Geroenzo.

hoofdstuk 13

Jeroen
ik lig tegen hem aan in zijn bed.Onze neuzen raken elkaar net. Ik voel zijn warme adem tegen mijn gezicht aan. Ik ben blij dat ik naar hem toe kon. Ik voelde me zo naar door Marije. Ze heeft me vanmiddag geprobeerd te bellen maar ik hoef haar even niet te spreken. Gerenzo wordt wakker. Het is midden in de nacht dus dat is wel vreemd. "Kan je nog steeds niet slapen" vraagt hij zacht. Ik schud nee. Hij drukt zijn lippen op die van mij. Het is zo fijn. Door hem vergeet ik het gedoe met marije. Hij slaat zijn arm om me heen en wrijft over mijn rug. "Dan blijven we samen op" zegt hij. Ik leg mijn hoofd op zijn borst. Hij gaat door mijn haar. Het kalmeerd me. Maar ik ben nog steeds klaar wakker. Gerenzo is al weer weg gevallen. Ik sla mijn arm over zijn buik heen en ga dichter tegen hem aan liggen. Als het eindelijk licht word ben ik blij. Dan kunnen we nu op staan. Ik ga rechter op zitten en kijk naar Gerenzo. Zijn haar zit helemaal door de war. Ik geef hem een kus in de hoop dat ie wakker zou worden. Niks. Ik beweeg extra veel. Niks. Zou hij nog wel ademen? Ik hang met mijn oor boven zijn mond. Nu word hij wakker. "Wat doe je" zegt hij. "Kijken of je nog leeft. Er kan hier brand uit breken en je merkt het niet" zeg ik. "Ohja" hij draait op zijn zij naar mij. Ik voel zijn hand inhoog kruipen. Naar mijn oksel. Hij lacht ondeugend naar me. "Nee Gerenzo" te laat. Hij kietelt me. Ik moet ontzetten lachen want ik kan er niet tegen. "Stop Gerenzo...hahahahahhah" ik hou het niet meer. We rennen het hele huis door. Ik val uiteindelijk op bank en hij springt boven op me en houd mijn armen vast. "Genade?" Hij kijkt me hoopvol aan. "Ja genade. Genade" ik ben helemaal buitenadem.
Hij komt dichterbij met zijn hoofd. Ik sla mijn armen zijn nek. Hij drukt zijn lippen op die van mij en strijkt met zijn tong lang mijn lip. Ik open mijn mond en we zoenen. Tijdens het zoenen draaien we wat zodat we goed liggen want confortable was de bank niet echt. We horen de deur open gaan. We schrikken allebei en ik duw Gerenzo van me af.

Gerenzo
Het is mijn moeder. "Mam. Wat doe jij nou hier?" Zeg ik snel. "Het is je vader. Hij is met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Een hartaanval" ze kijkt heel moeilijk en ze heeft gehuild. Ik kijk Jeroen aan. "Mogen we naar hem toe?" Vraag ik. "Oh sorry. Ik zag je even niet. Ik ben Anita, moeder van Gerenzo" zegt ze en ze steekt haar hand uit naar Jeroen. "Dag Mevrouw, ik ben Jeroen" hij kijkt mij aan "vriendje van Gerenzo". Wat zegt hij nou? Vriendje? Het is wel zo maar misschien hadden we het even moeten overleggen over of we dit nu zouden zeggen. Mijn moeder kijkt me gelijk geschrokken aan. "Dit kan je vader er nu echt niet bij hebben Gerenzo" zegt ze serieus. Wat is dat nou voor bullshit? "Hoezo niet" vraag ik lichtelijk boos. "Nou, je vader is niet echt...tja je weet wel" zegt ze moeilijk. "Nee dat weeg ik niet. Wat is hij mam?" Ik kijk haar boos aan. "Hou op Gerenzo. Dit gaan we nu niet doen. Ik heb wel wat anders aan mijn hoofd" zegt ze. "Nee, geef nou maar toe dat jij hier degene bent die er een probleem van maakt. Papa was nooit tegen homo's en ik weet zeker dat hij het super leuk zal vinden" ik ren naar mijn kamer. Ik hoor Jeroen gelijk de trap op komen. "Hey, sorry dit is mijn schuld. Ik had nooit zomaar moeten zeggen dat we iets hadden" zegt hij. Hij loopt naar me toe en komt naast me zitten op mijn bed. Hij slaat zijn armen om mijn nek en leunt met zijn voorhoofd tegen die van mij. "Ik ben trots op jou. En ik wil je vader heel graag ontmoeten".
Ik geef hem een kus. "Ik ben heel blij met jou. Weet je dat?"