SİYAH'A MOLA

Bölüm 5

KAYRA
6 ay önce..

Gerçekten yorucu birgün. Futbol antremanından sonra çok yorulmuştum. Çocukları ekip eve gittim.
Duş aldıktan sonra yemek yedim. Daha sonra bilgisayarımı alıp yatağıma uzandım. Kendi hesabıma girdiğimde bir istek vardı. 'Beren Ayaz' fotoğrafına baktığımda çok hoş bir kızla karşılaştım. İsteğini kabul ettim ve bir iki gün sonra tanışmaya başlamıştık. Bu konuşmalarımız sıklaştıkça ortak yönlerimiz çoğalmıştı. Birbirimizden hoşlandık ve Beren daha sonra bana aşkını itiraf etti. Ama ben yalnızca hoşlandığımı dile getirebildim.
İki ay sonra Beren'in babası yüzünden yurtdışına taşınmak zorunda kaldılar. Konuşmalarımız da gitgide azalmaya başladı. Beren'in bu davranışlarından dolayı ondan biraz soğumaya başlamıştım. Bazen benim cevaplarıma fazla asabice karşılık veriyordu.
Bir ara beni kendi telefonuyla aradı. Zaten numaramı nereden buldu hâlâ anlamış değilim. Beni arayıp; bana aşık olduğunu, benden hiçbir zaman vazgeçmeyeceğini söyledi. Bunun gibi bir sürü zırvalamaları hiç durmadı. Onu hesabımdan engelledim. Numaramı da değiştirdim ama yine numaramı buldu ve artık bir psikopat gibi beni rahatsız ediyordu.
Onu ciddi ciddi uyardım. Sesi soluğu kesildi. Bir daha hiç aramadı.

Şimdiki zaman...

Ve o kız şuan karşımda. Gerçekten çok şaşırdım. Bunun bir tesadüf olmadığına adım gibi emindim.
"-Hadi Beren. Ne konuşacaksan konuş" dedim
"-Ne konuşacaksan konuş! Öylemi Kayra Bey? İki ay boyunca sesim soluğum çıkmadı diye senden vazgeçtiğimi mi sandın? Ben senden hiçbir zaman vazgeçmedim vazgeçmemde. Kimselere vermem seni"
"-Beren ben hiçbir zaman senin olmadım. Vazgeçip geçmemen sana kalmış"
"-Derin denen o kızdan hoşlanıyor musun?"
"-Ne saçmalıyorsun sen"
"-Benim saçmalayıp saçmalamam önemli değil Kayra! Kız sana içine girecekmiş gibi bakıyor" dedi. Gerçekten öylemi bakıyor?
"-Uzatma Beren! Ve beni bir daha sakın rahatsız etme"
"-Ondan emin değilim. Seni asla bırakmayacağım"
"-Ne halin varsa gör lan"
"-Göreceğim ve sende birgün göreceksin!"
Son cümlesini takmayarak hızla sınıfa girdim. Anlaşılan bu kızla işim vardı. Neden karşıma çıktı ki şimdi?
Sınıfa girdiğimde Derin'le göz göze geldik. Anlaşılan ne konuştuğumuzu merak ediyordu. Merak eden tek kişi o değildi.
"-Eee ne konuştunuz?" Dedi Aleyna.
"-Her zamanki gibi cazibeme dayanamamışlar. Benimle çıkar mısın falan dedi" Deniz araya girerek;
"-Pek inandırıcı değil ama öyle olsun" dedikten sonra sırasına geçti. Deniz'e ne olduğunu anlamadığım bir şey olmuştu. Aleyna yanına geçerken, Derin'de önüne döndü.

Derin, gerçekten başka biriydi. Hemde çok başka. Onu ilk gördüğümde sıradan biriymiş gibi geldi gözüme. Ama tanıdıkça akıl almaz şeyler ögreniyordum ondan. Çok farklıydı. Onun benden hoşlanacağını sanmıyorum. Bende hoşlanmıyorum. Doğrusunu söylemek gerekirse onu kardeşim olarakta görmüyordum. Neden ona öyle söylediğimi de bilmiyorum.
Bir süre öylece Derin'i izledim. Tabi çaktırmadan. Ama hep göz göze gelince gözünü kaçıran o oldu. Gerçekten benden hoşlanıyor muydu? Peki ben? Hayır derken emin miydim? Hiç sanmıyorum. Şimdi kendi kendime ciddi ciddi soruyorum.
'Kayra Demirsoy, sen şu küçük yaramaz kızdan gerçekten hoşlandın mı?..

DERİN

Şu çocuğu hâlâ anlayamıyordum. Nasıl da tanımadığı kızla hemen konuşur ya. Birde kız tehdit edercesine konuştu. Ve Kayra'da hiç düşünmeden onunla konuşmayı kabul etti. Bundan çok Toprak'ın dedikleri aklımdaydı. O ne biliyordu ve biz neyi bilmiyorduk? Bunu da bekleyip öğrenecez.

Kayra'nın siyah gözleri neden hep üzerimde. O bana baktıkça ben gözlerimi başka tarafa çeviriyordum. Yine yenilen ben oldum. Çok hoş bir çocuk. Biraz akıllı olsa tüm kızları peşinden koşturabilecek görünüşe sahip.
Şimdi durup ona bakan ben oldum. Ama beni farketmemesi iyi oldu. Ona bakınca kalbimin hızla atmasına anlam veremiyordum. Ne oluyordu bana? Kayra bana beni abin olarak görebilirsin demişti. Bu sözleri aklıma gelince sinirleniyordum. Beni kardeşi olarak mı görüyordu? Bu düşünceler kalbime bi ok gibi saplandı. İlk defa böyle birşey yaşıyordum. Adını bilmediğim ve anlamlandıramadığım duygularım birbirine karışmıştı. Hâlâ ona bakmaya devam ederken, o başka tarafa bakıyordu. Ona saatlerce bakabilirdim.

Kayra'da Beni kendine çeken birşey vardı. Neden böyle hissediyordum ki? O ukala çocuğun içinde kaybolmak istemiyordum. Ama buna karşıda gelemiyordum.

Kayra beni kardeşi olarak görmüştü. Şuan ne hissediyorsam yanlıştı. Beni kardeşi olarak gören bir çocuğa karşı ne hissedebilirdim ki? Kendime duygularımı itiraf etmekten korkuyordum. Yapamazdım. Korku, umutsuzluk ve acı kalbimi paramparça ediyordu.

Deniz ve Aleyna ilk başlarda ona aşık olduğumu söylediler. Tabiki de aşık değildim. Peki onu seviyor muydum?..
Bir şeyi kendime itiraf etmek hiç bu kadar zor olmamıştı...