Geroenzo.

hoofdstuk 14

Gerenzo
Ik word rond 9 uur wakker in onze kleren want zo zijn we in slaap gevallen gisteren.
Jeroen ligt helemaal aan de andere kant van het bed nog te slapen. Ik kruip nog even tegen hem aan en druk mijn neus in zijn trui. Het ruikt lekker. Hij kreunt en draait zich om. "Goodmorning Sunshine" zeg ik. "Hallo" hij drukt een kus op mijn lippen. Fijn om zo wakker te worden. "Wil je naar je vader vandaag" vraagt hij. Ik knik en ik zeg dat ik graag wil dat hij mee gaat. Ik ben nog steeds kwaad over wat mijn moeder gisteren zei. Ze reageerde net zoals de moeder van Jeroen. Maar mijn vader is niet zo. Hij is grappig en altijd vrolijk. Hij vindt het vast fantastisch. Als we iets hebben gegeten springen we op de fiets. Jeroen achterop , want die heeft geen fiets. Als we bij de balie komen vragen we waar mijn vader ligt. "Bent u familie" vraagt de vrouw. Ik zucht. "Nee, ik kom een wildvreemde bezoeken, nou goed" zeg ik geïrriteerd. Jeroen pakt mijn hand vast en kijkt me kalmerend aan. Dit gaat ook niet helpen. "Ja, het is mijn vader" zeg ik rustig. "En hij?" Ze kijkt jeroen afkeurend aan. "Dat is mijn broertje. Mogen we nu weten waar hij ligt" zeg ik. "Kamer 101. Laat me geen klachten van je horen" we lopen snel naar de lift om naar boven te gaan. Als we bij mijn vader komen schrik ik ontzettend. Ik ga naast hem zitten en pak zijn hand vast. Hij is koud. Hij zit aan allerlei slangen vast en er zit een naald in zijn andere hand.
Jeroen blijft aan het bed eind staan. Als ik hem aankijk snapt hij dat ik even alleen wil zijn met mijn vader. "Ik haal wel wat te drinken".
Als hij weg is kijk ik even naar mijn vader.
"Hey papa. Hoe gaat het?. Hij beweegt niet. Hij zegt niks. "Met mij heel goed. Die jongen die hier net was. Dat is Jeroen. Ik vind hem leuk, pap. Hij is mijn vriendje".Niks. "papa. Alsjeblieft. Geef me een teken dat je hier bent. Er rolt een traan over mijn wang. Ik mis hem. Hij moet terug komen. "Pap, kom terug. Ik heb nodig. Ik wil je nog zoveel vertellen. Nog zoveel met je doen. Ik barst nu in huilen uit en val in mijn armen op het bed. "Gerenzo?". Ik schrik op.
"Pap" ik ben zo blij "papa, ik dacht dat je dood ging"
"Natuurlijk niet jongen. Ze krijgen me niet zomaar klein" zegt hij zwak maar lachend. Jeroen komt binnen lopen. "Gerenzo, ik he... oh hallo meneer" zegt hij als hij ziet dat mijn vader wakker is.
"Pap, dit is Jeroen, mijn vriendje" zeg ik.
Ik probeer mijn vader's gezicht te lezen. "Wat geweldig jongen. Dan heb ik er nog een zoon bij" hij lacht naar Jeroen. Ik wist dat hij het leuk zou vinden. Jeroen pakt een stoel en komt naast me zitten en pakt mijn hand vast. We zitten nog de hele middag te praten en te lachen. Ik ben blij dat mijn vader oke is!

Sorry voor t korte hoofdstuk. Ik had gewoon het gevoel dat het af was. Dus...
je kan ondertussen wel mijn andere twee verhalen lezen: love triangle en college.
Xxx