον Ζαχαρία που αυτός 'θα πληρώσει τη νύφη'. Για να μάθουν να μην κανονίζουν προξενιά. Εγώ μια χαρά είμαι και  μόνη μου.

Πήγα στη καφετέρια που είχαμε συνάντηση με τον Ζαχαρία. Μπω μέσα χάλασα τα μαλλιά μου, λες και άνηκα σε φυλή των Ζουλού ήμουν, μάσησα μια τσίχλα και έβγαλα το πουκάμισο μέσα από το τζιν μου. 

Άνοιξα της πόρτας της καφετερίας και μπήκα μέσα με περπάτημα νταλικέρη από τα Πατήσια που στις διακοπές του οδηγάει αγροτικό στους χωματόδρομους των Τζουμέρκων.

"Έι, εσύ είσαι ο Ζαχαρίας;" είπα και προσγειώθηκα με δύναμη πάνω στη καρέκλα. Πέταξα την τσάντα πάνω στο τραπεζάκι και άπλωσα τα πόδια μου. Δεν παρέλειψα, βέβαια, να μασάω την τσίχλα μου επειδικτικά και να κάνω τη φωνή μου πιο βαριά.

Ο Ζαχαρίας με κοιτούσε έκπληκτος. Ήταν ένας ανθρωπάκος, με γυαλιά που από τη νευρικότητα του τα σήκωνε συνεχώς στη μυτή του, φορούσε ένα καρό καφέ κουστούμι και τα μαλλιά του ήταν χτενισμένα σε χωρίστρα στο πλάι. 

"Μ-μάλιστα, εσύ είσαι η Λίζα;" ρώτησε τραυλίζοντας ελάχιστα από το σοκ που του προκάλεσα. 

"Ναι ρε μεγάλε, η ιδία. Χαιρώ πολύ ρε αλάνι. Όλα καλά;" του δώσα το χέρι μου για να τον χαιρετήσω και εκείνος το έδωσε διστακτικά. Έσφιξα το χέρι του κουνώντας το δυνατά πάνω κάτω.
"Ο Δημήτρης μου είπε ότι δουλεύεις σε λογιστικό γραφείο, είναι αλήθεια;" ξανά ρώτησε προσπαθώντας να ανοίξει συζήτηση.