Geroenzo.

hoofdstuk 2

Jeroen

Het was eigenlijk niet gepland. Ik vroeg het gewoon. Nu zijn we bij hem thuis. Het is best gezellig. Niet heel groot , maar wel knus. Veel bloemen en schilderijen. Gerenzo is heen en weer aan het lopen. "Moet ik iets doen" vraag ik. "Nee hoor" is het antwoord . We lopen naar boven. Ik kijk de kamer rond. Veel foto's. Ook een meisje komt vaak terug op de foto's. "Zo, ik ben klaar" zegt Gerenzo als alle bed spullen klaar liggen. "Is dat je vriendin?" Vraag ik. "Ja" zegt hij verlegen.
"Ze ziet er leuk uit. Is het serieus?"
"Ja, denk het. We zijn bijna 3 maanden samen nu" vertelt hij vrolijk."Vind jij iemand leuk?" Vraagt hij voorzichtig.

Het is erg ongemakkelijk. Ik had nooit moeten vragen of ik kon blijven slapen. Daarvoor kennen we elkaar niet genoeg.

"Nee. Dit moment niet" zeg ik snel. Hij vraagt of we zullen gamen. Ik game niet, maar ik vind het goed.
Hij gaat helemaal in het spel op. Ik bak er niks van maar ik geniet van hoe hij obsesief bezig is met winnen. Haha, zijn tong hangt uit zijn mond. En er hangt een plukje haar in zn ogen maar hij wil het niet weg halen omdat hij dan zijn handen van de controler moet halen.

Gerenzo

Alles ligt klaar om te gaan slapen. Het is best wel awkward. Ik schrok ervan dat hij wilde komen slapen. Allemaal leuk en aardig maar ik ken hem pas een dag. Maar ik wilde met mijn domme hoofd dat hij me aardig vond. Nu zijn we aan het gamen maar ik merk dat hij het helemaal niet leuk vindt. Hij bakt er ook niet veel van.

"Moeten we niet iets eten" vraagt hij uiteindelijk. "Volgens mij hebben we niet veel in huis. Zullen we even boodschappen doen?" Zeg ik.
"Ja, prima"

Ik stap op de fiets. "Kom je" zeg ik.
"Waarop moet ik dan? Ik heb geen fiets ,sukkel" zegt hij lachend.
"Is dat jouw bijnaam voor mij?" Zeg ik met een glimlach. "Spring maar achterop". "Achterop mijn fiets" zingt hij.

Ik zit met een veel te blije kop op de fiets. Die awkwardness is weg. Het is erg warm. Het is nog licht en het is al half 8. Het wordt zomer. Fijn. Als we uit de winkel komen zie ik dat mijn band lek is gestoken."Fuck, dat wordt lopen" zeg ik zuchtend tegen Jeroen. "Dat is sowieso een half uur lopen?!
"Het is mooi weer toch?" Zeg ik lachend.

Jeroen zucht en steunt, maar loopt mee. Want ja, waar moet hij anders slapen. We lopen langs een riviertje. Ik loop met mijn fiets aan mijn hand. Ik geef hem een plagerige duw. Maar hij verliest zijn evenwicht en hij valt in het riviertje. Ik ga helemaal stuk, mijn fiets valt maar Jeroen vindt het niet zo leuk. "Sukkel, ik heb geen andere kleren mee" zegt hij boos. Ik kom niet meer bij van het lachen. Zijn haar hangt voor zijn gezicht. Eigenlijk wel schattig. Ik schrik van deze gedachte. In een opwelling spring ik zelf ook in het riviertje. Nu lacht Jeroen ook. We spetteren elkaar onder met het vieze water.

Jeroen

We staan tot onze knieën in dit riviertje. We zijn helmaal doorweekt met vies sloot water. Gerenzo draagt een wit shirt en door het water schijnt het door. Ik zie zijn sixpack en voel een raar gevoel in mijn maag. Ik luister er niet naar en zeg "Maar serieus, ik heb geen andere kleren bij me".

Hij lacht zich nogsteeds helemaal kapot "Dan leen er toch wat van mij". "Prima" in een opwellig spring ik boven op hem en we vallen helemaal in het water. Nu lig ik boven op hem. Ik kijk hem aan. Zijn haar zit door de war en helemaal door zijn gezicht. Ik strijk het weg. "Sukkel" zeg ik.